Είναι κι εκείνες οι στιγμές που το μόνο που θέλεις είναι μια αγκαλιά.
Μια αγκαλιά βάλσαμο που κλείνει και γιατρεύει κάθε πληγή.
Μια αγκαλιά αναπνοή που όσο πιο σφιχτά σε κρατάει τόσο περισσότερο οξυγόνο σου δίνει.
Μια αγκαλιά παρηγοριά που όταν βρίσκεσαι μέσα της νιώθεις ότι αδειάζει η ψυχή σου από ό,τι αρνητικό την βαραίνει.
Μια αγκαλιά καταφύγιο που μπορείς να κρύβεσαι εκεί όταν ο κόσμος γίνεται εχθρικός και ανελέητος.
Μια αγκαλιά φάρος που φωτίζει τα σκοτάδια σου για να βρίσκεις τον δρόμο σου όταν χάνεσαι στις αναζητήσεις σου.
Μια αγκαλιά λιμάνι που σε περιμένει πάντα ανοιχτή για να ξαποστάσεις και να πάρεις μια ανάσα από τις φουρτούνες της ζωής.
Μια αγκαλιά σπίτι, που την νιώθεις τόσο οικεία, ζεστή, αγαπησιάρικη, δική σου.
Μια αγκαλιά πατρίδα που όσο κι αν περιπλανήθηκες σε άλλες, ξένες κι αφιλόξενες, κατάφερες τελικά να φτάσεις σ’ αυτήν.
Μια αγκαλιά Ιθάκη, η δική σου Ιθάκη.
Πηγή
http://loveletters.gr
