Τι κάνουμε όταν το παιδί μας είναι άτακτο; Σίγουρα και κατ’ ουδένα λόγο δεν πρέπει να καταφεύγουμε σε παρωχημένες λύσεις όπως το ξύλο. Σύμφωνα με τους ειδικούς, καταφεύγοντας στη χειροδικία διδάσκουμε τα παιδιά ότι τυχόν προβλήματα μπορούν να λυθούν με βία κι επιθετικότητα. Ποια, λοιπόν, πρέπει να είναι η συμπεριφορά μας;
1. Ηρεμήστε.
Αν αισθάνεστε θυμωμένοι ή εκτός ελέγχου και αισθανθείτε ότι θέλετε να δείρετε το παιδί σας, απομακρυνθείτε, αν είναι δυνατό, από το δωμάτιο. Μείνετε μόνοι σας για λίγο και ηρεμήστε. Το πιθανότερο είναι ότι έτσι θα βρείτε καλύτερη λύση στο πρόβλημα. Πολλές φορές οι γονείς τα χάνουν επειδή βρίσκονται υπό πολλή ένταση. Για το λόγο αυτό είναι προτιμότερο να αποστασιοποιηθείτε για λίγο από την κατάσταση και να μετρήσετε μέχρι στο δέκα.
2. Μιλήστε επιβλητικά, αλλά όχι θυμωμένα.
Πολλές φορές οι γονείς καταφεύγουν στο ξύλο όταν το παιδί τους δεν άκουσε στις επανειλημμένες επιπλήξεις και συνεχίζει την απρεπή συμπεριφορά. Τι να κάνετε: καθίστε μαζί με το παιδί –είναι σημαντικό να είστε στο ίδιο επίπεδο, δηλαδή να είστε πρόσωπο με πρόσωπο- πάρτε του το χέρι με αγάπη και πείτε του με μια σύντομη, ευγενική αλλά ξεκάθαρη φράση τι είναι αυτό που θέλετε από εκείνο. Για παράδειγμα: «Θέλω να παίζεις πιο ήσυχα». Διατηρήστε οπτική επαφή καθ’ όλη τη διάρκεια της κουβέντας σας.
3. Δώστε στο παιδί επιλογές.
Για παράδειγμα, αν το παιδί παίζει με το φαγητό του στο τραπέζι, δώστε του την επιλογή: «Θα ήθελες να σταματήσεις να παίζεις με το φαγητό σου ή να φύγεις από το τραπέζι;». Αν συνεχίσει να παίζει με το φαγητό, χρησιμοποιήστε ήρεμες κινήσεις για να το βοηθήσετε να κατεβεί από το τραπέζι. Πείτε του ότι μπορεί να επιστρέψει στο τραπέζι όταν είναι έτοιμο να φάει το φαγητό του χωρίς να παίζει με αυτό.
4. Οι λογικές συνέπειες.
Καθώς θέλετε να διδάξετε στο παιδί υπευθυνότητα, φροντίστε ώστε οι συνέπειες τις οποίες θα υποστεί για την πράξη ή συμπεριφορά του να είναι λογικές. Για παράδειγμα: αν το παιδί σας σπάσει κατά λάθος το παράθυρο του γείτονα και τον τιμωρήσετε με ξύλο, τι θα μάθει; Ίσως θα μάθει ότι δεν πρέπει να το ξανακάνει, αλλά θα μάθει επίσης ότι πρέπει να κρύβει τα λάθη του από σας, θα μάθει να φταίει κάποιον άλλον ή να λέει ψέματα. Μπορεί επίσης να αισθανθεί θυμό και αισθήματα εκδίκησης για τον γονιό που χειροδίκησε. Με λίγα λόγια, μπορεί το παιδί να μην ξανακάνει την αταξία επειδή σας φοβάται, κι όχι επειδή σας σέβεται.
Στο σενάριο με το σπασμένο παράθυρο, μια θετική έκβαση του ατυχήματος θα ήταν η εξής: Ο γονιός αντί να καταφύγει στη χειροδικία, λέει στο παιδί επιβλητικά αλλά πάντα με αγάπη στον τόνο της φωνής «Εντάξει, έσπασες το παράθυρο, τι θα κάνεις γι’ αυτό;». Το παιδί μπορεί να ζητήσει αυτοπροσώπως συγγνώμη από τον γείτονα ή να τον βοηθήσει σε μια εργασία. Σε αυτή την περίπτωση το παιδί μαθαίνει ότι τα λάθη είναι ένα αναπόφευκτο μέρος της ζωής και πως το σημαντικό είναι να έχεις την υπευθυνότητα να διορθώσεις το λάθος σου. Έτσι δεν αισθάνεται θυμό ή αισθήματα εκδίκησης, και -το πιο σημαντικό- δεν βλάπτεται η αυτοεκτίμησή του.
Πηγή
http://offsite.com.cy
