Αγαπάτε, μωρέ!

Γράφει η Ιωάννα Νικολαντωνάκη

Δε σας καταλαβαίνω μερικούς, ειλικρινά. Ένα πέρασμα κάνουμε όλοι από εδώ. Τι δεν παίρνετε χαμπάρι και φέρεστε με τόση κακεντρέχεια και μίσος; Αγαπάτε λίγο τον άλλον, μωρέ. Αξίζει, δεν κοστίζει. Μια καλή κουβέντα δε θα σας σκοτώσει, μη φοβάστε.

Ανθρωπάρια που έχετε μάθει να κρύβεστε πίσω από την αλαζονεία και την άρρωστη “όμορφη” εικόνα σας. Έχετε κλειστεί στο μικρόκοσμό σας και αλίμονο αν κάνετε ένα βήμα και βγείτε από το θόλο που σας περιβάλλει.

Ο άνθρωπος μένει αξέχαστος από τις καλές πράξεις, τη σωστή συμπεριφορά και την ευγένεια με την οποία αντιμετωπίζει το συνάνθρωπο. Η αγάπη δε μετριέται στο πορτοφόλι, ξέρετε. Αλλά από την προσφορά και το υστέρημά μας. Αλλά σε ποιόν τα λέω, άραγε; Σε εσάς, που όλους τους βλέπετε μηδενικά και την αγάπη τη μεταφράζετε σε ευρώ; Αγαπάτε, μωρέ και μην κρίνετε από την εξωτερική εμφάνιση. Η αγάπη δε μετριέται με μούσκουλα και μπότοξ. Από αληθινές ματιές και αγγίγματα είναι καμωμένη.

Η καλοσύνη δεν είναι αδυναμία, ξέρετε. Μέγιστο αγαθό είναι, με αξία ανεκτίμητη. Έχετε δει άστεγο να ταΐζει το αδέσποτο με το μισό του σάντουιτς; Ναι, σε εσάς το λέω, που σιχαίνεστε τα ζώα και κοιτάτε με απαξίωση τους μη “προνομιούχους” όπως νομίζετε πως είστε. Άραγε, έχετε δει ποτέ το βλέμμα της ευγνωμοσύνης; Έχετε ποτέ νιώσει την ανατριχίλα στη ραχοκοκαλιά, όταν κάποιος σας πει ευχαριστώ; Έχετε νιώσει τη θέρμη που βγάζει μια ανιδιοτελής αγκαλιά; Η καλοσύνη απαιτεί μεγάλη ψυχική δύναμη και εσείς είστε οι πιο αδύναμοι, να ξέρετε.

Κι όμως κάπου, κάποτε, κάποιος θα σας κάνει να ντραπείτε τόσο πολύ για το χαρακτήρα που έχετε. Και ξέρετε γιατί; Γιατί όταν θα σας αγαπήσουν και δε θα σας ζητήσουν αντάλλαγμα για αυτό, όταν θα σας φερθούν με ευγένεια κι ας μην το αξίζετε και πάνω από όλα όταν θα σας ανταποδώσουν την κακία σας με την καλοσύνη τους, τότε θα καταλάβετε πόσο αποτυχημένοι και χαμένοι ήσασταν τόσα χρόνια.

Πηγή
http://metaximas.org