Εσείς κι εμείς, δυο κόσμοι αντίθετοι, σε μόνιμη σύγκρουση. Σας κοιτάμε στα μάτια περιμένοντας μια κουβέντα απ’ το σφραγισμένο σας στοματάκι, μας κοιτάτε στα μάτια απορώντας αν έχουμε καταφέρει να πάρουμε ανάσα τα τελευταία 5 λεπτά.
Αναλύουμε, παιδιά, αναλύουμε. Μιλάμε πολύ και σας κουράζουμε, εντάξει, το καταλάβαμε. Σας κάνουμε το μυαλό κουρκούτι, μπορεί να βγείτε για έναν καφέ μαζί μας και να φύγετε με πονοκέφαλο, έχετε δίκιο.
Τ’ αγαπάμε τα λόγια, δεν τα τσιγκουνευόμαστε κι αν πληρώναμε για όσα λέγαμε, θα ήμασταν μονίμως άφραγκοι και χρεωμένοι. Η γλώσσα μας τρέχει γρήγορα, δεν την προλαβαίνουμε, πολλές φορές πετάμε και χοντράδες, γιατί τα «φίλτρα» δεν ενεργοποιούνται εγκαίρως. Είμαστε πολυλογάδες, σκοτώστε μας κι απολαύστε τη σιωπή σας!
Δε θέλουμε να γινόμαστε κουραστικοί, δε θέλουμε να σας πρήζουμε κι ειλικρινά, στενοχωριόμαστε κάθε φορά που παίρνετε το βλέμμα της απελπισίας εξαιτίας μας. Αλλά, προσπαθήστε κι εσείς λίγο να μπείτε στη λογική μας. Προσπαθήστε λίγο να καταλάβετε πώς λειτουργούμε, πριν μας κατακρίνετε.
Μιλάμε πολύ γιατί μας αρέσει να μοιραζόμαστε όσα σκεφτόμαστε, όσα νιώθουμε κι όσα μας συμβαίνουν μαζί σας. Έχουμε την ανάγκη να μας καταλάβετε, θέλουμε να έρθουμε πιο κοντά σας και τα λόγια είναι ο πιο εύκολος και γρήγορος δρόμος για να τα καταφέρουμε.
Ξέρουμε ότι μπορούμε να σας πούμε τι μας συνέβη χθες στη δουλειά με δυο κουβέντες –Τσακώθηκα μ’ έναν συνάδελφο κι έχω τα νεύρα μου–, αλλά η ουσία για εμάς δε βρίσκεται στο να σας μεταφέρουμε μια πληροφορία. Θέλουμε να σας βάλουμε στο κλίμα, να καταλάβετε πώς φτάσαμε στον τσακωμό με τον συνάδελφο, να μας πείτε πού έχουμε δίκιο και πού άδικο, να μπείτε λίγο στη θέση μας.
Σας ακούω που ξεφυσάτε και διαβάζω τη σκέψη σας. Ναι, δεν αντέχεται αυτό όλες τις ώρες, δεν είναι όλες οι στιγμές κατάλληλες για κουβέντα και φυσικά, δεν έχετε πάντα τη διάθεση γι’ αναλύσεις επί αναλύσεων. Μερικές φορές θέλετε να μάθετε απλά αν είμαστε καλά, αλλά το σκέφτεστε να μας ρωτήσετε, γιατί ξέρετε ότι αυτή η απλή ερώτηση μπορεί να γίνει ερέθισμα για μια μακροσκελή συζήτηση, την οποία εμείς θ’ απολαύσουμε, αλλά εσείς καθόλου.
Ξέρετε, όμως, κάτι; Επειδή, συνήθως, αυτοί που μιλάνε πολύ είναι άνθρωποι ανοιχτοί, ειλικρινείς κι ακομπλεξάριστοι, σας δίνεται μια πολύ ωραία επιλογή: να είστε κι εσείς έτσι απέναντί τους. Βάλτε τα όριά σας, εκφραστείτε ελεύθερα, πείτε «αν δε φτάσεις σύντομα στο ζουμί της ιστορίας, θα σταματήσω να σ’ ακούω» ή «έχω πονοκέφαλο και δε βοηθάς καθόλου αυτή τη στιγμή». Αν δεν είναι σε θέση να το σεβαστούν αυτό, τότε το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ τη φλυαρία.
Εμείς, οι πολυλογάδες, έχουμε κάτι να σας διδάξουμε: τη σημασία του να εκφράζεσαι. Μπορεί να το παρακάνουμε με τα λόγια, αλλά η αξία του να εξωτερικεύεις σκέψεις και συναισθήματα είναι τεράστια και το ξέρετε κι εσείς κατά βάθος, κι ας μην το εφαρμόζετε. Εμείς χρειάζεται να το «μαζέψουμε» λίγο το χάρισμά μας κι έχουμε εσάς να μας βοηθάτε σ’ αυτό, αλλά μήπως είναι μια καλή ευκαιρία και για εσάς ν’ «απλωθείτε» λίγο περισσότερο;
Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση, το κλειδί είναι στο μέτρο, όπως και σ’ όλα τα υπόλοιπα πράγματα σ’ αυτή τη ζωή. Κακό πράγμα το ν’ ανοίγουμε το στόμα μας και να ξεχνάμε να το κλείσουμε, κακό πράγμα και το να παίζουμε το παιχνίδι της σιωπής. Όσο κουράζεστε εσείς όταν αναλύουμε τα πάντα μ’ εξονυχιστικές κι άχρηστες λεπτομέρειες, άλλο τόσο κουραζόμαστε κι εμείς όταν μας κοιτάτε με βλέμμα απλανές και προσπαθούμε να μαντέψουμε τι σας συμβαίνει.
Τι λέτε, πάμε να το προσπαθήσουμε λίγο κι οι δύο πλευρές, μπας και το βρούμε κάποια στιγμή; Μιλήστε καλέ, μη μας κοιτάτε!
Επιμέλεια Κειμένου Ζωής Ναούμ: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ζωή Ναούμ
Πηγή
http://www.pillowfights.gr/tis-zois-gyrismata/na-mas-agapate-ki-as-eimaste-polylogades/
http://www.pillowfights.gr/tis-zois-gyrismata/na-mas-agapate-ki-as-eimaste-polylogades/
