Η ιστορία της ζωής σου, φρόντισε να είναι αυθεντική και ολόδική σου...

Γράφει η Λιάνα

Την ιστορία σου να τη γράψεις χωρίς βοήθειες. Να τη χαράξεις με γράμματα ανεξίτηλα στο σύμπαν, να την αφήσεις παρακαταθήκη σε όποιον γνωστό ή άγνωστο θελήσει κάποτε να τη μάθει. Μα να ναι ολοδική σου, σημάδι σου, σφραγίδα της ψυχής σου.

Μην περιμένεις κάποιον να σου δείξει ποιος είναι ο σωστός τρόπος να πορευτείς. Οι άνθρωποι έχουν γίνει αγρίμια έτοιμα να σου αρπάξουν, κομματάκι κομματάκι, τις στιγμές σου. Έχουν γίνει αχάριστοι και λίγοι. 

Κι αυτοί οι ελάχιστοι που ξεχωρίζουν, ποτέ δεν θα παρέμβουν στα δικά σου θέλω. Αυτοί θα μείνουν οι χρυσοί συμπρωταγωνιστές σου, σε ξεχωριστή θέση, με ολοδικά τους κεφάλαια στο βιβλίο σου.

Πατά γερά στα πόδια σου, στηρίξου στις δυνάμεις σου και δημιούργησε έναν κόσμο μόνο για σένα. Μη χαραμίζεσαι και μη σκορπίζεται. Μην περιμένεις θαύματα, μη ζεις με ψευδαισθήσεις. Φτιάξε μια σταθερή βάση και μάθε να προσφέρεις στους άλλους. Όσα περισσότερα δίνεις, άλλα τόσα θα πάρεις. Κανείς ποτέ δεν έχασε γεμίζοντας την καρδιά του όμορφα συναισθήματα. Αν μη τι άλλο ζούμε μόνο μια φορά κι αυτή είναι τόσο σύντομη, που αν την αναλώνεις σε απωθημένα, κακίες και μίσος, εσύ και μόνο εσύ θα χάσεις την ευκαιρία να αισθάνεσαι απελευθέρωση και γαλήνη.

Η ιστορία σου, να ξέρεις, είναι ένας μικρός, προσωπικός παράδεισος. Μπορεί να έχει μέσα της και θλίψη και δάκρυα, μα είναι στο χέρι σου να τα ισορροπείς με γέλια, έρωτες, ξημερώματα γεμάτα αγάπη και ελπίδες. Πότε δεν είναι αργά να οχυρωθείς πίσω από όσα εσύ, αποκλειστικά εσύ, θεωρείς σημαντικά και αληθινά. Τι κι αν φαίνεσαι ονειροπόλος; Τι κι αν κάποιοι γελάσουν και σε χαρακτηρίσουν διαφορετικό; Κανείς δεν είναι μέσα σου, κανείς δεν μπαίνει στο ρόλο σου, για να γνωρίζει τις πιο βαθιές σου επιθυμίες.

Γι αυτό μην αργείς, ξεκίνα, ζήσε. Χωρίς φοβίες που σε κρατάνε σε μια επαναλαμβανόμενη στασιμότητα. Χωρίς πολλά αν και γιατί. Κάνε αυτά που χρειάζεται ο εαυτός σου, φρόντισε τον, κακόμαθε τον. Κι αν μείνει και καμία πληγή, άστην, θα κλείσει με τον καιρό.

Ζήσε με πάθος, κάθε λεπτό. Πέσε, σήκω, κλάψε και γέλα, με όποια σειρά γουστάρεις. Περνάνε τα χρόνια και δεν τους δίνουμε ούτε λίγη χρυσόσκονη, απ’ τα όνειρα που φυλάμε μέσα μας. Περνάνε τα χρόνια και πρέπει να κερδίσουμε όση ζωή μας αντιστοιχεί σ’ αυτόν τον κόσμο.

Ξεκίνα απλά. Μ’ έναν καφέ, ένα τραγούδι κι ένα χαμόγελο. Τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους, όταν θα έχεις ξεσκονίσει από πάνω σου καθετί αρνητικό κι όταν θα βρεις τη δύναμη να αντιμετωπίσεις, πρόσωπο με πρόσωπο, όλο το μεγαλείο του υπέροχου αυτού δώρου που λέγεται ζωή.


Πηγή
http://www.loveletters.gr