Η αποβολή είναι μία πολύ τραυματική εμπειρία για κάθε ζευγάρι, πόσο μάλλον όταν το ζευγάρι προσπαθεί να συλλάβει με μεθόδους υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, κάτι που κάνει τα πράγματα ακόμη πιο δύσκολα. Σύμφωνα με την Αμερικανική Ένωση Εγκυμοσύνης περίπου 10% - 25% των κυήσεων καταλήγουν σε αποβολή πρώτου τριμήνου, και οι μισές περίπου από αυτές τις αποβολές αναφέρονται σε βιοχημική εγκυμοσύνη. Λόγω της συχνότητας του φαινομένου πολλές φορές υποτιμάμε τα συναισθηματικά θέματα που δημιουργεί. Κάποιες γυναίκες ακόμη και ένα χρόνο μετά από μία αποβολή εμφανίζουν κατάθλιψη, σε ποσοστό από 22% έως 55%.
Σε ψυχολογικό επίπεδο δεν παίζει ρόλο το αν η εγκυμοσύνη είναι βιοχημική ή όχι γιατί για την γυναίκα είναι υπαρκτή από την στιγμή που λαμβάνει ένα θετικό αποτέλεσμα, και θεωρεί ότι κυοφορεί. Συνεπώς, η αποβολή είναι μία απώλεια σε όποιο στάδιο κι αν συμβεί, είναι ουσιαστικά ένας θάνατος. Μαζί με το έμβρυο που χάνεται, το ζευγάρι χάνει και τα όνειρα που έχει κάνει για μια νέα ζωή, για μια νέα συνθήκη. Το να διαχειριστεί κανείς μια τέτοια απώλεια μπορεί να είναι ιδιαίτερα επώδυνο καθώς το περιβάλλον τις περισσότερες φορές δυσκολεύεται να κατανοήσει την κατάσταση, οπότε δεν μπορεί και να λειτουργήσει υποστηρικτικά. Οι περισσότεροι συγγενείς και φίλοι θεωρούν ότι εφόσον σωματικά έχει συνέλθει μία γυναίκα είναι έτοιμη να προχωρήσει. Στην πραγματικότητα όμως αυτό δεν ισχύει γιατί το ψυχολογικό πλήγμα είναι ισχυρότερο και χρειαζόμαστε λίγο περισσότερο χρόνο να περάσουμε από συγκεκριμένα στάδια και να προχωρήσουμε παρακάτω.
Ποια είναι η συναισθηματική αντίδραση μετά από μία αποβολή?
Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε ότι τα συναισθήματα είναι πολλά και ανάμεικτα, και οι αντιδράσεις ποικίλλουν αναλόγως την γυναίκα. Συνήθως οι γυναίκες βιώνουν στην αρχή κάτι σαν συναισθηματικό μούδιασμα, που ακολουθείται από θλίψη, θυμό, ενοχή, μελαγχολία και πολλές φορές κατάθλιψη, ή και δυσκολία συγκέντρωσης. Όλα αυτά τα συναισθήματα είναι αναμενόμενα και θεωρούνται φυσιολογικά υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες. Είναι αναμενόμενο μία γυναίκα που είναι έγκυος και νιώθει να δένεται με το έμβρυο να θυμώνει ή να νιώθει παραίτηση όταν αποβάλλει. Είναι φυσικό ένα ζευγάρι που προσδοκά την γέννηση ενός μωρού και ονειρεύεται το μέλλον να θλίβεται μετά από μια τέτοια κατάσταση. Εκ φύσεως η σύνδεση που νιώθει η γυναίκα με το έμβρυο που κυοφορεί είναι εντονότερη από αυτήν που βιώνει ο άνδρας, οπότε και η διαδικασία του πένθους είναι εντονότερη για την γυναίκα. Πολλές φορές οι γυναίκες που έχουν αποβάλλει εμφανίζουν και σωματικά συμπτώματα, όπως για παράδειγμα σωματική κόπωση, αϋπνία, ευσυγκινησία, και έλλειψη όρεξης. Φυσικά λαμβάνουμε υπόψη μας, ότι και οι ορμονικές αλλαγές που συμβαίνουν μετά από μία αποβολή συντελούν σε αυτές τις αντιδράσεις και τις κάνουν πιο έντονες.
Ποια είναι η διαδικασία του πένθους?
Καθώς όπως είπαμε η αποβολή είναι μία σημαντική απώλεια η γυναίκα περνάει μία διαδικασία πένθους. Αυτή η διαδικασία αποτελείται από τρία στάδια τα οποία έχουν ως εξής:
1) Σοκ/Άρνηση: Συνήθως σε αυτό το στάδιο η γυναίκα σκέφτεται «δεν μπορεί να μου συμβαίνει εμένα αυτό! Ήμουν τόσο προσεκτική!»
2) Θυμός/Ενοχή/Κατάθλιψη: Η σκέψη εδώ είναι « γιατί εγώ;», «δεν είναι σωστό να συμβαίνει αυτό, ήθελα τόσο πολύ ένα παιδί. Νιώθω τόσο βαθιά θλίψη»
3) Αποδοχή: «πρέπει να κάνω κάτι για αυτό που συμβαίνει! Δεν είμαι η μοναδική γυναίκα που αποβάλλει. Αφού τα κατάφεραν άλλες θα τα καταφέρω κι εγώ, ίσως μάλιστα να ζητήσω βοήθεια»
Αυτά τα τρία στάδια είναι φυσιολογικά για την συγκεκριμένη περίοδο και αναμενόμενα. Η γυναίκα χρειάζεται χρόνο για να περάσει από το κάθε στάδιο και να ολοκληρώσει μέσα της αυτήν την ψυχολογική διαδικασία.
Πως θα ξεπεράσω την αποβολή?
Η πιο βασική προϋπόθεση για να ξεπεράσει ένα ζευγάρι μία αποβολή είναι να σεβαστεί ο καθένας τα όρια του, και τις ανάγκες του καθώς και ο ένας του άλλου χωρίς να υπάρχει καταπίεση από καμία πλευρά. Καθώς δουλεύετε μέσα από την θλίψη σας προς την ίαση θα καταφέρετε να βγείτε από την άλλη μεριά δυνατοί και έτοιμοι να συνεχίσετε. Αυτές τις στιγμές
καλό είναι :
- να προσπαθήσετε να έρθετε σε επαφή με τους κοντινούς σας ανθρώπους ζητώντας υποστήριξη, συμπαράσταση και κατανόηση.
- να απευθυνθείτε σε κάποιον ψυχολόγο ώστε να σας βοηθήσει και τους δύο. Μην ξεχνάτε ότι δεν χρειάζεται να το περάσετε μόνοι σας.
- να επιτρέψετε στο εαυτό σας αρκετό χρόνο να θρηνήσει κα να πενθήσει, και ταυτόχρονα να έχετε την ευκαιρία να αναπολήσετε. Μόνο έτσι θα ολοκληρώσετε την διαδικασία και δεν θα μείνουν απωθημένα συναισθήματα που κινδυνεύουν να προκύψουν αργότερα.
Πως μπορεί να βοηθηθεί η γυναίκα μετά από μια αποβολή;
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να βοηθήσει κανείς μία γυναίκα που έχει αποβάλει πρόσφατα να διαχειριστεί την κατάσταση και τα συναισθήματα της. Ένας από αυτούς είναι να λειτουργήσουμε προληπτικά, δηλαδή να φροντίσουμε η γυναίκα να δει την ψυχολόγο 2 – 3 εβδομάδες μετά την αποβολή (εφόσον είναι εφικτό). Σε αυτήν την φάση θα έχει την ευκαιρία να μοιραστεί τα συναισθήματα της και να μιλήσει για την εμπειρία της. Η ψυχολόγος θα την βοηθήσει να δει τα πραγματικά γεγονότα, και να μην μπει σε διαδικασία να κατηγορήσει τον εαυτό της. Η γυναίκα θα ενημερωθεί για το τι ακριβώς συνέβη, ποιες είναι οι πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο και ότι δεν ευθύνεται εκείνη για την αποβολή. Ταυτόχρονα, αναζητάμε στο άμεσο περιβάλλον τους ανθρώπους αυτούς που μπορούν να λειτουργήσουν υποστηρικτικά, οπότε να δημιουργηθεί ένα ασφαλές πλαίσιο και εκτός συνεδρίας. Τέλος, καλό είναι να υπάρχει και μία παρακολούθηση, πιθανώς από τον σύντροφο, για συμπτώματα κατάθλιψης ή αγχώδους διαταραχής.
Λόγω του ότι εκ φύσεως οι γυναίκες είναι πιο εκφραστικές είναι πιθανότερο να ζητήσουν μόνες τους βοήθεια. Οι άντρες έχουν την τάση να εστιάζουν περισσότερο στα γεγονότα, στις αποδείξεις του πως και γιατί, και στο τι λύση προτείνεται στο εξής. Ίσως λοιπόν λόγω αυτής της συμπεριφοράς να φαίνεται ότι δεν πενθούν ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι έτσι, απλά το εκδηλώνουν με διαφορετικό τρόπο. Μία πολύ συχνή ένδειξη του ότι ένας άνδρας είναι βαθιά θλιμμένος είναι το ότι ίσως ξαφνικά γίνει εργασιομανής.
Λόγω αυτών των φυσικών διαφορών που εμφανίζουν οι άντρες και οι γυναίκες στην αντιμετώπιση προβλημάτων, είναι πιθανό να παρουσιαστεί αρκετή ένταση στην σχέση του ζευγαριού αυτήν την δύσκολη περίοδο. Για αυτό το λόγο καλό είναι:
- να σεβόμαστε ο ένας τις ανάγκες και τα συναισθήματα του άλλου
- να κρατάμε ανοιχτές τις γέφυρες επικοινωνίας ώστε να μπορούμε να μιλήσουμε ανοιχτά για τις σκέψεις μας και να μοιραστούμε τα συναισθήματα μας
- να αποδεχτούμε τις διαφορές μας και τον προσωπικό τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης που έχει ο καθένας μας
Πολλές φορές στο τέλος της διαδικασίας του πένθους βοηθάει το να κάνει το ζευγάρι – είτε μόνο του είτε με στενούς ανθρώπους του περιβάλλοντος του – κάποια τελετουργία αποχαιρετισμού του εμβρύου που χάθηκε, όπως για παράδειγμα να δωρίσουν κάτι σε μία φιλανθρωπική οργάνωση, να φυτέψουν ένα φυτό ή να γράψουν ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα προς το μωρό τους.
Οπότε:
- αποδεχόμαστε την απώλεια και εξηγούμε στην γυναίκα ποια είναι η φυσιολογική αντίδραση πένθους του ανθρώπου
- ενθαρρύνουμε την στήριξη από την οικογένεια και τους φίλους
- παρέχουμε υλικό για ενημέρωση (συνήθως για διάβασμα, φυλλάδια κλπ)
- ενθαρρύνουμε την έκφραση των συναισθημάτων, όπως ο θυμός, με εποικοδομητικό και όχι καταστροφικό ή αυτοκαταστροφικό τρόπο
- εξηγούμε με δεδομένα και βεβαιώνουμε για τους λόγους για τους οποίους μπορεί να προέκυψε μία αποβολή, και ασχολούμαστε με την μελλοντική γονιμότητα του ζευγαριού, ώστε να φύγει η ενοχή
- παρακολουθούμε για συμπεριφορές υπερβολικής έντασης ή άγχους, ή/και υπερβολικής θλίψης
- ασχολούμαστε με τον σύντροφο και βεβαιώνουμε την συνοχή του ζευγαριού που πολλές φορές φυσικά πλήττεται καθώς η αποβολή αφορά και τους δύο.
Συγγραφέας : Γερμανού Χριστιάνα
Ημερ/νία : 8/10/2010 1:26:04 μμ
Κατηγορία : Ψυχολογική Υποστήριξη και Διατροφή
Πηγή
http://www.embryogenesis.gr/
