Γράφει η Βάσω Θεοδωρίδου
Να κάνεις ό,τι σε κάνει ευτυχισμένο. Να μην αφήνεις τους άλλους να σε κριτικάρουν και να σου αφήνουν μέσα σου τα κόμπλεξ και τις ανασφάλειες που οι ίδιοι έχουν για τον εαυτό τους. Εσύ είσαι διαφορετικός από αυτούς και αυτό δεν είναι ούτε κατακριτέο,ούτε λόγος για να κρύβεσαι και να νιώθεις κατώτερος τους.Ο καθένας μας είναι ξεχωριστός, ο καθένας μας έχει τη δική του ομορφιά και τη δική του προσωπικότητα. Δεν είναι λάθος ούτε ο άλλος ούτε εσύ, είστε απλώς διαφορετικοί άνθρωποι και πρέπει να αγαπάει ο ένας τον άλλον ακριβώς για αυτόν τον λόγο. Δεν γίνεται να ταιριάζουμε με όλους, θα ήταν και βαρετό, αλλά μπορούμε όλοι να σεβόμαστε, να εκτιμάμε και να αγαπάμε τον άνθρωπο που βρίσκεται δίπλα μας.
Η κριτική και η ασταμάτητη προσπάθεια να νιώσουμε ανώτεροι από κάποιον άλλον θα πρέπει να σταματήσει επιτέλους,γιατί δεν κάνει καλό σε κανέναν και δεν την καταλαβαίνω να σου πω την αλήθεια. Γιατί να πρέπει να προσπαθώ να φανώ ανώτερος από κάποιον; Γιατί να πρέπει να “ρίξω” κάποιον για να ανέβω εγώ; Γιατί να πρέπει να προσβάλλω κάποιον για να γελάσω;
Γιατί να πρέπει με το έτσι θέλω να επιβάλλω την άποψη μου στον διπλανό μου και να θεωρήσω οποιαδήποτε δική του άποψη λάθος επειδή απλώς δεν είναι ίδια με τη δική μου; Δεν καταλαβαίνω. Έχουμε τόση ανάγκη να το παίξουμε κάποιοι που συνήθως χάνουμε το νόημα της ανθρωπιάς,της καλοσύνης και της αμοιβαίας κατανόησης!
Για αυτό θα πρέπει ο καθένας να είναι αυτός που πραγματικά θέλει,να κάνει στη ζωή του ό,τι του γεμίζει τη ψυχή, ό,τι τον ικανοποιεί και του δημιουργεί την αίσθηση της πληρότητας και της ευτυχίας. Μια ζωή έχουμε, αυτό πρέπει να θυμόμαστε όλοι. Ας μην αφήνουμε το μέλλον μας στα χέρια άλλων, ας μην επηρεαζόμαστε με τόση ευκολία από άσχημα λόγια, ας μην θέλουμε να μοιάζουμε με κάποιον.
Είμαστε διαφορετικοί, είμαστε ξεχωριστοί, είμαστε άνθρωποι με θέλω, με απόψεις, με όνειρα. Ο καθένας έχει διαφορετικά σχέδια για τον εαυτό του, διαφορετικό στυλ, διαφορετική προσωπικότητα. Ας αγαπήσουμε επιτέλους ο ένας τη διαφορετικότητα του άλλου χωρίς ταμπού και χωρίς να κουβαλάμε τα κόμπλεξ και τα “τραύματα” μας σε κάθε ανθρώπινη σχέση μας.
Ας αγαπήσουμε επιτέλους ο ένας τον άλλον με καθαρή ψυχή και ανοιχτή καρδιά.
Πηγή
http://loveletters.gr
