Η κόρη μου (3,5 ετών) τρώει τα νύχια της. Ολη την ώρα έχει τα δάχτυλα στο στόμα, ακόμη κι όταν παίζει ή κοιτάζει τηλεόραση. Δοκίμασα και με το καλό και με το άγριο να της το κόψω. Δεν γίνεται τίποτα....
Αφού δοκιμάσατε και το άγριό σας, αυτό σημαίνει ότι θεωρείτε πως η κακή αυτή συνήθεια της κόρης υπόκειτει στον έλεγχό της και ότι μπορεί να την κόψει με την θέλησή της. Αποτύχατε όμως. Οπως έχουν αποτύχει εκατομμύρια γονείς σε όλον τον κόσμο, αφού περίπου ένα στα δύο παιδιά, σε κάποια φάση της ζωής του τρώει τα νύχια του για μήνες ή ακόμη και χρόνια. Σε αρκετές μάλιστα περιπτώσεις, η ονυχοφαγία είναι τόσο έντονη, ώστε να μένει το παιδί σχεδόν χωρίς καθόλου νύχια.
Ο πυρήνας αυτής της συνήθειας βρίσκεται στην ψυχούλα του παιδιού. Εκφράζει το άγχος του παιδιού, την ανασφάλεια και τους φόβους του. Καταπίεση, υπερπροστασία, συναισθηματικό έλλειμα, ζήλια, ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Κάθε ένα απο αυτά, όλα μαζί και ακόμη όλα όσα κάνουν την ευαίσθητη παιδική ψυχή να υποφέρει, μπορεί να οδηγήσουν σε πολλές εκδηλώσεις σωματοποιημένου άγχους, μία από τις οποίες είναι και η ονυχοφαγία.
Η ενοχή μας για την ονυχοφαγία του παιδιού είναι απόλυτη. Ξεχνάμε την ατελή πνευματική του συγκρότηση και συχνά απαιτούμε περισσότερα απ’οσα μπορεί να δώσει. Η κοροιδία, η υποτίμηση, οι απειλές, η τιμωρία αυξάνουν τις ενοχές του παιδιού, επειδή δεν μπορεί να σας ικανοποιήσει, το κάνουν ακόμη πιο δυστυχισμένο και διαιωνίζουν την ονυχοφαγία. Η θεραπεία επιβάλλει την ακριβώς αντίθετη συμπεριφορά.
Από το αρχείο του Καθηγητή Νικόλαου Ματσανιώτη. Περιοδικό “Παιδί, Υγεία και Ανατροφή” Τεύχος 56 Μαρτιος-Μαίος 2001
Πηγή
http://ariadni144.wordpress.com
