Τα μάτια μας δεν τα κλείνουμε μόνο όταν κοιμόμαστε, τα κλείνουμε όταν νιώθουμε μερικά από τα πιο έντονα συναισθήματα. Φόβο, χαρά, προσμονή, νοσταλγία. Δυο βλέφαρα χαμηλώνουν και με ένα απλό *γουίνκ μεταφέρεσαι πάλι αλλού. Όταν κλείνεις τα μάτια ταξιδεύεις, σε μακρινές αγκαλιές, σε μέρη που κοντεύουν να φύγουν από το μυαλό σου, σε πρόσωπα που δεν είσαι σίγουρος αν τα παραμορφώνει η μνήμη σου ή ο χρόνος. Έμαθες να συμβαίνουν όλα αυτά και άλλα τόσα με ένα απλό πετάρισμα. Παράξενο που τις περισσότερες φορές σου φεύγει μαζί με το πετάρισμα αμυδρά και ένα χαμόγελο.
#όταν ακούς μουσική: η ώρα που περπατάς στο δρόμο, η ώρα που κάνεις το διάλειμμα σου και οι φίλοι σου δεν είναι κοντά για να τα πείτε, η ώρα που είναι πολλοί κοντά αλλά εσύ δε θέλεις να τα πεις με κανέναν, η ώρα που πέφτεις στο κρεβάτι σου και είσαι βυθισμένος στις σκέψεις σου. Εκείνη η ώρα που στη συναυλία παίζει το αγαπημένο σου κομμάτι και εκείνη η ώρα που ένα κομμάτι σου θυμίζει όλα αυτά που θες να ξεχάσεις ή μάλλον για να το θέσω καλύτερα, σου θυμίζει όλα αυτά που σε έφεραν εδώ σήμερα. Κλείνεις τα μάτια και αμέσως πηγαίνεις σε άλλους κόσμους, κλείνεις τα μάτια και αφήνεις τη μουσική να σε παρασύρει, ξεχνάς για μερικά δευτερόλεπτα που βρίσκεσαι και απλώς οι νότες σε παίρνουν μαζί τους. Γιατί μεταξύ μας δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να απολαύσεις ένα τραγούδι από το να κλείσεις τα μάτια.
#όταν βρέχει και επιλέγεις να κλείσεις την ομπρέλα: μπορεί η βροχή να σε πέτυχε χωρίς ομπρέλα, μπορεί και να επέλεξες να την κλείσεις. Κλείνεις για λίγο τα μάτια και στέκεσαι με το κεφάλι προς τα πάνω, προς το σκοτεινό ουρανό που εκείνη τη στιγμή προσπαθείς να αποφασίσεις αν σου φέρθηκε καλά ή όχι. Είναι από αυτές τις φορές που θέλεις να βραχεί το μέσα σου, θέλεις να καθαρίσεις, να αδειάσουν όλα εκείνα που σε βασανίζουν. Γι’ αυτό έχεις το βλέμμα στραμμένο προς τα πάνω γιατί περιμένεις μαζί με τη βροχή και τη λύτρωση. Γιατί ξέρεις ότι μετά τη βροχή, έρχεται ο ήλιος. Πάντα.
#όταν σε αγκαλιάζουν: πρόσεξε, μιλάμε για τους ανθρώπους που αγκαλιάζουν το είναι σου, μιλάμε γι αυτές τις αγκαλιές τις μεγάλες που κατεβάζουν τους παλμούς σου. Κλείνεις τα μάτια και αφήνεσαι σε κάτι διαφορετικό, σε μια δύναμη αλλιώτικη, μια δύναμη ανθρώπινη και εξωπραγματική μαζί. Νιώθεις τις καρδιές σας να συγχρονίζονται και νιώθεις δύο χέρια να σε σφίγγουν παίρνοντας από πάνω σου το βάρος της ημέρας, του μήνα ακόμη και του προηγούμενου χρόνου. Τα μάτια σου κλείνουν χωρίς να το σκεφτείς, γιατί εκείνη τη στιγμή απλώς χάνεσαι.
#όταν μπαίνεις στο μπάνιο: στιγμή ιερή, ίσως η πιο ιερή και μοναχική στιγμή της ημέρας σου. Κουράστηκες, έτρεξες, αγχώθηκες, σου έμεινε και ένα deadline που δεν ξέρεις που να το χωρέσεις. Μόλις το νερό αρχίζει και τρέχει εσύ κάθεσαι από κάτω του και αρχίζεις και θυμάσαι τα καλοκαίρια που μετά τη θάλασσα έτρεχες στη ντουζιέρα για να μη σε τσούξει το αλάτι. Και μετά πάλι στη θάλασσα. Θυμάσαι όλες εκείνες τις φορές. Μαζί με το αφρόλουτρο φεύγουν από πάνω σου και τα προβλήματα. Αν πάλι είσαι τυχερός και σε περιμένει μια γεμάτη μπανιέρα τότε σίγουρα με το που μπαίνεις μέσα κλείνεις ασυνείδητα τα μάτια και σου έρχεται αυτή η πρώτη γλύκα της πρώτης βουτιάς που καιρό περίμενες. Είναι σαν τη βροχή που πέφτει πάνω σου, λυτρώνει.
#όταν μυρίζεις κάτι όμορφο: όμορφη είναι η μυρωδιά από την πίτα που κάνει η γιαγιά σου, όμορφη είναι η μυρωδιά των ανθρώπων που αγαπάς, όμορφη είναι και εκείνη η κολόνια που ακόμη και τώρα, όταν τη μυρίζεις κάτι μέσα σου αλλάζει. Λένε πως οι άνθρωποι που δεν έχουν μια από τις αισθήσεις τους, νιώθουν σε πολύ πιο έντονο βαθμό όλες τις υπόλοιπες. Κλείνεις για ακόμη μια φορά τα μάτια και οι μυρωδιές σου φέρνουν εικόνες στο μυαλό. Τόσο μαγικές είναι. Έχουν μια γεύση από ελευθερία, δεν μπορείς να τις ορίσεις και δε θυμίζουν σε όλους τα ίδια πράγματα. Αυτή είναι άλλωστε και η αξία τους.
Γράφει η Αναστασία Πολιτόγλου
Πηγή
http://www.anapnoes.gr/ekines-tis-fores-pou-klinis-ta-matia-ke-chamogelas/
