Από την Μαρία Χαρίτου
Από τύχη μπλέκονται οι ζωές των ανθρώπων και εσύ θαρρείς πως έγινε καμία μαγική ένωση. Ένα ίδιο τράβηγμα στον κλήρο του χρόνου. Ένα ψήγμα, ένα απόξεσμα κάποιας οποίας να ‘ναι μέρας. Κάποια στιγμή που έτυχε να συμπέσει ένα βλέμμα, ή ακόμα χειρότερα το δευτερόλεπτο εκείνο που αποσπάστηκε η προσοχή σου από εκεί που ήσουν συγκεντρωμένος.
Κι αν σε τρομάζει η σκέψη ότι αν εκτροχιαζόταν εκείνο το δευτερόλεπτο απ’ τις σκουριασμένες γραμμές του χρόνου, ίσως να μην γνωριζόσασταν ποτέ, αν σου παγώνει το αίμα τούτη η σκέψη, για σκέψου πώς θα ήταν η ζωή σου χωρίς αυτόν να τη χρωματίζει; Πώς θα έμοιαζε το ηχόχρωμα της ανάγκης; Τι σχήμα θα είχε η προσμονή; Πώς θα άρχιζες και πάλι να πιστεύεις στην εντιμότητα του λόγου, να απολαμβάνεις τις στιγμές που συνάδει με τις πράξεις; Πώς θα αγαπούσες τις λεπτομέρειες που κρύβονται στα συμφραζόμενα; Αν όλα κρίνονται λοιπόν από ένα τυχαίο δευτερόλεπτο, μπορείς υπερήφανα να χρίσεις τον εαυτό σου τυχερό!
Πηγή
http://metaximas.org
