Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου
Όσους καινούριους ανθρώπους κι αν έχεις γνωρίσει, σ’ όσες αγκαλιές κι αν έχεις κοιμηθεί, όσα σ’ αγαπώ κι αν έχεις ξεστομίσει… Όσα χαμόγελα κι αν έχεις χαρίσει, σ’ όσα κορμιά κι αν έχεις ταξιδέψει, όσα χάδια κι αν έχεις μοιράσει.Όσα κι αν έχεις ζήσει, όσα κι αν έχεις περάσει, πάντα θα υπάρχουν στιγμές που θα έρχεται στο μυαλό σου εκείνος, εκείνος ο παράξενος, ο ιδιαίτερος, εκείνος ο μοναδικός άνθρωπος της ζωής σου.
Δεν έχει σημασία πόσο καιρό τον είχες πλάι σου, δεν έχει σημασία πόσο καιρό σε είχε κοντά του, δεν έχει σημασία πόσο κράτησε όλο αυτό. Δεν έχει σημασία πότε τελείωσε και γιατί, δεν έχει σημασία ποιος έφυγε πρώτος και πώς, το μόνο που έχει σημασία είναι πως ξέρεις ότι εκείνος ήταν αλλιώς, πως εκείνος θα είναι πάντα για σένα εκείνος ο διαφορετικός, ο ένας.
Εκείνος, ο μόνος που μπορούσε να σε αγγίξει, όσο ψηλά κι αν ύψωνες τα τείχη. Εκείνος που ένα σου βλέμμα αρκούσε για να νιώσει ότι νιώθεις, που με μια σου λέξη μπορούσε να καταλάβει όσα καταπιέζεις μέσα σου, εκείνος που δεν άκουγε τα λόγια σου, αλλά την ψυχή σου. Εκείνος ο ένας, ο μόνος που μπορούσε να διαβάσει πίσω απ’ τις λέξεις σου, εκείνος που μπορούσε να καταλάβει μέχρι και τις σιωπές σου.
Παράξενο πράγμα η καρδιά, παράξενο πράγμα η χημεία, ακόμη κι αυτοί που έφυγαν από δίπλα μας για τους σωστούς λόγους, παραμένουν μέσα μας και τα χρόνια φιλτράρουν τα άσχημά τους κι αφήνουν απόσταγμα μόνο τα όμορφα. Δεν θα ήθελες ίσως να γυρίσει, δεν θα ήθελες ίσως να γυρίσεις, ξέρεις όμως πως ποτέ κανείς δεν θα σε νιώσει, δεν θα σε καταλάβει, δεν θα σε αισθανθεί έτσι, απλά μ’ ένα βλέμμα, απλά με μια λέξη, απλά με μια σιωπή.
Όσα κι αν έχεις ζήσει, όσα κι αν έχεις περάσει, πάντα θα υπάρχουν στιγμές που θα έρχεται στο μυαλό σου εκείνος, εκείνος ο παράξενος, ο ιδιαίτερος, εκείνος ο μοναδικός άνθρωπος της ζωής σου…
Πηγή
http://loveletters.gr
