Έπιασες πάτο; Και λοιπόν! Τώρα έχεις μόνο ένα δρόμο. Προς τα πάνω!

Γράφει η Σπυριδούλα Σγούρου

Έπιασες πάτο; Σου τράβηξαν το χαλί κάτω απ’τα πόδια; Δεν έχεις μάθει ακόμα, πως έτσι είναι η ζωή; Σίγουρα στην αρχή θύμωσες. Αναρωτήθηκες ξανά και ξανά, γιατί πάλι σε έμενα! Μετά, πέρασες στην άρνηση. Κλείστηκες στον εαυτό σου. Κάθε μέρα βυθιζόσουν όλο και πιο πολύ, σε μια φουρτουνιασμένη θάλασσα, μέχρι που ακούμπησες στο βυθό. Ένιωσες να πνίγεσαι και τότε ήρθε ο φόβος. Το ξέρω, το έχω ζήσει. Καταλαβαίνω!
Δεν ξέρεις πώς να βγεις στην επιφάνεια. Θέλεις, αλλά φοβάσαι. Κι αν συμβεί πάλι, σκέφτεσαι , τι θα κάνω; Πάρε μια βαθιά ανάσα και ανέβα. Το έχεις κάνει ούτως ή άλλως, κι άλλες φορές. Η ζωή είναι απρόβλεπτη, ναι, έτσι είναι και έτσι θα είναι. Μα αν αφήσεις το συναίσθημα του φόβου να σε κυριεύσει, τότε δεν θα ζεις όπως και να’χει! Σκέφτομαι πόσα πράγματα θα ήταν αλλιώς, αν δεν είχαμε φοβηθεί. Πόσα μπορεί να έχει χάσει ο κάθε ένας από εμάς, γιατί τα παρατήσαμε. Φοβηθήκαμε τη συνέχεια! Ζαλίζαμε το νου μας, με σκέψεις, αν…. , προσδοκίες. Κι με αυτόν τον τρόπο, χτίσαμε μια φυλακή και μπήκαμε μέσα μόνοι μας.

Μα δεν μπορούμε να ζήσουμε έτσι! Όχι, αρνούμαι το φόβο. Ό,τι είναι να έρθει θα έρθει. Θέλω να ξυπνάω και να κοιτάω τον ήλιο, να νιώθω τις στάλες της βροχής στο πρόσωπό μου, να αναπνέω και να ζω την κάθε μέρα όπως έρχεται. Με τα καλά της και τα κακά της. Όχι σου λέω, δεν θα φοβηθώ να ζήσω, γιατί τότε θα έχω χάσει το παιχνίδι. Τότε δεν θα είμαι πια ελεύθερη να απολαμβάνω τις μικρές χαρές της ζωής, αυτές τις γνήσιες, τις αληθινές που γίνονται φλόγα στα σκοτάδια μου για να βλέπω. Έτσι και εσύ, μην αφήσεις τη φλόγα να σβήσει. Μην σκέφτεσαι, μην περιμένεις τίποτα, μην προσδοκάς. Χαμογέλα, απλοποίησε τη ζωή σου και ζήσε τη στιγμή. Σε αυτή τη στιγμή, γίνε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Τότε πια, θα νιώσεις όπως και εγώ, ελεύθερη! Έλα εύκολο είναι τελικά, χαμογέλα και άνοιξε το κελί σου, η ζωή σε περιμένει!

Πηγή
http://loveletters.gr