Ο χωρισμός ενός ζευγαριού είναι μια ψυχικά τραυματική εμπειρία τόσο για το παιδί όσο και για τους ίδιους τους γονείς. Από την άλλη, ένα διαζύγιο γίνεται συχνά η λύση σε μια αδιέξοδη κατάσταση. Κανείς δεν σκέφτεται τον χωρισμό όταν παντρεύεται – αντίθετα όλα τα ερωτευμένα ζευγάρια ονειρεύονται μια σχέση που θα κρατήσει για πάντα. Παρόλ’ αυτά τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως τα έχουμε σχεδιάσει. Τι συμβαίνει όταν υπάρχουν στη μέση παιδιά; Ποιος είναι, τελικά, ο σωστός χειρισμός του θέματος;
Τι μας συμβαίνει:
Όταν έχουμε αποφασίσει να χωρίσουμε αλλά διστάζουμε λόγω των παιδιών, τότε θα πρέπει να έχουμε υπόψη ότι στο μέλλον τα πράγματα μπορεί να μην είναι καθόλου εύκολα. Δεν είναι απίθανο να καβγαδίζουμε μπροστά στα παιδιά, να έχουμε αυστηρά τυπικές σχέσεις, να τα θεωρούμε αργότερα «υπεύθυνα» επειδή για χάρη τους «καταστρέψαμε» τη ζωή μας. Έτσι, τα παιδιά μπορεί να φτάσουν να νιώθουν υπεύθυνα για τη ζωή και τις αποφάσεις των γονιών τους, πράγμα που μπορεί να τους προκαλέσει επιπρόσθετα προβλήματα.
Τι να κάνουμε:
Σίγουρα τα παιδιά στεναχωριούνται όταν οι γονείς τους χωρίζουν και βιώνουν άσχημα το διαζύγιο, αλλά ίσως αυτό είναι προτιμότερο από το να ζουν με δυο γονείς που είναι ψυχροί, επιθετικοί, αδιάφοροι ο ένας προς τον άλλον. Αν καταφέρουμε να τους μιλήσουμε και να τους εξηγήσουμε αλλά και να έχουμε καλές σχέσεις μεταξύ μας και με τα παιδιά μας, να κάνουμε πράγματα όλοι μαζί και να βρούμε γενικά την πιο πολιτισμένη λύση, τότε τα παιδιά θα κερδίσουν παρά θα χάσουν, όπως θα συνέβαινε αν μέναμε σ’ ένα γάμο που δεν πήγαινε καλά. Στην αντίθετη περίπτωση, μπορεί να αποκτήσουν τραύματα, να δημιουργήσουν λανθασμένες εντυπώσεις –πολύ χειρότερες από την αλήθεια– να νιώθουν πως εγκαταλείφθηκαν, πως φταίει ο ένας από τους δυο γονείς που είναι και ο «κακός» κ.λπ. Συχνά η επίσκεψη σ’ ένα σύμβουλο γάμου σε αυτές στις περιπτώσεις βοηθά, αν δηλαδή θέλουμε να δώσουμε άλλη μια ευκαιρία στη σχέση μας ή (αν δεν τα καταφέρουμε) για να βρούμε έναν «πολιτισμένο» και όσο το δυνατόν ανώδυνο για τα παιδιά τρόπο να χωρίσουμε. Είναι σημαντικό για αυτά να μη βρεθούν στη μέση ενός ζευγαριού που χωρίζει με το να είναι παρόντα στις συγκρούσεις, στις διαφωνίες και στις αντιδικίες, καθώς επίσης και να μην κληθούν, άμεσα ή έμμεσα, να πάρουν θέση υπέρ ή κατά κάποιου από τους δύο γονείς. Πολλές φορές οι γονείς άθελά μας εμπλέκουμε τα παιδιά σε τέτοιες καταστάσεις, λόγω δικών μας προσωπικών θεμάτων και αναγκών (π.χ. την ανάγκη να πείσουμε το παιδί ότι «δεν φταίει», να του δείξουμε ποιος είναι ο «καλός» στην υπόθεση). Ωστόσο, κάτι τέτοιο είναι πιθανό να προκαλέσει σημαντικά προβλήματα στη συναισθηματική κατάσταση του παιδιού και στη μετέπειτα ψυχολογική εξέλιξή του, καθώς επίσης και στη σχέση του με τους γονείς, η οποία είναι σημαντικό να είναι σταθερή και να διέπεται από συνέπεια, εμπιστοσύνη και ασφάλεια.
Πηγή: kids.in.gr
Πηγή
