Γράφει η Ζωή Τριανταφυλλοπούλου
Κάποιος κάπου με ρώτησε αυτές τις μέρες, ποιες θα ήταν οι ιδανικές μου διακοπές..
Γρήγορα απάντησα, γνωστή ετοιμόλογη άλλωστε, ότι διακοπές για μένα είναι να δραπετεύω από την τρεχάλα της κάθε μέρας μου.
Διακοπές είναι να φεύγω στο αγαπημένο μου νησί.
Διακοπές είναι όταν μπορώ να ξαπλώνω αμέριμνη σε μια ψάθα να γίνομαι ένα με τη θάλασσά μου, να βυθίζομαι στην ησυχία του βυθού της.
Να χαλαρώνω ανασαίνοντας βαθιά με τα τζιτζίκια να παλαβώνουν στ’ αυτιά μου με τα μάτια κλειστά και τη μυρωδιά από το αντηλιακό καρύδα να μου τρυπάει τη μύτη για να μην ξεχάσω που βρίσκομαι, πόσο Καλοκαίρι είναι!
Κάποιος κάπου με ρώτησε αυτές τις μέρες, ποιες θα ήταν οι ιδανικές μου διακοπές..
Γρήγορα απάντησα, γνωστή ετοιμόλογη άλλωστε, ότι διακοπές για μένα είναι να δραπετεύω από την τρεχάλα της κάθε μέρας μου.
Διακοπές είναι να φεύγω στο αγαπημένο μου νησί.
Διακοπές είναι όταν μπορώ να ξαπλώνω αμέριμνη σε μια ψάθα να γίνομαι ένα με τη θάλασσά μου, να βυθίζομαι στην ησυχία του βυθού της.
Να χαλαρώνω ανασαίνοντας βαθιά με τα τζιτζίκια να παλαβώνουν στ’ αυτιά μου με τα μάτια κλειστά και τη μυρωδιά από το αντηλιακό καρύδα να μου τρυπάει τη μύτη για να μην ξεχάσω που βρίσκομαι, πόσο Καλοκαίρι είναι!
Διακοπές είναι ένα βιβλίο που αγοράστηκε καιρό και τώρα βρίσκεται στο προσκέφαλο μου παρέα σ’ αυτό το γλυκό, νωχελικό μεσημέρι που αντί να τρέχω να προλάβω εκκρεμότητες και χρόνους παράδοσης εγώ να αφήνομαι στο ταξίδι των σελίδων του.
Διακοπές είναι αυτή η μυρωδιά από καρπούζι, γλυκιά πολύ και δροσερή, από ουζάκι με χταποδάκι μετά τη βουτιά.
Όμως…
Οι καλύτερες διακοπές είναι όταν (θα) είμαστε μαζί.
Οι καλύτερες διακοπές είναι όταν (θα) είμαστε μαζί.
Όταν ξυπνάμε αγκαλιά και μπορούμε να μιλάμε ώρες περί πάντως επιστητού, όταν σιωπούμε άλλο τόσο και τα έχουμε έτσι πει πάλι όλα με τα μάτια.
Όταν ο ένας συμπληρώνει τη φράση του άλλου σαν σε μόνιμη ενδοσυνενόηση.
Όταν αυτοσαρκαρκαζόμαστε και γελάμε με νόημα με ένα ποτήρι στα χέρια και τη ζωή να κυλά χωρίς ρολόι και πρόγραμμα.
Με κινητά κλειστά και χέρια ανοιχτά.
Όταν μια αγκαλιά γίνεται όλος ο κόσμος, όταν όλος ο κόσμος γίνεται μία αγκαλιά όταν μια στιγμή χωρά ένα ολόκληρο είμαι με ένα φιλί που τελειώνει πριν σωθεί ολοκληρωτικά η ανάσα, όταν ένα σε θέλω γίνεται το έχω που ισούται με την πληρότητα στα όρια του απόλυτου!
Ναι αυτή που φοβάσαι γιατί ξέρεις ότι μοναδικά συμβαίνει κι όταν σου τύχει τρέμεις μη χαθεί και δεν προλάβεις να τη ζήσεις!
Και σ’ όλο αυτό το ιδανικό στόρι (σε άπταιστα Ελληνικά) διακοπών τούτη η ριμάδα η παρένθεση του “θα” παραπάνω να κάνει κι όλη τη διαφορά!
Κι έτσι θα φαντάζομαι πάλι και σε κουβαλάω μέσα μου και φέτος το Καλοκαίρι.
Και έτσι κάθε βράδυ θα σου λέω “καληνύχτα” και θα σε περιμένω να φανείς.
Θα σε σκέφτομαι και θα ονειρεύομαι τις ιδανικές μου διακοπές!
Μαζί σου…
Έτσι. Μόνο!