Εκείνα τα παράξενα πλάσματα, που ζουν για να φεύγουν...

Γράφει η Ελπίδα Γεωργακοπούλου

Κανείς δε φεύγει μόνος του.
Κάτι ή κάποιος τον διώχνει.
Τάσεις φυγής από τον εαυτό μας και από τους άλλους.

Οι τάσεις φυγής λοιπόν, είναι ένα συχνό και πολύ περίεργο φαινόμενο στις σχέσεις. Εκεί που – νομίζεις πως – όλα είναι καλά, σε κεραυνοβολεί ο σύντροφός σου με ένα, «θέλω το χρόνο μου να σκεφτώ» ή «θέλω να μείνω μόνος» και εσύ μετά δεν ξέρεις πού πατάς και πού βρίσκεσαι.

Αρχίζεις κι αναρωτιέσαι πού έχεις κάνει λάθος κι αν έχεις φταίξει πουθενά και το χειρότερο από όλα είναι πως όταν έρθει εκείνη η στιγμή, τις απαντήσεις που ψάχνεις δε θα μπορέσεις να τις πάρεις, καθώς ο άνθρωπός σου θα έχει καταδικάσει τη σχέση σας, αφήνοντάς σε, με σταυρωμένα τα χέρια και πολλά ερωτηματικά.

Σπας το κεφάλι σου, ξανασκέφτεσαι, απορείς, θυμώνεις. Τι έφταιξε; Τι πήγε λάθος; Γιατί δεν το συζητήσαμε;
Μην περιμένεις απαντήσεις.
Δεν υπάρχουν, και όχι επειδή ο άλλος είναι εγωιστής και σκέφτεται μόνο τον εαυτό του, όχι γι’ αυτό.
Απαντήσεις δε θα πάρεις γιατί δεν υπάρχουν. Τι εννοώ;

Οι άνθρωποι με τάσεις φυγής είναι περίπλοκα και μυστήρια πλάσματα. Κάποιος άνθρωπος έχει τάσης φυγής, γιατί έχει καταδικάσει την ιδέα της σχέσης σας μέσα στο κεφάλι του και απλά δεν μπορεί να βρει τον τρόπο να το πει. Φοβάται, το θεωρεί ίσως καμιά φορά περιττό, δε θέλει να μπει σ’ αυτήν τη διαδικασία γιατί η ευθυνοφοβία του τον σταματάει. Γι’ αυτόν όμως έχουν όλα τελειώσει και δεν υπάρχει επιστροφή κι έτσι διαλέγει τον εύκολο δρόμο, αυτόν της εξαφάνισης.

Απ’ την άλλη πλευρά, υπάρχουν κι οι άνθρωποι που έχουν τάσεις φυγής λόγο κάποιας εξάρτησης. Ναρκωτικά, αλκοόλ, τζόγος. Εκείνες τις σκοτεινές πλευρές, που μπορεί κάποιος άνθρωπος να κρύβει και να φοβάται να φανερώσει ή να πει, για ευνόητους λόγους, αλλά να μην μπορεί δίχως αυτές. Κι έτσι να εξαφανίζεται. Κι όταν γυρνάει όλα να είναι ρόδινα κι η στάχτη στα μάτια που σου ρίχνει, είναι τόσο έντονη που δεν μπορείς να μην το πιστέψεις καθώς είσαι ερωτευμένος. Ας ελπίσουμε ότι αυτό όμως είναι η πιο σπάνια μορφή.

Επίσης υπάρχουν και οι άνθρωποι, οι οποίοι φεύγουν κι εξαφανίζονται, αλλά πάντα γυρνάνε. Φοβούνται να αντιμετωπίσουν καταστάσεις ή δε θέλουν για κάποιο χρονικό περιθώριο, μέχρι να νιώσουν πάλι ασφάλεια και να ανατρέξουν στον άνθρωπό τους. Κι απ’ τη στιγμή που ξέρουν ότι ο άνθρωπός τους θα είναι πάντα εκεί, το εκμεταλλεύονται εν ολίγοις.

Περίεργα πλάσματα, όπως και να έχει αλλά το ζήτημα στην όλη υπόθεση δεν είναι τόσο αυτός που έχει τις τάσεις φυγής, αλλά όσο αυτός που δεν τις έχει και ξέρει τι θέλει. Την πιο δύσκολη θέση έχουν αυτοί που ξέρουν τι θέλουν, αλλά είναι κι αυτοί που μπορούν να βάλουν τελεία και να αποφασίσουν τι τροπή θα πάρει η σχέση τους. Όποια περίπτωση ανθρώπων κι αν συναντήσεις, εσύ που δεν έχεις τάσεις φυγής είσαι ο μόνος που μπορείς να αποφασίσεις.

Να δεις ότι κάτι συμβαίνει και να το επεξεργαστείς, να φιλτράρεις τις αντιδράσεις και να το ψάξεις. Όπου υπάρχει καπνός, πάντα θα υπάρχει και φωτιά. Δε γίνεται το ένστικτό σου να σου λέει ότι κάτι δεν πάει καλά κι εσύ να επιλέγεις να το αγνοείς.
Συζήτησέ το, ανάλυσέ το και μην το αφήσεις να πάρει τον κατήφορο. Αν σε νοιάζει η σχέση σου μη βολευτείς με το να κλείνεις τα μάτια και να φοβάσαι να αντιμετωπίσεις αυτό που πραγματικά συμβαίνει.

Οι άνθρωποι με τάσεις φυγής έχουν πάρει την απόφασή τους. Ασχέτως εάν δεν μπορούν να το διαχειριστούν ή αν βάζουν κάτι άλλο ή ακόμα και τον εαυτό τους πάνω από εσένα, την έχουν καταδικάσει μέσα τους τη σχέση σας. Εσύ όμως, που είσαι εκεί και χαροπαλεύεις; Εσύ μπορείς να βάλεις τέλος και να συνεχίσεις ή να επιλέγεις να κλείνεις τα μάτια και τα βράδια να παλεύεις με τα δαιμόνια σου.

Οπότε τι προτιμάς;
Μία λύτρωση, έχοντας επίγνωση των όσων συμβαίνουν και να τα αντιμετωπίσεις με γενναιότητα ή το βαθύ σκοτάδι, από τ’ οποίο εσύ επιλέγεις να μη βγεις;

Πηγή
http://www.loveletters.gr/%CE%95%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BE%CE%B5%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%BB%CE%AC%CF%83%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%B3/