Κι αν τα αγκάθια στη διαδρομή σε πληγώσουν, η θέα στον τερματισμό, θα σε ανταμείψει

Της Ζωής Αργύρη

Κάποτε είχα διαβάσει τα ακόλουθα λόγια του αγαπημένου μου Νίκου Καζαντζάκη: “δεν υπάρχει αρχή, δεν υπάρχει τέλος, υπάρχει η τωρινή τούτη στιγμή,γιομάτη πίκρα, γιομάτη γλύκα και τη χαίρομαι όλη”.
Κόκκινες τουλίπες, ένα αθώο παιδικό χαμόγελο και ένας ψίθυρος στο αυτί μου “σε αγαπώ” αγκαλιάστηκαν στη μελωδία του Μπετόβεν που έπαιζε στο πικαπ που οι γονείς μου είχαν χαρίσει(λάτρης των vintage αντικειμένων βλέπετε).
Τότε θυμήθηκα κάποιες σκέψεις μου που σκόρπια είχα αραδιάσει σε ένα λεύκωμα που κούρνιαζε νωχελικά εδώ και καιρό μέσα στο συρτάρι μου. “Γίνε άπληστος στο κυνήγι των στιγμών” το είχα ονομάσει.
Χάθηκα για λίγο στις σειρές του και βρήκα τα λόγια του Καζαντζάκη να ζωντανεύουν μέσα από τις λέξεις μου.
Μια ταύτιση που ξεπερνά το επίπεδο του τρόπου σκέψης και βυθίζεται σε πιο βαθιά νοήματα που μόνο η ψυχή μπορεί να αναγνωρίσει.

Γιατί η ευτυχία της ζωής ξεκινά εκεί που η υλική αξία χάνεται και τα αληθινό συναισθήματα εκθρονίζουν καθετί κάλπικο. Η Ευτυχία είναι αυτές οι μικρές, αδιόρατες στιγμές κρυμμένες στα πιο απίθανα μέρη της καθημερινότητας που συχνά προσπερνάμε χαμένοι στον κυκεώνα των υποχρεώσεων και του άγχους της καθημερινότητας. Φιλοδοξίες, πρέπει, εγωισμοί σαν άλλοι χασάπηδες της χαράς, ανθρωπιάς και των ενδόμυχων επιθυμιών. Χαμένες ευκαιρίες, φρούδες υποσχέσεις, ανείπωτα λόγια, απουσία ουσιαστικής επαφής.

Έθεσες ποτέ προς κρίση τη ζωή σου αμακιγιάριστη, χωρίς καθωπρεπισμούς και δηθενιές; Αναρωτήθηκες τί σημαίνει Ευτυχία για εσένα; Έθεσες στόχους; Αγωνίστηκες για αυτούς; Ζεις πραγματικά; Το είδωλό σου στον καθρέπτη περιμένει απάντηση. Πες μου λοιπόν, ζεις πραγματικά ή απλά επιβιώνεις;

Πότε ήταν η τελευταία φορά που απόλαυσες τον ήλιο και τη φύση; Που χάθηκες στη μελωδία του έρωτα; Που βυθίστηκες στην αγκαλιά ενος αγαπημένου σου προσώπου; Που ζήτησες συγνώμη; Που είπες “σε αγαπώ” εννοώντας το από τα βάθη της καρδιάς σου; Που τα μάτια σου χαμογέλασαν και η ψυχή σου ένιωσες ελεύθερος; Που παραμέρισες κάθε φόβο και τόλμησες να διεκδικήσεις;

Μια δοκιμασία είναι η ζωή.Οι κανόνες κοινοί για όλους.Το μονοπάτι όμως που θα ακολουθήσεις σχηματίζεται από τα βότσαλα των επιλογών σου. Μην λιποτακτήσεις στο πρώτο στραβοπάτημα. Θυμήσου την προσήλωση των ακροβατών.Έτσι και η δική σου δοκιμασία θέλει αφοσίωση και ταπεινότητα. Μην επιτρέψεις στη φιλαυτία να σε παρασύρει σε πλάνες αγκαλιές μακριά από το γλυκό τραγούδι της ζωής.

Ματώσαν οι τουλίπες. Το πικάπ σταμάτησε.
Ο χρόνος απαιτεί το παρόν να πάρει τα ηνία. Τώρα είναι η στιγμή να τα αλλάξεις όλα.Να κυνηγήσεις τις πιο βαθιές σου επιθυμίες. Να φτάσεις εκεί που η ψυχή σου νιώθει γαλήνη.

Μπορεί τα αγκάθια των δυσκολιών να σε πονέσουν πολύ στη διαδρομή, όμως η θέα στον τερματισμό θα σε ανταμείψει!!!

Πηγή
http://www.anapnoes.gr/ki-an-ta-agkathia-sti-diadromi-se-pligosoun-i-thea-ston-termatismo-tha-se-antamipsi/