Άντεξαν μπόρες για να δουν λιακάδες

Για σήκω να σε δω. Δείξε μου τα χέρια σου. Τι είναι αυτές οι μικρές αμυχές που βλέπω; Πληγές; Από πού; Έχεις πληγωθεί; Αφού σε βλέπω τόσο χαρούμενο, χαμογελάς. Μάλλον, για μια στιγμή, άσε με να κάνω ένα βήμα πιο κοντά σου, να σε κοιτάξω στα μάτια. Μα είναι δυνατόν να μην είδα απ’ την πρώτη στιγμή; Τα μάτια σου είναι που τα προδίδουν όλα. Πες μου, λοιπόν, μη φοβάσαι. Ποια είναι αυτά που σε έχουν πληγώσει; Τι έχεις αισθανθεί και προπαντός, πόση δύναμη χρειάστηκε για να μπορείς να στέκεσαι αυτή τη στιγμή;

Αναπολείς κάποιες φορές το παρελθόν. Ήταν δύσκολο. Ανοιγοκλείνεις τα μάτια και κάνεις μια φευγαλέα κίνηση με το χέρι, λες και θέλεις να διώξεις τις αναμνήσεις. Αυτό που πέρασες σε πόνεσε, το βλέπω. Πέρασες από περιόδους μεγάλου άγχους, στεναχώριας, έτσι δεν είναι; Έχεις σκληρύνει.
Πολλοί λένε ότι αυτό είναι καλό, άσε με να διαφωνήσω. Προτιμώ να έχω την ανεμελιά του εφήβου απ’ το να φοράω πανοπλία. Είναι βαριά η πανοπλία στο συναίσθημα. Δεν είναι πιο ωραία η ζωή όταν την αντιλαμβάνεσαι απ’ την οπτική ενός μικρού παιδιού, που δεν πληγώθηκε ποτέ; Δε σου ρίχνω την ευθύνη για τους τοίχους που έχεις σηκώσει, φόβος λέγεται και συμβαίνει στους ευαίσθητους. Αυτοί είναι που πονάνε περισσότερο. Πάει όμως, πέρασε, θα σου πουν.

Ήσουν δυνατός, όμως. Μάζεψες τις δυνάμεις που νόμιζες τόσο καιρό ότι δεν είχες, τα ‘φερε έτσι η κατάσταση και βρέθηκες απ’ την άλλη πλευρά του κύκλου. Γιατί δεν ξέρω αν το έχεις καταλάβει, αλλά η ζωή μας αποτελείται από κύκλους. Έχει τα πάνω και τα κάτω της. Ποτέ δεν είσαι πάντα κάτω και σχεδόν ποτέ πάντα πάνω. Κι αν μου ζητήσεις να σου παίξω στο πιάνο ένα όμορφο τραγούδι, θα χρησιμοποιήσω και τα μαύρα πλήκτρα μαζί με τα λευκά.

Πήρες μία βαθιά ανάσα, πέρασες από ένα μαύρο σύννεφο για να μπορέσεις να ανασάνεις ξανά βγαίνοντας από αυτό. Το ουράνιο τόξο φαίνεται πιο όμορφο μετά από βροχή, η επιτυχία πιο απολαυστική μετά από αρκετή επίπονη εργασία και το χαμόγελο φαίνεται πολύ πιο ανακουφιστικό μετά από δυσκολίες.
Πάει πέρασε, λοιπόν, θα σου πω κι εγώ. Χαμογελάς. Έχεις όλη τη δύναμη κι αυτοπεποίθηση που χρειαζόσουν για καιρό. Βγαίνεις έξω και βλέπεις τον ήλιο να ξεπροβάλλει, να λούζει το πρόσωπό σου με τις αχτίδες του και να σε τυλίγει στη ζεστασιά του. Κι αν δεν έχει προβάλλει ακόμα στον ουρανό, θα τον κάνεις εσύ να βγει, από μέσα σου αυτή τη φορά. 

Να σου πω κάτι και πίστεψέ με, οι περισσότεροι άνθρωποι ανά τον κόσμο έχουν πληγές. Κι αν νομίζεις ότι είσαι μόνος, γελιέσαι. Αρκεί να κοιτάξεις τα μάτια τους.
Κάποιοι πέρασαν από πολλές κακοκαιρίες για να βρουν λίγη λιακάδα. Και τη λιακάδα αυτή την εκτιμούν, γιατί γνωρίζουν τι σημαίνει να ζεις μέσα σ’ αυτή. Όπου και να είσαι, λοιπόν, ό,τι και να κάνεις, να εστιάζεις πάντα στα καλά που έχεις και να μη σταματάς να ελπίζεις για τα καλύτερα, δίνοντας κι εσύ ο ίδιος τον καλύτερο εαυτό σου.

Ποτέ μη λυγίζεις, ποτέ μην το βάλεις κάτω. Τα καλύτερα έρχονται σ’ αυτούς που τα αξίζουν! «Happy shinny people», όπως λέει και το τραγούδι, είναι αυτοί που παρ’ όλες τις πληγές συνεχίζουν να χαμογελούν!

Συντάκτης: Βάγια-Γιούλη Κιτσικούδη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη

Πηγή
http://www.pillowfights.gr/smell-of-the-rain/anteksan-mpores-gia-na-doyn-liakades/