Οι άνθρωποι που τσαλακώνονται είναι αυθεντικοί κι ελεύθεροι...

Γράφει η Ηρώ Αναστασίου.

Μ’αρέσουν πολύ οι άνθρωποι που κάνουν λάθη, που τσαλακώνονται, που ζητάνε συγνώμη όταν χρειαστεί.
Αυτοί οι τσαλακωμένοι που τους βολοδέρνει ο άνεμος.
Που αγαπάνε την αλήθεια και δεν φοβούνται να την πούνε.
Που σ’αφήνουν να δεις τα σημάδια τους.
Που σ’αφήνουν να τους αγγίξεις, γιατί ξέρουν ότι το χάδι ακουμπάει στην ψυχή.
Που σ’αφήνουν να τους αγκαλιάσεις, γιατί ξέρουν ότι η αγκαλιά είναι βάλσαμο.

Αυτούς τους ανθρώπους λοιπόν, τους τσαλακωμένους δεν τους φοβάμαι.
Τους άλλους, τους ατσαλάκωτους, τους εγωιστές, τους ανήλιαγους, τους μοχθηρούς, όχι ότι τους φοβάμαι, απλά δεν τους εμπιστεύομαι.
Αυτούς που δεν σ’αφήνουν να τους πλησιάσεις μην τους χαλάσεις το ΕΓΩ τους, μην τους χαλάσεις την χωρίστρα τους, μην τους χαλάσεις την νηνεμία τους.
Αυτούς που δεν θέλουν να κάνουν λάθη, δεν θέλουν να τσαλακώνονται, δεν θέλουν να χαλάσουν το ΕΓΩ τους.

Γι’αυτό κι εγώ, μόνο μ’όσους εμπιστεύομαι μιλάω, μόνο μ’όσους εμπιστεύομαι τσαλακώνομαι.
Γιατί η εμπιστοσύνη είναι ευλογία σε μια σχέση.
Γιατί τα πιο όμορφα συναισθήματα τα παίρνεις από ανθρώπους που η ψυχή τους είναι δυνατότερη απ’το ΕΓΩ τους.

Οι άνθρωποι που τσαλακώνονται είναι τόσοι λίγοι πλέον, είδος προς εξαφάνιση.
Γιατί ο κόσμος μας έγινε τόσο σκληρός, τόσο απάνθρωπος.
Φοβούνται οι άνθρωποι να κοιτάξουν στον καθρέφτη μη και τυχόν ανακαλύψουν τον εαυτό τους.
Φοβούνται να βγάλουν τις μάσκες τους μην και τυχόν ανακαλύψουμε ποιοι είναι στην πραγματικότητα.
Γιατί ακόμη και τώρα τους ενδιαφέρει τι θα πεις εσύ, τι θα πω εγώ, τι θα πει ο άλλος γι’αυτούς.

Και χάνουμε την ουσία της ζωής, την ελευθερία μας.
Γιατί ελευθερία δεν είναι να κάνεις ό,τι θέλεις, αλλά να θέλεις ό,τι κάνεις.
Κι αυτό οι λίγοι, οι άνθρωποι που τσαλακώνονται, το ξέρουν καλά.

Γεννήθηκαν ελεύθεροι κι απρόσιτοι στα λόγια του κόσμου.
Δεν τους ενδιαφέρει να κερδίσουν εντυπώσεις, τους ενδιαφέρει μόνο η αλήθεια.
Λένε ναι και το εννοούν, λένε όχι και πάλι το εννοούν.
Είναι αυθεντικοί σε όλα τους.
Στην αγάπη τους, στον πόνο τους, στην αλήθεια τους.

Γι’αυτό, αν τους συναντήσεις αυτούς τους αυθεντικούς, χάρισέ τους το καλύτερο χαμόγελό σου και αγάπησέ τους.
Αν δεν τους αγαπήσεις, μην σταθείς στον δρόμο τους, θα σε καταλάβουν από την χροιά της φωνής σου κι από τα μάτια.
Γιατί τα μάτια τους, είναι ο καθρέφτης της δικής τους ψυχής.

Πηγή
http://loveletters.gr