Είναι κάτι μέρες, ρε φίλε, που θα βόλευε να μην είχαν ξημερώσει

Της Στεύης Τσούτση.

Είναι κάτι μέρες ρε φίλε που πολύ θα βόλευε να μην είχαν ξημερώσει. Γιατί μαζί τους φέρνουν κι απανωτά χαστούκια. Κατακέφαλα χτυπήματα που σου κόβουν την ανάσα και δεν ξέρεις από που να φυλαχτείς. Κι εκεί που λες πως πάει, τελείωσε κι αυτό, θα ηρεμήσεις, άλλο ένα χτύπημα έρχεται να σε ζαλίσει.
Παίζει παιχνίδια το Σύμπαν μαζί σου, δε χωρά αμφιβολία. Κι εσύ άβουλη κι ανήμπορη μαριονέτα ψάχνεις να δεις αν θα σε πάει αριστερά ή δεξιά, πάνω ή κάτω. Αν θα σε λυπηθεί αυτός που σε κουνάει ή θα συνεχίζει να σε τραβολογάει.

Είναι κάτι μέρες που όλα θα πάνε στραβά. Το ένα πίσω από το άλλο, με μαθηματική ακρίβεια.
Κι εσύ θα εύχεσαι να μην είχες σηκωθεί ποτέ από το κρεβάτι. Να έπεφτες Παρασκεύη και να σηκωνόσουν κατευθείαν Κυριακή, παρακάμπτοντας το Σάββατο.

Να μην υπήρχε στο ημερολόγιο, να μην αναγκαζόσουν να ζήσεις όσα σου έφερε.Κι είναι ώρες ώρες κι αυτά τα νεύρα των ανθρώπων, που σε κάνουν σάκο του μποξ. Ξεσπούν πάνω σου τα μικρά και τα μεγάλα τους θέματα κι εσύ απομένεις να κοιτάς με το στόμα ανοιχτό, χάσκοντας σα μπούφος.

Είναι κάτι μέρες διαολεμένες που τις θυμάσαι και συχτιρίζεις για καιρό. Κι όταν νηφάλια προσπαθείς να τις εξηγήσεις, δε βγάζεις άκρη. Δεν μπορείς να καταλάβεις τι ήταν αυτό που προκάλεσε το χαμό τους.
Οι άνθρωποι που έχασαν πια τα κουράγια τους και ξεσπούν όπου βρουν;
Η λογική, που όταν όλα θολώνουν, πάει περίπατο μαζί με τους καλούς τρόπους;
Εκείνος ο θυμός που δεν μπορούμε να διαχειριστούμε; Τα απωθημένα; Τα λάθη; Οι εμμονές;

Τι στα κομμάτια φταίει για να πάει μια μέρα τόσο χάλια; Για να ειπωθούν λόγια που δε μαζεύονται, για να χαλάσουν σχέσεις και καρδιές, να χυθούν τόσα δάκρυα;
Δεν ξέρεις…
Δεν κατάλαβες ποτέ…
Ούτε γιατί είναι τόσο εύθραυστες οι σχέσεις των ανθρώπων, ούτε γιατί η τύχη μπορεί να παίξει τέτοια παιχνίδια. Να σου δώσει μια όμορφη, ηλιόλουστη μέρα που δε θα μπορέσεις μήτε στιγμή να απολαύσεις. Και που αντίθετα, θα εύχεσαι να τελειώσει μια ώρα νωρίτερα.

Αν με ρωτήσεις, θα σου πω πως όλα είναι στη ζωή. Καλά κι άσχημα, αναμενόμενα και μη.
Το θέμα είναι πως τα διαχειρίζεσαι όταν έρθουν.
Γιατί αν κάθεσαι να κλάψεις τη μοίρα σου, είσαι χαμένος από χέρι.
Χτύπα τη γροθιά στο μαχαίρι και διεκδίκησε. Όχι με βία, ούτε με θυμό. Μόνο με δίκιο.
Το δίκιο σου να το ζητάς. Να μάθεις να το τολμάς.
Μη δέχεσαι το άδικο.

Όσο για τις ατυχίες, να τις δέχεσαι και να προχωράς παρακάτω.
Κι ας σε πονούν. Ας σε κάνουν κομμάτια. Μάζεψε τα κομμάτια σου, βάλε τα στη θέση τους και προχώρα. Κουτσαίνοντας, πονώντας, σέρνοντας αν χρειαστεί.

Κι η επόμενη μέρα θα έρθει. Που θα πάει. Κι όλο αυτό το δράμα θα τελειώσει. Τουλάχιστον μέχρι να έρθει το επόμενο. Γιατί έτσι είναι η ζωή, πως να το κάνουμε. 

Γραμμένη με ανατροπές.
Να τις ζεις κι αυτές, κάτι σου δίνουν. Κι αν όχι κάποιο όφελος χειροπιαστό, τότε σίγουρα σου βάζουν άλλη μια εμπειρία στην τσέπη.

Κι εμπειρίες είναι πάντα χρήσιμες, δε συμφωνείς;
Πηγή

http://www.diaforetiko.gr/

Πηγή

http://www.anapnoes.gr/ine-kati-meres-re-file-pou-tha-voleve-na-min-ichan-ximerosi/