Και τι πειράζει δηλαδή που πρώτα μιλάμε και μετά σκεφτόμαστε;

Οι περισσότεροι θα θυμόμαστε τη μητέρα μας, από την πιο μικρή κιόλας ηλικία, να μας συμβουλεύει λέγοντάς μας πρώτα να σκεφτόμαστε καλά κι έπειτα να μιλάμε. Ή αλλιώς να βουτάμε τη γλώσσα μας στο μυαλό μας πριν επιχειρήσουμε να μιλήσουμε ακόμη και για το πιο απλό πράγμα. Γενικά, εκείνες μια ζωή έλεγαν και θα λένε -για το καλό μας πάντα φυσικά- αλλά ποιος τις ακούει;

Και τι πειράζει δηλαδή που πρώτα μιλάμε και μετά σκεφτόμαστε; Οι λέξεις μας τουλάχιστον σίγουρα είναι ειλικρινείς. Εμείς οι ίδιοι γινόμαστε. Και εννοείται πως εμείς οι αυθόρμητοι άνθρωποι δε θα κάτσουμε να πολυσκεφτούμε ορισμένα πράγματα γιατί όταν το κάνουμε πέφτουμε πάντα σε αδιέξοδο. Έτσι, λέμε εκείνο που πηγάζει από μέσα μας την ίδια στιγμή χωρίς τύψεις και χωρίς αναλύσεις. Και κυρίως, χωρίς να μας ενδιαφέρουν οι συνέπειες.

Δε συμβιβαζόμαστε και δεν κολλάμε πουθενά ώστε να έχουμε κάτι να φοβηθούμε ή κάτι να μας τραβήξει πίσω με τη δικαιολογία να πολυαναλύσουμε ή να σιωπήσουμε. Οι λέξεις μας έχουν απεριόριστη δύναμη με αποτέλεσμα να γκρεμίζουν, αλλά και να χτίζουν άμα λάχει. Άλλωστε, το μόνο σίγουρο είναι ότι οι άνθρωποί μας θα επιλέξουν τον τρόπο με τον οποίο θα τους συμπεριφερθούμε. Κι αυτό σίγουρα δεν είναι δικαιολογία αλλά αλήθεια. Χωρίς δισταγμό θα εκφράσουμε την αγάπη μας, την νευρικότητα, το θυμό μας και την ευγνωμοσύνη μας. Η λεκτική μας δύναμη δε θα ενοχλήσει αν μας φερθούν όπως μας αξίζει.
Σίγουρα, η γλώσσα κόκαλα δεν έχει αλλά κόκαλα τσακίζει. Όμως ας τονίσουμε πως σκληροί με τις λέξεις μας θα γίνουμε αν εσείς οι ίδιοι μας τσακίσετε και μας τραυματίσετε εσωτερικά. Αν εσείς οι ίδιοι δεν είστε αυτό που περιμέναμε. Αν εσείς οι ίδιοι δεν είστε στην τελική αυτό που παρουσιάζετε. Γι΄αυτό αν μας ραγίσετε, εμείς θα σας τσακίσουμε χωρίς κάποια σκέψη βεβαίως-βεβαίως.

Μπορεί να χάνουμε τον αυτοέλεγχό μας όταν είμαστε συναισθηματικά φορτισμένοι αλλά μόνο εμάς να μη φοβάστε. Γιατί όση πίκρα κι αν στάζουν οι λέξεις μας, τεράστιες δόσεις ευαισθησίας γεμίζει το μέσα μας. Κι όσο δυνατοί κι αν φαινόμαστε κάποιες φορές, άλλο τόσο αδύναμοι μπορούμε να γίνουμε για εκείνους που αγαπάμε. Όμως θα πρέπει να μας ξέρετε.

Εμείς είμαστε αποφασισμένοι για το καλύτερο. Τρέχουμε χωρίς δεύτερες σκέψεις σε εκείνον που αγαπάμε και χωνόμαστε στην αγκαλιά του. Παραπονιόμαστε, γκρινιάζουμε και θυμώνουμε σαν να μην υπάρχει αύριο. Αγαπάμε, μοιραζόμαστε, λατρεύουμε, χωρίς να χάσουμε δευτερόλεπτο. Κι αν τη μία στιγμή ξενερώνουμε μαζί σας, την άλλη αμέσως σαν τρελοί κυνηγάμε την αγκαλιά σας. Μην παρεξηγείτε, ο εγωισμός μας πέφτει στο πάτωμα. Τέτοιοι είμαστε ευτυχώς.

Ουκ ολίγες οι φορές που σας παρουσιαστήκαμε ως dramaqueens. Κυλάει στο αίμα μας το φρέσκο συναίσθημα, η ολέθρια στάση μας να είμαστε αληθινοί απέναντι σε τόσους και τόσους ψεύτικους ανθρώπους. Θα κάνουμε και θα πούμε ό,τι μας αρέσει χωρίς δεύτερες, τρίτες, τέταρτες και χιλιάδες σκέψεις. Δε μετριάζουμε συνέπειες και δεν εκλογικεύουμε τόσο έντονα τις καταστάσεις γύρω μας.

 Απλώς είμαστε ο εαυτός μας και λέμε χωρίς έγνοια όσα εσείς μας εκμαιεύεται. Δε θα το ξαναπούμε άλλωστε, στο χέρι σας κρατάτε το βιβλίο αλλά εμείς γράφουμε την ιστορία. Την ιστορία που μόνο μαζί αληθινά με σύνεση θα δημιουργήσουμε χωρίς σκέψεις, μόνο με τρέλα και πάθος.
Συντάκτης: Ευαγγελία Μικέ
Επιμέλεια κειμένου: Κατερίνα Καλή

Πηγή
http://www.pillowfights.gr/eros-anikate-maxan/kai-ti-peirazei-diladi-poy-prota-milame-kai-meta-skeftomaste/