Δευτέρα 18 Μαΐου 2020

Τα πιο μεγάλα «φύγε»...

Γράφει η Χρύσα Κατσιτοπούλου

Τα πιο μεγάλα «φύγε» λέγονται σε ανθρώπους που αγαπάμε, σε ανθρώπους που είναι σημαντικοί για εμάς.
Τους διώχνουμε ενώ θέλουμε να μείνουν.
Τους κρατάμε σε απόσταση γιατί φοβόμαστε το τεράστιο, έντονο συναίσθημά μας.

Φοβόμαστε. Τρέμουμε μην τυχόν πληγωθούμε, απογοητευτούμε.
Πάσχουμε από φόβο απόρριψης.

Οι πολλές σκέψεις, οι αναλύσεις, καταστρέφουν ό,τι είναι όμορφο, αυθεντικό και αυθόρμητο.
Στην αγάπη και στον έρωτα πρώτα νιώθουμε και μετά σκεφτόμαστε.
Όταν προηγείται η σκέψη και η λογική, ευνουχίζουμε και χάνουμε την μαγεία και τον ακατέργαστο ενθουσιασμό μας.

Καλουπώνουμε και σβήνουμε το πάθος και τη φλόγα της ψυχής μας.
Σκοτώνουμε ό,τι ομορφότερο νιώσαμε και θα νιώσουμε.
Λογοκρίνουμε τη φωνή της αλήθειας μας και της επιθυμίας μας.

Σαμποτάρουμε εμείς οι ίδιοι την εξέλιξή μας και την ευτυχία μας. Κάπως έτσι, σιγά σιγά, χάνουμε την επαφή με τον εαυτό μας. 
Κάπως έτσι γινόμαστε ρόλος και όχι συναίσθημα. 
Κάπως έτσι περνάνε τα χρόνια και ζούμε ζωές που δεν μας ταιριάζουν.
Ασφυκτιούμε από το βάρος και την πίεση των «σωστών» αλλά καταπιεστικών επιλογών μας.
Χάνουμε το ραντεβού μας με τη ζωή και όλα συνεχίζονται για εμάς χωρίς εμάς...

Πηγή
https://www.ewoman.gr