Το πρόβλημα που έχουμε με το χρόνο είναι που νομίζουμε ότι έχουμε αρκετό. Στην πραγματικότητα, τρέχει ακάθεκτος κι εμείς συχνά μένουμε πίσω με τις λανθασμένες επιλογές μας. Γι’ αυτό ακριβώς διαφέρει άρδην: άλλο το να χάνουμε χρόνο μας με κάποιον κι άλλο το να χάνουμε την αίσθηση του χρόνου.
Πόσο πολύ, στ’ αλήθεια, μας γεμίζει να χάνουμε τον έλεγχο αυτής της έννοιας, δίπλα στον άνθρωπο που είναι ικανός να μετατρέψει το κάθε δεδομένο άγευστο λεπτό της ώρας μας σε μια ξεχωριστή εμπειρία που θα εγείρει τον ουρανίσκο μας σε κάθε μεταφορική του έκφανση. Υπάρχουν άνθρωποι που μόνο κοντά τους κατανοούμε τη σχετικότητα της ώρας.
Η αλήθεια είναι πως δεν περνούν όλα το ίδιο. Ακόμη κι ένα μηδαμινό λεπτό με την παρουσία κάποιου που αντιπαθείς, πάει χαμένο μέσα στην ανούσια διαδρομή των εξήντα μοιραίων δευτερολέπτων του, που νιώθεις ότι μόλις έχασες άσκοπα, ενώ και μια αιωνιότητα με τον άνθρωπό σου δε θα σου φανεί ποτέ αρκετή, θα είναι πάντα πολύ λίγη για να τον χορτάσεις κι ακόμη κι όταν εν τέλει περάσει, δε θα έχεις αντιληφθεί πότε σου ξεγλίστρησε.
Οι ώρες, τα δευτερόλεπτα, τοποθετημένα διαδοχικά με την τόσο εκνευριστική τους συνέπεια, σου δείχνουν με σχεδόν ερειστική απάθεια πως με τον κατάλληλο άνθρωπο δεν υπάρχει στ’ αλήθεια χρόνος, μα μόνο ευτελή ανθρώπινα δημιουργήματα που αποπειρώνται ανεπιτυχώς να τον προλάβουν.
Όπως μας δίδαξε κι ο μικρός πρίγκιπας «είναι ο χρόνος που περνάς με το τριαντάφυλλό σου που το κάνει τόσο σημαντικό» κι είχε απόλυτο δίκιο, αφού το τριαντάφυλλο, ή ο κάθε έρωτας, ο σύντροφος στον οποίο επιλέγουμε να αφιερώνουμε τα λεπτά και τις ώρες μας, αξίζει εν τέλει περισσότερο από αυτές, γιατί αυτές δε θα είχαν στην πραγματικότητα κανένα άλλο νόημα ύπαρξης, παρά μόνο για να ξοδευτούν με έναν άνθρωπο που εξαιτίας του ξεχνάμε να τσεκάρουμε το ρολόι μας.
Μπορείς να είσαι με κάποιον χρόνια ολόκληρα κι η σχέση που σας ενώνει να αποτελεί χλιαρό έρμαιο της ρουτίνας, χωρίς την παραμικρή ένδειξη πάθους κι αυτός ο χρόνος να είναι συνεπώς χαμένος! Τουναντίον, ένα δευτερόλεπτο αρκεί κάποιες φορές για να συνειδητοποιήσεις πως μόλις συναντήθηκες με το λόγο που γεννήθηκες, να ριγήσεις, να αναπληρώσεις όλες εκείνες τις στιγμές που έχασες με λάθος ανθρώπους κοιτάζοντας το ρολόι σου κι ανυπομονώντας να περάσει η ώρα για να φύγεις.
Το χρονικό διάστημα δηλαδή υπό αυτό το πρίσμα, το πόσο καιρό είσαι με κάποιον, δεν αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα βάθους κι υγιούς υποβάθρου μιας σχέσης. Υπάρχει η θλιβερή περίπτωση να χάνεις μέρος του χρόνου που θα έπρεπε να ξοδεύεις με τον άνθρωπο που πραγματικά προορίζεται για σένα.
Κι έτσι λοιπόν, το αντιλαμβανόμαστε κι εμείς οι ίδιοι, κάθε φορά που αισθανόμαστε πως έπρεπε να βρισκόμαστε κάπου αλλού, πως μάλλον είμαστε σε λάθος μέρος: Με άλλους χάνουμε χρόνο, ενώ με άλλους χάνουμε την αίσθηση του χρόνου κι αυτό το δεύτερο «χάνουμε» είναι τόσο ανεκτίμητο αν το βρούμε, ώστε πιο πολύ με κέρδος φαντάζει παρά με απώλεια!
Κι έχει πραγματικά πολύ μεγάλη διαφορά. Με άλλους πλήττουμε κι άλλους δεν τους χορταίνουμε, ο χρόνος μαζί τους ποτέ δε μας φτάνει. Με κάποιους παραπονιόμαστε πως η ώρα δεν περνά, ενώ με ελάχιστους κι αυστηρώς συγκεκριμένους «άλλους» περνά χωρίς να πάρουμε πρέφα, γιατί για εμάς είναι λες και το χρονόμετρο έχει σταματήσει. Αφού νιώθουμε πως ο χρόνος παγώνει σε ένα φιλί, σε ένα χαμόγελο, πως τα πάντα σταματούν.
Ο χρόνος θα κυλάει και με τον σωστό άνθρωπο δίπλα μας δε θα αντιληφθούμε ευτυχώς πότε πρόλαβε και πέρασε, γιατί απλά θα έχουμε πάντα σημαντικότερα πράγματα να δίνουμε την προσοχή και τη σημασία μας. Δε θα έχουμε καιρό, ούτε λεπτό για χάσιμο, ούτε δευτερόλεπτο να ρίξουμε το βλέμμα μας σε κανένα ρολόι.
Εξάλλου, ο χρόνος είναι σχετικός και δίπλα του θα το κατανοήσουμε επιτέλους. «Σημασία στη ζωή δεν έχει πόσες ανάσες θα πάρεις, αλλά πόσες είναι οι στιγμές που σου κόβουν την ανάσα!» Κι ο σωστός για σένα άνθρωπος σίγουρα έχει τον τρόπο να τις κάνει πολλές!
Συντάκτης: Σπυριδούλα Κακαβά
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Πηγή
http://www.pillowfights.gr/pixie-dust/m-alloys-xanoyme-to-xrono-mas-kai-m-alloys-tin-aisthisi-toy-xronoy/
http://www.pillowfights.gr/pixie-dust/m-alloys-xanoyme-to-xrono-mas-kai-m-alloys-tin-aisthisi-toy-xronoy/
