Της Χριστίνας Ζαμπούνη.
Για (κα)μιά μπάσταρδη Ιθάκη!.. μη γελαστείς!
Ξεβρασμένος απ’ τη θάλασσα λιπόθυμος και ταλαιπωρημένος, άψυχος σχεδόν, δίπλα στη σανίδα σωτηρίας σου νιώθεις τα κύματα να σε χτυπούν ακόμη…
Τα μάτια σου μετά βίας μπορούν να διακρίνουν ότι έπιασες στεριά.
Τα μέλη του σώματός σου όμως, τη νιώθουν να σε έλκει, να σε τραβά τόσο δυνατά, λες και θέλει να σε «κλείσει μέσα της» για πάντα!
Είναι η γη που τόσο πάλεψες να φτάσεις.
Επιτέλους! Βρίσκεσαι στην Ιθάκη σου…
Γι’ αυτήν θαλασσοπνιγόσουν χρόνια τώρα…
Την είχες μες στα μάτια σου κάθε λεπτό κι ονειρευόσουν τη στιγμή που θα τη δεις μπροστά σου.
Την ένιωθες να σε περιμένει! Πάντα! Και Για Πάντα!
Στην ακροθαλασσιά ονειρευόσουν μια φιγούρα να σε καρτερεί με τα χέρια ανοιχτά.
Αδημονούσες να χωθείς στην αγκαλιά της κι ας ξεψυχήσεις μέσα της.
Δε σ΄ένοιαζε κι ας έπαιρνες την τελευταία σου ανάσα στο φιλί της…
Θα το άξιζε! Αφού σε περίμενε τόσο καιρό ανέγγιχτη και πιστή!
Η Πηνελόπη σου!
Ανοίγεις τα μάτια με την ελπίδα να τη δεις να στέκεται εκεί…
Το σώμα σου πονάει από την ανυπομονησία της ένωσής σας και τα χείλη σου αφυδατωμένα απ’ την αλμύρα, αποζητούν μόνο τη δροσιά του φιλιού της.
Κουράστηκες πολύ! Αλλά έφτασες επιτέλους!
Ήρθες να της δώσεις πίσω, τη ζωή που της έκλεψες φεύγοντας!!
Δεν τη βλέπεις πουθενά.
Απογοητεύεσαι που δε σε περιμένει εκεί οπως την ονειρευόσουν.
Γελιέσαι πως θα τη βρεις λίγο παραπέρα…
Μα δε τη βρίσκεις ούτε στο «παραπέρα» ούτε πουθενά!
Και τότε, χάνεις το μυαλό σου!
Το μυαλό που δεν κατάφεραν ούτε οι λωτοί να το κάνουν να λησμονήσει, ούτε η μάγισσα Κίρκη να το τρελάνει, ούτε καν να το αποπλανήσει η πλανεύτρα Καλυψώ με την θεϊκή ομορφιά και τον έρωτά της!
Όχι! Δε το πιστεύεις!
Δεν μπορεί να σ’ απαρνήθηκε η Πηνελόπη σου!
Δε μπορεί να σε πρόδωσε η Ιθάκη σου!
Δε μπορεί να άργησες τόσο πολύ!
Όμως η Ιθάκη σου είναι πιο “ξένη” από ποτέ!
Δεν την αναγνωρίζεις καν, χωρίς την Πηνελόπη σου.
Μεμιάς νιώθεις να παραλύεις.
Δε μπορεί! να θαλασσοδερνόσουν για μια μπάσταρδη Ιθάκη!
Αχ! ρε ταλαίπωρε Οδυσσέα…μεγάλωσες τόσο κι όμως δεν έμαθες πως η Ιθάκη (σου) δεν υπάρχει!
Δεν είναι μία, ούτε η ίδια κάθε φορά!
Ιθάκες υπάρχουν πολλές! αλλά γεννιούνται και πεθαίνουν στο μυαλό μας!
Σε πολύ λίγες -τελικά- μας περιμένει η «Πηνελόπη», όπως την έχουμε ονειρευτεί.
Αξία έχει το ταξίδι! .Ο πηγαιμός! Όχι το φτάσιμο!
Γι’ αυτό…
Να μη μιλάς άλλο για Ιθάκη. Για ταξίδια να μιλάς.
Γι’ αυτά που πόθησες.
Για όσα ονειρεύτηκες.
Γι’ αυτά που πήγες.
Για όσα θα πας.
Για κείνα που ΘΕΣ να πας!
Εσύ ορίζεις την Ιθάκη σου. Κάθε φορά!
Μη σε νοιάζει αν οι ορίζοντες είναι ανοιχτοί, αν οι θάλασσες είναι τρικυμισμένες, ούτε αν σε περιμένει η Πηνελόπη!
Είναι απέραντος ο ουρανός! θα βρεις κομματάκι να “χωρέσεις”.
Είναι αστέρευτη η θάλασσα! Θα βρεις κύμα να πιαστείς.
Κοίτα ν’ απολαύσεις το ταξίδι ως εκεί που θες να φτάσεις!
Στη δική σου Ιθάκη!
Τη διαφορετική, κάθε φορά!
Για καμιά μπάσταρδη Ιθάκη μην κλάψεις!
Μη χαθείς…Μη γελαστείς…
Συνέχισε να ταξιδεύεις να ονειρεύεσαι, και να ελπίζεις…
Ίσως κάποτε, σταθείς τυχερός και βρεις την Μία, την Αληθινή, όπως ακριβώς την ονειρεύεσαι.
Μην κουραστείς να την αναζητάς.
Ίσως κάπου ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ!
Για όλες τις φορές που το “φτάσιμο” σ’ έναν προορισμό, σ’ απογοήτευσε και ήταν λιγότερο των προσδοκιών σου.
Για όσες φορές η ζωή, σου την “έφερε” κι άλλαξε ερώτηση, μέχρι να βρεις απάντηση στην προηγούμενη!
Για όλες τις Ιθάκες που έμοιαζαν Ονειρικές και Μεγάλες κι απεδείχθησαν πεζές και λίγες!
Μη μετανιώνεις και μη λυπάσαι!
Όσο κι αν ακούγεται τετριμμένο…
Αξία έχει το “ταξίδι” κι όλα όσα σου μαθαίνει η κάθε διαδρομή!
Ότι καλό σου αφήνει, σε κάνει πιο ευτυχισμένο!
Ότι κακό…πιο σοφό και πιο έμπειρο!
Πηγή
http://www.anapnoes.gr/gia-kamia-bastardi-ithaki-min-klapsis/
