Γράφει η Κατερίνα Μίσσια
Είναι πρωί, ένα ήσυχο πρωί στη γειτονιά.Σε μια μικρή γειτονιά από εκείνες που υπάρχουν ακόμα μέσα στον θόρυβο της πόλης.
Η Άνοιξη κάνει τα πρώτα της βήματα και τη σιωπή του χειμώνα, έρχονται και την ταράξουν οι φωνές και το κελάηδισμα των πρώτων φιλοξενούμενων.
Τα πουλιά που μας άφησαν το φθινόπωρο και άρχισαν να έρχονται σιγά σιγά, φωνάζοντας με χαρά πως ο ήλιος είναι εδώ! Πως η φύση ξαναγεννιέται.
Και ξαφνικά ένας ήχος σκεπάζει τις φωνές τους.
Ένα ακορντεόν να παίζει το Σ’αγαπώ γιατί είσαι ωραία…
Τι συναισθήματα μου βγάζει αυτός ο ήχος;
Πόσο γρήγορα μπορεί να με ταξιδέψει σε μια άλλη εποχή;
Βγαίνω στο μπαλκόνι κι ένα μικρό παλικαράκι, μέσα από τα δάχτυλά του, σκορπάει χαρά, αισιοδοξία, μυρωδιές λουλουδιών και αναμνήσεις.
Είναι το μέρος; Η μουσική; Το παγκάκι μπροστά στη θάλασσα που σήμερα γέμισε αγάπη από ένα ζευγάρι εφήβων που κάθονται αγκαλιά;
Είναι όλα αυτά μαζί;
3 λεπτά από όλο αυτό, μου άλλαξαν την ημέρα.
3 λεπτά από όλο αυτό, μου χάρισαν ένα χαμόγελο.
Μια μικρή στιγμούλα μπορεί εύκολα να σου καθαρίσει την ψυχή…
Κι εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις, είναι να ανοίξεις απλά το παράθυρό σου…
Κι άσε τον ήχο του ακορντεόν να κάνει τη δουλειά του.
Σ’αγαπώ γιατί είσαι ωραία…
Σ’αγαπώ γιατί είσαι εσύ….
Πηγή
http://loveletters.gr
