Και όταν βρεις την ευτυχία θα σου αξίζει!
Περίμενες πολύ; Δεν πειράζει.
Ξέρω. Πέρασες ακόμα πιο πολλά Κάποια στιγμή θα ερχόταν.
Κάποτε θα ερχόταν και το ήξερες…
Εκεί που δεν το περιμένεις. Έτσι έρχεται συνήθως. Έτσι μου έλεγε η πολυαγαπημένη μου γιαγιά.
Όταν νιώθεις πως όλα έχουν τελειώσει.
Όταν νιώθεις ξεχασμένος στο πιο απόμακρο νησί. Αυτό του μυαλού σου. Ξέρεις!
Όταν θέλεις μια αγκαλιά στα μοναχικά σου βράδια. Εκείνη τη ζεστή αγκαλιά με την ανάσα να σου γαργαλάει το λαιμό!
Όμως μην ξεχνάς πως η ζωή βλέπει και ακόμα καλύτερα επιστρέφει συμπεριφορές.
Όταν νιώθεις πως όλα έχουν τελειώσει.
Όταν νιώθεις ξεχασμένος στο πιο απόμακρο νησί. Αυτό του μυαλού σου. Ξέρεις!
Όταν θέλεις μια αγκαλιά στα μοναχικά σου βράδια. Εκείνη τη ζεστή αγκαλιά με την ανάσα να σου γαργαλάει το λαιμό!
Όμως μην ξεχνάς πως η ζωή βλέπει και ακόμα καλύτερα επιστρέφει συμπεριφορές.
Και εσύ είσαι εκεί και περιμένεις. Και μετά το έχεις σχεδόν ξεχάσει. Νιώθεις πως σε έχει ξεχάσει…
Αυτόν ήταν. Ήρθε και εσύ δεν την είδες. Εκείνη τη στιγμή, ευτυχώς!
Μετά μισάνοιξες τα μάτια σου και κάτι άρχισες να βλέπεις. Κάτι πήρες μυρωδιά.
Και η μυρωδιά αυτή είχε το όνομα του έρωτα μέσα της καλά κρυμμένο!
Ευτυχώς κάτι θυμόσουν…
Μύριζε καλοκαίρι. Μύριζε θάλασσα…
Ήρθε στα ρουθούνια σου για να πάρεις τη τζούρα της. Τη τζούρα της δικής σου ευτυχίας!
Αυτόν ήταν. Ήρθε και εσύ δεν την είδες. Εκείνη τη στιγμή, ευτυχώς!
Μετά μισάνοιξες τα μάτια σου και κάτι άρχισες να βλέπεις. Κάτι πήρες μυρωδιά.
Και η μυρωδιά αυτή είχε το όνομα του έρωτα μέσα της καλά κρυμμένο!
Ευτυχώς κάτι θυμόσουν…
Μύριζε καλοκαίρι. Μύριζε θάλασσα…
Ήρθε στα ρουθούνια σου για να πάρεις τη τζούρα της. Τη τζούρα της δικής σου ευτυχίας!
Έκανε θόρυβο. Δεν σε άφηνε. Σε βούτηξε μονομιάς. Έτσι όπως πρέπει! Τόσο έντονα που σχεδόν σάστισες.
Δεν είχες μάθει έτσι διάολε.
Και είπες να προσπαθήσεις να την πάρεις. Να την κάνεις δική σου. Ήταν η δική σου ευτυχία και μόλις έκανε το πρώτο βήμα της. Και μάλιστα φωνάζοντας!
Δεν έχεις μάθει να παίρνεις. Έδινες μόνο.
Όχι μάτια μου, μάθε πως τώρα ήρθε για εσένα. Μόνο για εσένα.
Ήρθε η ώρα να χαμογελάσεις και να ανοίξεις την καρδιά σου για να μπει μέσα η ευτυχία. Για να σου κολλήσει όλα αυτά τα μικρά σπασμένα κομμάτια της.
Δεν είχες μάθει έτσι διάολε.
Και είπες να προσπαθήσεις να την πάρεις. Να την κάνεις δική σου. Ήταν η δική σου ευτυχία και μόλις έκανε το πρώτο βήμα της. Και μάλιστα φωνάζοντας!
Δεν έχεις μάθει να παίρνεις. Έδινες μόνο.
Όχι μάτια μου, μάθε πως τώρα ήρθε για εσένα. Μόνο για εσένα.
Ήρθε η ώρα να χαμογελάσεις και να ανοίξεις την καρδιά σου για να μπει μέσα η ευτυχία. Για να σου κολλήσει όλα αυτά τα μικρά σπασμένα κομμάτια της.
Είναι εδώ για να στα δώσει όλα αυτά που είχες ξεχασμένα.
Αυτά που είχαν πιάσει σκόνη όπως το παλιό σεντούκι της γιαγιάς.
Και το τόλμησες!
Και είπες ναι.
Μπράβο!
Αυτά που είχαν πιάσει σκόνη όπως το παλιό σεντούκι της γιαγιάς.
Και το τόλμησες!
Και είπες ναι.
Μπράβο!
Αλλά εκείνη δεν θα σε ρωτούσε ούτως ή άλλος.
Σε είχε ήδη τυλίξει στα δίχτυα της. Και ήταν τόσο γλυκιά και σίγουρη γι’ αυτό που έκανε. Φαινόταν. Ήταν πολύ!
Πόσο ωραία η αίσθηση της.
Ακόμα πιο ωραία η αγκαλιά της!
Σε είχε ήδη τυλίξει στα δίχτυα της. Και ήταν τόσο γλυκιά και σίγουρη γι’ αυτό που έκανε. Φαινόταν. Ήταν πολύ!
Πόσο ωραία η αίσθηση της.
Ακόμα πιο ωραία η αγκαλιά της!
Ζεστή και γλυκιά σαν το Καλοκαίρι. Για εσένα. Μόνο για εσένα…
Τώρα πάρε την και ζήσε. Κάνε την δικιά σου. Μην την αφήσεις να φύγει.
Φώναξε στο δρόμο. Δυνατά, πολύ δυνατά όπως φωνάζουν τα παιδιά το σ’ αγαπώ!
Χαμογέλα μόνο. Δυνατά να σε ακούσουν όλοι.
Πάντα το κάνεις. Πάντα το έκανες έτσι και αλλιώς.
Τώρα πάρε την και ζήσε. Κάνε την δικιά σου. Μην την αφήσεις να φύγει.
Φώναξε στο δρόμο. Δυνατά, πολύ δυνατά όπως φωνάζουν τα παιδιά το σ’ αγαπώ!
Χαμογέλα μόνο. Δυνατά να σε ακούσουν όλοι.
Πάντα το κάνεις. Πάντα το έκανες έτσι και αλλιώς.
Αυτή τη γαμημένη φορά όμως είναι μόνο δική Σου και έχει έρθει μόνο για Εσένα!
Ναι! Σου αξίζει!
Ναι! Σου αξίζει!
