Γράφει η Άρτεμις Βαμβουνάκη
Υπάρχουν εκεί έξω ξεχωριστά πλάσματα, θεϊκά λες και ξετρύπωσαν από κάποιο παραμύθι μιας άλλης εποχής. Υπάρχουν έξω σπάνιοι άνθρωποι, πολύτιμες και όμορφες παρουσίες, που έμαθαν να προσφέρουν στους άλλους σαν χείμαρροι. Γιατί έχουν μια ψυχή που ξεχειλίζει αγάπη και καλοσύνη.Γιατί λάμπει η ψυχή τους αυτή και φωνάζει σε αγαπώ δυνατά η καρδιά τους. Να αγαπάς τους ανθρώπους που ξέρουν να δίνουν από τη ψυχή τους.
Στέκονται στο πλάι σου και σε ακολουθούν σαν ίσκιοι στο δρόμο σου. Στρώνουν με ροδοπέταλα τη ψυχή τους για να περάσεις εσύ, παραμερίζουν κάθε κακό και σε στηρίζουν σαν να έχουν δώσει αιώνιο όρκο πίστης και παντοτινής αφοσίωσης για σένανε.
Γιατί σε έχουν ξεχωρίσει και έχει περίσσια αγάπη η ψυχή τους για να δώσει. Γιατί από παιδιά έμαθαν να αγαπούν με όλο τους το είναι, πήραν τόσο αγάπη που δίνουν σε όσους έχουν ξεχωρίσει δίχως να περιμένουν κανένα αντάλλαγμα, από τον καθένα, μονάχα με ανιδιοτέλεια και ύστερα ξαναγεννιούνται μέσα από αυτό.
Να τους αγαπάς.. Να αγαπάς τους ανθρώπους που ξέρουν να δίνουν από τη ψυχή τους.
Εμφανίστηκαν στη ζωή σου για αυτό το σκοπό.
Μα πάνω από όλα τις νύχτες ξαπλώνουν με ανθισμένη τη ψυχή και πλάι τους σιγοτραγουδάει σκοπούς ολόγιομο το φεγγάρι.
Πηγή
