Έρωτες χαμένοι, σε παράλληλες ζωές...

Γράφει η Βασιλική Κοτλίτσα

Μέσα σε ζωές παράλληλες, έρωτες κρυφούς, παράνομους και ασυμβίβαστους. Μέσα στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, βιώνουμε και αναπνέουμε. Εκεί που όλα κυλούν με τη συνήθεια και οι ανθρώπινες σχέσεις δοκιμάζονται στην αντοχή, υπάρχουν και κάτι έρωτες που γεννιούνται από συντρίμμια. Αυτοί οι παράξενοι, οι διαφορετικοί, οι έρωτες με τη πρώτη ματιά, που ήρθαν τυχαία λες και ήταν γραμμένοι από μια μοίρα που τους ήθελε μαζί.
Δεν γίνονται παραμυθένιοι, ούτε ουτοπικοί. Δε ζουν για να υπάρχουν, αλλά υπάρχουν για να ζήσουν.

Έχουν κομμάτια μέσα τους από φως, άλλα φαίνονται και άλλα κρύβονται για να μπορέσουν να εμφανιστούν τη κατάλληλη στιγμή.
Ο δρόμος τους δε χαράχτηκε πάνω σε ψέματα, υπεκφυγές και απόκρυφα λόγια, ούτε σε μεγάλα «αγαπώ» που κατέληξαν στο πάτο. Χτίστηκε από την αρχή με αλήθεια, ειλικρίνεια, λέξεις που δε φοβόταν που θα καταλήξουν και υπομονή.

Δεν ήξεραν τι θα πει σ’ αγαπώ, αλλά το έχτιζαν κάθε μέρα που περνούσε με πράξεις που γινόταν θεμέλιο για την επόμενη μέρα που θα ερχόταν.

Έμαθαν ο ένας τον άλλο από την αρχή, σα να είχαν μόλις γεννηθεί. 

Δεν έγιναν συνήθεια, ρουτίνα, καθημερινότητα. Ζούσαν τη κάθε μέρα σα να ήταν η τελευταία που θα τους έβρισκε μαζί. Δε πίστευαν στο για πάντα αλλά στο τώρα. Έπαιρναν ο ένας από τη ψυχή του άλλου, και το πρόσωπό τους γέμιζε ελπίδα, στη προσπάθειά τους να εξηγήσουν τη λέξη «μαζί» σε αυτούς που τη πιστεύουν.

Γεννήθηκαν για να συναντηθούν και αγαπήθηκαν στα δύσκολα, στα ανείπωτα και σ’ ένα καιρό που οι σχέσεις γίνονται βιτρίνες πίσω από εύθραυστα γυαλιά.

Συναντήθηκαν μοιραία, για να υπάρξουν σε ένα κόσμο δικό τους που η λέξη «έρωτας» παραμονεύει για μια θέση ακόμα που ψάχνει από κάπου να πιαστεί. Σμίλεψαν τα κομμάτια τους και τα ένωσαν από την αρχή σα να μην έσπασαν ποτέ.

Γι αυτούς υπάρχει πάντα η επόμενη μέρα και για μας ένας «έρωτας γυμνός» που μας περιμένει στην επόμενη στροφή!
Πηγή
http://www.loveletters.gr