Περάσατε ένα κρυολόγημα που κράτησε πέντε έως επτά ημέρες και πάνω που η κατάστασή σας άρχισε να βελτιώνεται, εσείς χειροτερέψατε. Νιώθετε περισσότερο μπουκωμένοι, αισθάνεστε αυξημένη κόπωση, πονοκέφαλο και πόνους στο πρόσωπο, γύρω από τη μύτη, στα μάτια ή τα πάνω δόντια. Μην αναρωτιέστε τι έχετε. Μόλις σας χτύπησε την πόρτα μια ιγμορίτιδα.
Η ιγμορίτιδα είναι φλεγμονή στα εσωτερικά τοιχώματα των κοιλοτήτων του ιγμορείου. Είναι λογικό να συμπεράνει κάποιος ότι έχει οξεία ιγμορίτιδα όταν ένα κρυολόγημα επιδεινώνεται έπειτα από μία εβδομάδα ή επιμένει περισσότερο από δύο εβδομάδες, ιδιαίτερα όταν συνοδεύεται από συνεχείς πυώδεις ρινικές εκκρίσεις -συνήθως κιτρινοπράσινες- και κακοσμία από το στόμα. Η χρόνια ιγμορίτιδα, από την άλλη πλευρά, είναι συνήθως αποτέλεσμα αλλεργίας σε ουσίες όπως σκόνη και γύρη που προκαλούν χρόνια αλλεργική ρινίτιδα.
Το ιγμόρειο είναι μία κοιλότητα η οποία βρίσκεται μέσα στο ζυγωματικό οστό. Εξωτερικά αντιστοιχεί στο μάγουλο, κάτω από το μάτι. Ανήκει στις παραρρίνιες κοιλότητες (ιγμόρεια, ηθμοειδείς κυψέλες, μετωπιαίοι κόλποι) που βρίσκονται μέσα στα οστά γύρω από τη μύτη, με την οποία και επικοινωνούν και από όπου αερίζονται. Φυσιολογικά μέσα στα ιγμόρεια παράγεται βλέννα (μύξα), η οποία προωθείται προς το εσωτερικό της μύτης μέσω του πόρου (σωληνάκι) που συνδέει το ιγμόρειο με το εσωτερικό της ρινικής κοιλότητας. Αν για κάποιο λόγο παρεμποδιστεί η ομαλή ροή της βλέννας από το ιγμόρειο, τότε η μύξα μαζεύεται μέσα σε αυτό και στη συνέχεια μολύνεται από μικρόβια, όπως βρομίζουν τα στάσιμα νερά.
Η μόλυνση του ιγμορείου έχει πολλές αιτίες:
- Μόλυνση από ιούς, βακτήρια ή μύκητες. Τα συνηθέστερα μικρόβια στην οξεία ιγμορίτιδα είναι ο στρεπτόκοκκος, ο αιμόφιλος και η μοραξέλλα. Σε χρόνιες καταστάσεις τα μιικρόβια διαφοροποιούνται και μπορεί να παρατηρείται ψευδομονάδα, σταφυλόκοκκος κ.ά.
- Αλλεργική αντίδραση σε κάποια τροφή ή σε ουσία που βρίσκεται στο περιβάλλον.
- Αντίδραση σε εισπνεόμενο αλλεργιογόνο, όπως ο καπνός του τσιγάρου ή ο μολυσμένος αέρας.
Κάθε κοιλότητα του ιγμορείου έχει άνοιγμα προς τη μύτη που επιτρέπει την ελεύθερη ανταλλαγή αέρα και βλέννας. Αν όμως κάτι προκαλέσει πρήξιμο μέσα στη μύτη, ο αέρας μπορεί να παγιδευτεί στο εσωτερικό της κοιλότητας του ιγμορείου μαζί με πύον και άλλες εκκρίσεις, προκαλώντας αυξημένη πίεση στο τοίχωμα του ιγμορείου ή τυχόν συμφόρηση που μπορεί να δημιουργήσει υποπίεση σε κοιλότητα του ιγμορείου, οπότε προκαλείται πόνος, όταν ο αέρας δεν μπορεί να περάσει ελεύθερα μέσα και έξω από την κοιλότητα.
Υπάρχουν κάποιες καταστάσεις που κάνουν πιο εύκολη την εμφάνιση ιγμορίτιδας. Το στραβό διάφραγμα, οι πολύποδες και οι όγκοι της μύτης, οι αλλεργίες, η κακή διατροφή, ο σακχαρώδης διαβήτης, η λήψη για μακρό χρονικό διάστημα κορτιζόνης και άλλων φαρμάκων που μειώνουν την άμυνα του οργανισμού, και άλλες σοβαρές ασθένειες.
Αν την προλάβουμε στο στάδιο του κοινού κρυολογήματος η θεραπευτική αντιμετώπισή της γίνεται με αποσυμφορητικά, βλεννολυτικά τοπικά στη μύτη ή και αντιισταμινικά, ιδίως όταν συνυπάρχει αλλεργική ρινίτιδα, καθώς και πλύσεις με φυσιολογικό ορό, οπότε μπορεί να αποφύγουμε την αντιβίωση. Αν όμως έχει ήδη εγκατασταθεί η οξεία πυώδης ιγμορίτιδα, τότε επιπλέον χρειάζεται η κατάλληλη αντιβιοτική αγωγή. Σε ασθενείς και ιδιαίτερα στα παιδιά με άσθμα η ιγμορίτιδα επιβαρύνει την κατάσταση, διότι το πύον τρέχει πίσω από τη μύτη και επιβαρύνει τη λειτουργία των πνευμόνων.
Πηγές: http://ear-care.gr/pediatricorl, www.drpetalas.gr
Απαραίτητη η ρινοσκόπηση
Η έγκαιρη διάγνωση της ιγμορίτιδας είναι απαραίτητη ώστε να μην εξελιχθεί η νόσος και για να αποφευχθεί η χειρουργική επέμβαση. Εκτός από την κλινική διάγνωση είναι ιδιαίτερα σημαντικό να διενεργείται ρινοσκόπηση, κατά την οποία εξετάζουμε το εσωτερικό της μύτης. Ιδιαίτερα παρατηρούμε την περιοχή που το ιγμόρειο επικοινωνεί με το εσωτερικό της μύτης και στην οποία συχνά βρίσκουμε πύον. Μπορούμε να προχωρήσουμε και σε ενδοσκόπηση. Εισάγουμε στη μύτη μία λεπτή κάμερα μέσω της οποίας βλέπουμε σε μεγέθυνση και από πολύ κοντά την πάσχουσα περιοχή.
Espressonews.gr
Πηγή
http://www.womantime.gr
