Της Λίτσας Φιλίππου.
Εμείς που δεν αφήνουμε κουβέντα να πέσει κάτω βουτάμε από το μαλλί κάθε πρόταση και την ξεψαχνίζουμε. Αρπάζουμε κάθε λέξη και την απομυζούμε. Στύβουμε κάθε συλλαβή. Ψάχνουμε τις αιτίες. Γυρεύουμε τις αφορμές. Αναζητούμε τους λόγους. Δεν εφησυχάζουμε στην επιφάνεια. Δεν μας ικανοποιεί η αδιαφορία. Δε μένουμε στην εικόνα. Δε μας αντιπροσωπεύει η άγνοια.
Αναζητάμε πάντα το νόημα πίσω από κάθε τι. Την κρυμμένη ουσία πίσω από κάθε γράμμα. Ψάχνουμε τρόπους. Επιζητούμε λύσεις. Διερευνούμε ανθρώπους και καταστάσεις. Δεν επαναπαυόμαστε σε δικαιολογίες. Δεν προσπερνάμε λάθη και ατυχές συμβάντα. Παρατηρούμε τις πράξεις. Εξετάζουμε τις λεπτομέρειες. Απαιτούμε την ειλικρίνεια. Eπαναστατούμε στην εκμετάλλευση. Δεν εντυπωσιαζόμαστε από τις πλασματικές εμφανίσεις.
Ψηλαφίζουμε κάθε λέξη. Στεκόμαστε πάνω της στωικά. Την αφήνουμε να μιλήσει στην ψυχή μας. Να αφυπνίσει το μυαλό μας. Να χυθεί το νόημα της στο είναι μας. Την αγγίζουμε απαλά μέχρι να καταλάβουμε την σημασία της. Αφηνόμαστε να μας παρασύρει ο δικός της άνεμος πριν πέσει στο χώμα. Ακούμε το δικό της μήνυμα πριν χαθεί στον αέρα. Δεν πιστεύουμε σε κίβδηλες υποσχέσεις. Δεν αρκούμαστε στα μεγάλα και όμορφα λόγια. Δεν πιστεύουμε στα ‘’έπεα πτερόεντα’’.
Εμείς που δεν αφήνουμε τίποτα στην τύχη ανακαλύπτουμε τα όρια μας. Δεν φοβόμαστε να κοιτάξουμε την αλήθεια κατάματα. Να αντικρύσουμε πρώτοι το τέλος. Να φύγουμε από ψυχοφθόρες καταστάσεις. Να απομακρυνθούμε από μικρόψυχους ανθρώπους. Να φωνάξουμε για το δίκαιο. Να διαμαρτυρηθούμε στο άδικο. Να αγγίξουμε τον πάτο και να αναδυθούμε στην επιφάνεια. Να καούμε στην φωτιά και να αναγεννηθούμε από τις στάχτες μας. Να κόψουμε πρώτοι το νήμα της ψευτιάς. Να αποκαλύψουμε την ρεαλιστική πραγματικότητα.
Δεν πνίγουμε τα δάκρυα μας. Δεν κρύβουμε το θυμό μας. Δε μασάμε τα λόγια μας. Δεν κρυβόμαστε πίσω από τις λέξεις. Δε διαστρεβλώνουμε την αλήθεια. Μιλάμε με ξεκάθαρες κουβέντες. Εξηγούμαστε με σταράτα λόγια. Δεν έχουμε μάθει να μιλάμε με μισόλογα. Δεν έχουμε μάθει να ζούμε με σκιές και υπονοούμενα. Δεν πορευόμαστε στο σκοτάδι. Κυνηγάμε πάντα να βρούμε το φως.
Αγκάθια που μας τρυπάνε βαθιά οι κουβέντες που δεν αφήνουμε να πέσουν κάτω. Κάθε τους συλλαβή μία αστείρευτη πληγή στις ψυχές μας. Κάθε τους λέξη ένα κομμάτι της καρδιάς μας. Κάθε τους γράμμα ένα μελανό σημάδι πόνου. Κάθε τους νόημα μία τραυματική εμπειρία. Κάθε σημασία τους και μια χαρακιά στο μυαλό μας. Εμείς που δεν αφήνουμε κουβέντα να πέσει κάτω θα φυλάμε πάντα τις Θερμοπύλες των λόγων σας.
Πηγή
http://www.anapnoes.gr/imaste-ki-emis-pou-den-afinoume-kouventa-na-pesi-kato/
