Παρασκευή 2 Αυγούστου 2019

Εμένα φίλε, την ζωή μου, την ορίζει η καρδιά μου!

Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος

Κάποιος μου είπε κάποτε, πως η ευτυχία είναι ακριβή και μονάχα αγοράζεται.
Κι ήταν τόσο σίγουρος, που μου έφερε κι αποδείξεις για να με πείσει ο αθεόφοβος!


Μου έδειξε λοιπόν όλο καμάρι το καινούριο του αμάξι κι εγώ του έδειξα το καινούριο μου χαμόγελο μιας καινούριας ημέρας που μόλις ανέτειλε.

Μου έδειξε τα ακριβά του παπούτσια κι εγώ του έδειξα τα παλιά μου και πόσους σκάρτους κι ανάξιους είχα γραμμένους πάνω σε αυτά.

Μου έδειξε το σούπερ ρολόι του κι εγώ προσπάθησα να του πω πόση αξία έχει ο χρόνος, όταν τον γεμίζεις με όλα εκείνα που αγαπάς και ποθείς.

Μου έδειξε ένα χλιδάτο εστιατόριο κι εγώ του έδειξα ένα ζευγάρι που έτρωγε δυο σουβλάκια, καθισμένο σε ένα παγκάκι, κοιτάζοντας όμως ο ένας ευθεία μέσα στα μάτια τον άλλον.

Μου έδειξε ένα κοσμοπολίτικο μέρος κι εγώ του είπα να δει μια ερημική παραλία και να ακούσει, πόσοι έρωτες κάποτε ακούμπησαν τις κραυγές και τα αχ τους πάνω σε αυτή.

Μου έδειξε ένα μεγάλο κι όμορφο σπίτι κι εγώ του είπα, “πάψε κι άκου τα γέλια από το διπλανό φτωχικό”.

Μου έδειξε κάτι ρούχα “επώνυμα” που “αγκάλιαζαν” το σώμα του κι εγώ του έδειξα μια σφιχτή πατρική αγκαλιά. Και μια μάνα του έδειξα, που έβγαζε με ευλάβεια την ζακέτα της, για να σκεπάσει το αποκοιμισμένο μωρό της.

Μου έδειξε το γεμάτο πορτοφόλι του και εγώ του έδειξα έναν άντρα που γεμάτος λαχτάρα, περίμενε σε μια πολυσύχναστη διασταύρωση για να ΄ρθει η καλή του.

Μου έδειξε το ακριβό κινητό του που κρατούσε στο χέρι κι εγώ του έδειξα έναν παππού, που κρατούσε με στοργή μια γιαγιά και πλάι πλάι βαδίζανε.

Μου έδειξε πόση δύναμη του έδινε μια καρτέλα από χάπια και εγώ του έδειξα μια χωρισμένη γυναικά, που με δύναμη απίστευτη, πάλευε μόνη της ένα παιδί να αναθρέψει.

Του μίλησα για την δύναμη, που ένας άνθρωπος αντιμετώπιζε μια επάρατη νόσο.

Του είπα για την δύναμη που ένας γνήσιος άνθρωπος υπερασπίζονταν το δίκιο του.
Και για την δύναμη που μας δίνει η αγάπη, όταν είναι αγάπη που την έχεις κερδίσει με ψυχή και με πράξεις κι όχι αγάπη που την έχεις αγοράσει.

Κι άφησε για το τέλος, μάλλον το πιο δυνατό του επιχείρημα.

Μου έδειξε τον δρόμο και μου είπε με ύφος, πως με τα λεφτά του μπορεί να πάει όπου του κάνει κέφι. 
Μα εγώ ο αδιόρθωτος του έδειξα το στήθος μου και του απάντησα πως, “εμένα με πηγαίνει η καρδιά και μόνο αυτή με ορίζει” και πως μαζί της έχω κάνει τα πιο όμορφα μου ταξίδια.

Δεν ξέρω στα αλήθεια τι κατάλαβε από όσα του έδειξα, ξέρω μόνο, πως εγώ ο μπουμπούνας δεν κατάλαβα τίποτα από όσα είδα από εκείνον κι απλά άνοιξα το βήμα μου κι έφυγα ευτυχισμένος…