Στο ποτέ και στο πάντα...

Γράφει η Κέλλυ Σεφέρου

Διαφέρεις για εκατομμύρια λόγους. Δεν θα τους αναλύσω έναν προς έναν, όχι. Κρίμα που το κατάλαβα αργά πόσο πολύ διέφερα και εγώ. Κρίμα που νωρίτερα δεν είχα την τύχη να σε γνωρίσω. Αλίμονο αν λυπηθώ για ότι δεν συνέβη νωρίτερα όμως, θα ήμουν αχάριστη και εγώ μόνο ευγνώμων θέλω στα αλήθεια να νιώθω!

Οι λέξεις είναι λίγες και ελλιπής. Το ξέρεις και το ξέρω πως σπάνια επαρκούν για να χαρακτηρίσουν το συναίσθημα. Το δικό σου συναίσθημα σπάνια άλλωστε υπακούει σε τυπικές φράσεις και λέξεις για να περιγράψει όλα όσα νιώθεις. Το δικό μου αντίθετα θα δοκιμάσει να σε χαρακτηρίσει. Να εξηγήσει στο «τώρα» γιατί διαφέρεις! Άραγε αξίζει; Άραγε γίνεται; Σίγουρα αξίζει, το αν γίνεται προτιμώ να το δούμε μαζί στις επόμενες γραμμές.

Θα μπορούσα να μην πω άλλα. Θα μπορούσα να μην μπω καν στον κόπο να περιγράψω το γιατί διαφέρεις. Εσύ και εγώ γνωρίζουμε τι το διαφορετικό έχει η «συνηθισμένη» αγάπη μας. Ίσως να μην χρειάζεται να ακούσεις λέξη από όσα θα πω, θέλω να γράψω για τους «άλλους», θέλω να ταυτιστούν, αν χρειαστεί να θαυμάσουν και μακάρι έστω και λίγο να παραδειγματιστούν. Εκεί ποντάρω! Γιατί η αγάπη με κάθε τρόπο διδάσκει πολλά για την αγάπη και εγώ θα ψάχνω πάντα τρόπους για να την μοιραστώ!

Εκ πρώτης όψεως δεν είσαι δα και κάτι διαφορετικό. Ένας άνθρωπος, γλυκός και πρόσχαρος σαν όλους τους «άλλους». Έλα όμως που για εμένα είσαι τελείως διαφορετικός από τους «άλλους», έλα που η δική σου παρουσία έχει πάντα τη δύναμη να ξεχωρίζει ανάμεσα σε εκατομμύρια πρόσωπα!

Καψούρα; Mπορεί και ας λένε πως το πάθος αποδυναμώνεται με τα χρόνια. Αδυναμία; Tεράστια, κι ας νιώθω πιο δυνατή από ποτέ κάθε φορά που βρίσκομαι κοντά σου. Ντοπαμίνη; Λες να είναι απλά μια χημική ουσία που εκτοξεύει τα εγκεφαλικά μου κύτταρα στα ύψη; Μάλλον κάτι θα ισχύει και από αυτό, ποια είμαι εγώ άλλωστε για να καταρρίψω τους νόμους της επιστήμης; Εγώ ας μην είμαι τίποτα και για κανέναν, αρκεί να είμαι για εσένα αυτό το «κάτι»!

Στα δικά μου μάτια ο έρωτας πάντα φάνταζε με τη φωτιά. Κοίτα να δεις όμως που ενώ μικρή φοβόμουν την φωτιά στη πορεία τα πράγματα άλλαξαν ριζικά, μαζί και οι απόψεις μου για τον έρωτα. Πριν σε γνωρίσω πίστευα πως ο έρωτας είναι μια ιδέα που αξίζει να γίνει πράξη. Μια πράξη που αφήνει πίσω της πάντα τις πιο όμορφες εμπειρίες. Στη πραγματικότητα, η φωτιά όταν σε γνώρισα ήταν περισσότερο δυνατή από όσο πίστευα. Έκαιγε από την πρώτη στιγμή ανεξέλεγκτα και ενώ αναρωτιόμουν πότε θα σβήσει, εσύ με διαβεβαίωσες πως μερικές φορές κάποιες φωτιές είναι στη «φύση» τους να παραμένουν αναμμένες.

Πρώτη φορά ένιωσα με την ψυχή μου πως είναι να χορεύει κανείς πάνω σε φλόγες χαμογελώντας. Πρώτη και εύχομαι να είναι η τελευταία! Όλα ξεκίνησαν απ΄το μυαλό και τελικά δεν άργησαν να διαπεράσουν και το σώμα. Σπουδαίο ζήτημα το σώμα, πέρα από σαρκικό πλάι σου έμαθα πως είναι ένα μέσο για να «ακουμπήσεις» και τελικά να «κουμπώσεις» και με έναν άλλο σώμα. Τι και αν φοβάται το σώμα, τι και αν έχει πονέσει, το πιο σπουδαίο είναι ότι μπορεί και πάλι να αγαπήσει. Το δικό μου λοιπόν επέλεξε το δικό σου και με αγκάλιασε σαν να με γνώριζε από πάντα!
Η φωτιά δυνάμωνε, ηρεμούσε, κάποιες φορές και οι δύο παλέψαμε να την φουντώσουμε από την αρχή, ορισμένες άλλες ήταν ένα βήμα πριν σβήσει και τελικά; Bρήκαμε μέσο για να την σβήνουμε και να την ανάβουμε όποτε θέλουμε εμείς! Αυτό ήταν! Από εκείνη τη στιγμή κατάλαβα τη μεταβατικότητα του έρωτα σε αγάπη. Από εκείνη τη δεδομένη στιγμή κατάλαβα πως η αγάπη, η αληθινή αγάπη μπορεί να βρει τον τρόπο να ξανά νιώσει τον έρωτα, πριν προλάβει να βαρεθεί όμως να τρέξει και πάλι στην ασφάλεια που έχει τη δύναμη να προσφέρει η αγάπη. Η δική μας η αγάπη!

Για εσένα σήμερα πιστεύω στην αγάπη! Και αύριο πάλι σε εσένα θα πιστεύω, ότι και αν φέρει ο χρόνος! Δεν φοβάμαι να πω αλήθειες που αξίζει να ακουστούν. Η δική μας αλήθεια δεν κρύβει δράκο, ούτε και παραμύθια, για αυτό δηλώνω ανοιχτά πως εσύ όπως και αν είσαι, όποια και αν ήταν τα λάθη σου, ακόμα και αν τα «σωστά» σου δεν εκτιμήθηκαν όπως θα έπρεπε, διαφέρεις! 

Και εγώ είμαι εδώ για να σε βλέπω να χαμογελάς περισσότερο, ακόμη και για τις φορές που δεν σε άφησαν να νιώσεις ευτυχισμένος. Να χαμογελάς για όλα όσα είσαι, όσα θα γίνεις, και όλα εκείνα που θα δημιουργήσουμε μαζί στο μέλλον!

Να σε φροντίζεις! Θα σε φροντίζω και εγώ, μαζί και σε αυτό! Να χαμογελάς! Κάθε στιγμή που νιώθεις πληγωμένος, θα σε κάνω να χαμογελάς και εγώ, μαζί ακόμα και σε αυτό! Μαζί σε ότι έρθει και ότι προσπεράσει. Μαζί στη λογική και στο συναίσθημα. Μαζί στο ποτέ και στο πάντα. Μαζί στη ζωή και στην «απώλεια». Μαζί στην αγάπη… Το ακούς αγάπη μου;

Γιατί εσύ, διαφέρεις!

Πηγή
http://www.loveletters.gr