Δεν μπορείς να θεωρείς πως σου ανήκουν οι άνθρωποι γύρω σου...

Γράφει η Αριάδνη

Κανείς δεν είναι κανενός. Κανένας δεν ανήκει σε κανέναν.
Τι νομίζεις ότι είναι οι άνθρωποι για να σου ανήκουν; Αντικείμενα; Πράγματα που θα τα αποκτήσεις και θα τα βάλεις σε μια περίοπτη θέση στο σαλόνι σου να τα χαζεύεις;
Ακόμη και το παιδί σου που είναι αίμα από το αίμα σου και σάρκα από τη σάρκα σου, που υπάρχει γιατί υπάρχεις, δεν σου ανήκει. Είναι ένας ελεύθερος και αυτόβουλος άνθρωπος που όσο μεγαλώνει θα μάθει να στέκεται στα πόδια του (κυριολεκτικά και μεταφορικά) και θα πράττει κατά το δοκούν.
Αυτό ισχύει και για όλους τους άλλους ανθρώπους που υπάρχουν, έρχονται, φεύγουν, αλλάζουν, εξελίσσονται και διαδραματίζουν τον δικό τους ξεχωριστό ρόλο στη ζωή σου κι εσύ στη δική τους.
Από όλους κάτι θα πάρεις και κάτι θα δώσεις. Με κάποιους θα χαθείτε στο πέρασμα των χρόνων γιατί μάλλον, δεν θα έχετε τι να πείτε. Γιατί ο καθένας σας θα εξελίσσεται με διαφορετικό τρόπο και δεν θα υπάρχει κοινός ‘’τόπος’’. Δρόμοι παράλληλοι που δεν θα τέμνονται πουθενά.
Και θα συνεχίζεις με αυτούς τους λίγους. Με αυτούς που έχετε κοινούς κώδικες και εμπιστεύεστε ο ένας τον άλλον. Μπορεί να επικοινωνείτε συχνά ή και όχι. Μην ξεχνάς ότι το θέμα δεν είναι η ποσότητα αλλά η ποιότητα.

Υπάρχουν άνθρωποι που βλέπεις καθημερινά αλλά δεν λέτε απολύτως τίποτα ουσιαστικό, κι άλλοι που θα μιλήσετε μια φορά στο τόσο αλλά θα “ανοιχτείτε” και θα μοιραστείτε αυτά που σας απασχολούν και σας βαραίνουν και θα γίνουν οι ψυχές σας πιο ανάλαφρες καθώς θα έχουν ξαποστάσει η μια δίπλα στην άλλη.
Και οι σχέσεις με αυτήν την “ποιότητα” είναι αυτές που θα αντέξουν στον χρόνο!

Πηγή
http://loveletters.gr