Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου 2017

Αλλιώς φαντάστηκα τον κόσμο, μαμά




Μαμά,
 Πήρα το θάρρος να σου γράψω για πρώτη φορά. Δεν ξέρω πώς να ξεκινήσω. Βλέπεις είναι τόσα πολλά που θέλω να σου πω μα δε βρίσκω τα λόγια. Μεγαλώνω, μαμά και φοβάμαι. Θυμάσαι που ήμουν παιδί κι ανυπομονούσα πότε θα μεγαλώσω για να φοράω τα ψηλοτάκουνα και το κραγιόν σου; Μεγάλωσα, μαμά, τα φόρεσα, αγόρασα κι άλλα δικά μου, έγινα κοπέλα πια. Σπούδασα, βρήκα δουλειά, παντρεύτηκα, έγινα κι εγώ μαμά, έγινα ανεξάρτητη πια. Δε σε βλέπω τόσο συχνά με τα τόσα τρεχάματα που έχω, αλλά να ξέρεις η σκέψη μου είναι πάντοτε μαζί σου. Σκέφτομαι τα αστεία, τα πειράγματα που κάναμε η μία στην άλλη, τότε που ζούσαμε όλοι μαζί, πώς ήμασταν, πώς γίναμε.