Πέμπτη 4 Μαρτίου 2021

Στο τέλος, μένει πάντα η αγάπη που έδωσες

Γράφει η Αριάδνη

Μόνοι μας γεννιόμαστε και μόνοι μας πεθαίνουμε και ενδιαμέσως.. ενδιαμέσως υπάρχουν οι στιγμές.

Στιγμές που θα γελάς μέχρι δακρύων κι αυτές που θα απορείς πώς δεν στερεύουν τα δάκρυά σου.

Στιγμές που θα πετάς στον έβδομο ουρανό και οι άλλες που θα πέφτει ο ουρανός στο κεφάλι σου.
Στιγμές που θα πλέεις σε πελάγη ευτυχίας κι εκείνες που θα βυθίζεσαι σε απύθμενα βάθη.

Στιγμές που θα πιστεύεις ότι μπορείς να κατακτήσεις τον κόσμο κι αυτές που θα νιώθεις ότι ο κόσμος σε έχει νικήσει κατά κράτος.

Στιγμές που θα νομίζεις ότι βρήκες τον εαυτό σου και οι άλλες που θα αισθάνεσαι πιο χαμένος από ποτέ.

Στιγμές που θα μοιάζεις με γαληνεμένη θάλασσα κι εκείνες που θα σηκώνεις τσουνάμι που δεν θα αφήνει τίποτα όρθιο.

Στιγμές που θα αισθάνεσαι μια ζεστασιά να ξεχειλίζει την καρδιά σου κι αυτές που θα την νιώθεις τόσο παγωμένη που θα απορείς πώς κινείται και χτυπάει ακόμη.

Στιγμές. Μην τις μετρήσεις, μην τις ζυγιάσεις για να δεις τι μένει στο τέλος.

Στο τέλος μένει πάντα η αγάπη. Κι όχι αυτή που πήρες αλλά αυτή που έδωσες. Αυτή που υπάρχει αστείρευτη βαθιά μέσα στην καρδιά σου και που είναι η κινητήριος δύναμη που την κάνει να γελάει, να πετάει, να επιπλέει, να κατακτά, να ανακαλύπτει, να γαληνεύει, να ζεσταίνεται για όσο χτυπάει.

Πηγή
http://loveletters.gr