Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2018

Ήθελα πάντα να είμαι το καλό παιδί

Της Παρασκευής Χατζή.

Ήθελα πάντα να είμαι το καλό παιδί. Δεν μπορούσα να στεναχωρήσω κανέναν. Έτσι, έλεγα πάντα «ναι» σε όλα, νομίζοντας πως κάνω το σωστό. Κάθε φορά όμως έχανα κι ένα κομμάτι από το «εγώ» μου που υποτιμημένο πια, στεκόταν σε μια γωνία βουβό.


Αυτό που ποτέ δεν μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ, είναι αν τελικά αυτά τα «ναι» άξιζαν τον κόπο, ή αν θυσίαζα εμένα για να μην στεναχωρηθούν όλοι οι άλλοι. Έχει τύχει πολλές φορές να συνειδητοποιείς όντας σε μια σχέση, φιλική ή ερωτική, δεν έχει σημασία ότι εσύ δίνεις περισσότερα από την άλλη πλευρά, προσπαθείς πιο πολύ, αφιερώνεις περισσότερο χρόνο κι όλα αυτά, δίχως κάποια σοβαρή ανταπόκριση.

Μετά το καλό παιδί που καλλιεργούσες μέσα σου και δεν ήθελε να στεναχωρεί κανέναν, ξυπνά. Σκέφτεσαι, δεν θα καταστραφεί και ο κόσμος με μερικά, όχι. Βλέπεις τα πράγματα πιο καθαρά, συνειδητοποιείς πως σε κάποιες σχέσεις υπήρχε μια εκμετάλλευση άνευ προηγουμένου. Επέρχεται η αλλαγή. Ζυγίζεις τις καταστάσεις τα τεκταινόμενα και μονολογείς. Τώρα πάνω από όλα ο δικός μου εαυτός και μετά τα καπρίτσια των υπόλοιπων. Τέλος τα χατίρια.

Μέσα στην προσπάθεια της μερικής αλλαγής, βλέπεις κατάματα και τον πραγματικό εαυτό των περισσότερων. Πόσοι ήταν μαζί σου, επειδή συμπαθούσαν εσένα κι όλα εκείνα που αποτελούσαν την προσωπικότητά σου και πόσοι απλώς, καθόταν από καθαρό συμφέρον. Μια τέτοια διαπίστωση είναι σκληρή, αν υπερισχύσουν οι σχέσεις του συμφέροντος.

Μπαίνεις στη διαδικασία να αναρωτηθείς, πως δεν έκατσες νωρίτερα να σκεφτείς τα πράγματα και να γίνει μια κι έξω το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών στις διαπροσωπικές σχέσεις.


Αλλαγή σελίδας, προχωρώντας για ανθρώπους αληθινούς και όχι για κάλπικους χαρακτήρες που το μόνο που ξέρουν είναι πώς να παίρνουν όσα περισσότερα μπορούν για δικό τους όφελος, αδιαφορώντας για τους άλλους. 


Είναι καιρός να πέσουν οι μάσκες. Τα καλά παιδιά να ξυπνήσουν. Και να αποδοθεί μια ελάχιστη δικαιοσύνη έτσι για την ιστορία, στις σχέσεις που δεν αξίζουν τόσο πολύ χρόνο και επένδυση. 
Οι άνθρωποι και οι σχέσεις του θεαθήναι πρέπει να απαξιώνονται, δίχως δεύτερη σκέψη. Ίσως τότε υπάρξει μια ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο.

Πηγή
http://www.anapnoes.gr/ithela-panta-na-ime-to-kalo-pedi/