Γράφει ο Τριστάνος
Σαν ενοχλητική φαγούρα τρυπώνει στην ψυχή σου – και σε ενοχλεί. Δεν αφορά εσένα, αλλά τον πόνο και τα συναισθήματα του διπλανού σου.Δεν σου φτάνουν δηλαδή όλα τα προβλήματα σου, αλλά έχεις να ανησυχείς και να πονάς για τα θέματα που απασχολούν τους άλλους. Η οικειοποίηση των συναισθημάτων που νιώθουν οι γύρω μας, έχει όνομα λοιπόν. Εν συναίσθηση λέγεται και ήρθε για να σε βασανίσει. Ή τελικά ήρθε για να σε ευλογήσει;
Το σίγουρο είναι ότι ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος, εάν περισσότεροι άνθρωποι είχαν ανεπτυγμένη αυτήν την ιδιαίτερη λειτουργία. Ένα τηλεφώνημα, μία θλιμμένη ματιά – που αγγίζει την καρδιά – ένα απλωμένο χέρι βοηθείας, ένα “δεν είμαι καλά” και αμέσως το εργοστάσιο που λέγεται ενσυναίσθηση, παίρνει μπροστά.
Τα δικά μας προβλήματα μπαίνουν στην άκρη και εστιάζουμε μόνο στην επίλυση και στην συρρίκνωση του θέματος που απασχολεί τον συνομιλητή μας. Ο πόνος του γίνεται και δικός μας και το μοναδικό μας μέλημα πλέον, είναι να το απαλύνουμε.
Οι άνθρωποι με εν συναίσθηση, δεν σταματούν να ανησυχούν και να προβληματίζονται. Διότι οι “συναισθηματικές δονήσεις” που δέχονται από το περιβάλλον που ζουν, δεν τους επιτρέπουν να χαλαρώνουν ποτέ.
Στην περίπτωση κιόλας που ο εν λόγω πόνος προέρχεται από δική τους λανθασμένη ενέργεια, οι τύψεις τους πνίγουν, ο ύπνος χάνεται και η ανάγκη της εξιλέωσης είναι πιο επιτακτική από οτιδήποτε άλλο.
Οι άνθρωποι με βαθιά ενσυναίσθηση δεν θα σε προδώσουν ποτέ. Δεν θα αντέξουν να σου προκαλέσουν στεναχώρια, διότι γυρίζει πίσω σε αυτούς εις διπλούν. Εάν άθελά τους, συμβεί κάτι τέτοιο, είναι έτοιμοι να κάνουν τα πάντα για να το διορθώσουν.
Πολλές φορές θα υποβαθμίσουν τον εαυτό τους και την ζωή τους, προκειμένου να κάνουν τους άλλους να νιώσουν καλύτερα.
Και εκεί έρχεται η κατάρα, διότι δεν ζούμε σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο. Πολλοί θα τους εκμεταλλευτούν και θα τους χρησιμοποιήσουν για ιδίους σκοπούς και μετά θα τους “πετάξουν” στην άκρη, αφού έντεχνα έχουν κάνει τη δουλειά τους.
Η ανάγκη να είναι όλος ο κόσμος καλά, στο τέλος σε κουράζει και σε φέρνει σε μια συναισθηματική απόγνωση, διότι είναι αδύνατον να το καταφέρεις.
Δεν είμαστε Θεοί και το παρατεταμένο άγχος και η ανησυχία, αποδυναμώνει την ψυχική υγεία, οδηγώντας την στα άκρα και κάνοντας την να ακροβατεί με την υπερκόπωση. Είναι μια αέναη μάχη απέναντι στην αδιαφορία και στην αναισθησία. Μια μάχη που είναι άνιση, διότι η κοινωνία μας είναι γεμάτη παρτάκηδες και εκμεταλλευτές.
Όμως αυτή η ευλογία ή κατάρα – δεν αλλάζει. Έτσι γεννήθηκαν αυτοί οι χαρακτήρες και είναι μια όαση στην ανθρωπότητα. Μόνη τους ανταμοιβή το χαμόγελο που θα έχουν δημιουργήσει και τα μάτια που θα τους κοιτάξουν με ευγνωμοσύνη.
Δεν καυχιούνται. Δεν κομπάζουν. Λίγο ξεκουράζονται και πάλι ξεχύνονται ενάντια στον πόλεμο της αδικίας και της θλίψης.
Άπειρη η δύναμη μέσα τους. Ανεξάντλητη η ενέργεια τους. Όταν τους γνωρίσεις, φρόντισε να μην τους χάσεις ποτέ από τη ζωή σου.
Και μην τους προδώσεις· είναι σαν να προδίδεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Εγώ απλά υποκλίνομαι στο μεγαλείο τους.
Πηγή
http://loveletters.gr
