Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Για τους περισσότερους ανθρώπους, δεν είναι εύκολος ο έρωτας. Τρομάζουν μόνο και μόνο στην ιδέα του. Σκέφτονται μερόνυχτα, υπεραναλύουν καταστάσεις και κάτι μου λέει πως δε θα καταλάβουν ποτέ πως η μαγεία του βρίσκεται στα απρόβλεπτα. Αυτά που σε χτυπάνε σαν κεραυνό και σ’ αφήνουν πιο ζωντανό από ποτέ.
Θ’ αναρωτιέσαι, υποθέτω, πού κολλάς εσύ σ’ όλα αυτά. Παρ’ όλο που ξέρεις, καλύτερα απ’ τον καθένα μάλιστα, πως ταιριάζεις σε κάθε κομμάτι του εαυτού μου. Σαν παζλ, τα κομμάτια του οποίου δεν έχουν κανένα νόημα σκορπισμένα, ταίριαξες στα δικά μου και τα μετέτρεψες σ’ ένα αριστούργημα που δε χορταίνω να θαυμάζω.
Εσύ, μάτια μου, ήσουν ο κεραυνός μου. Ήρθες απ’ το πουθενά και συντάραξες τα θεμέλια της ύπαρξής μου, μ’ ένα μόνο βλέμμα σου. Ένα άγγιγμα των χειλιών σου. Θέλω να ξέρεις πως, σ’ ερωτεύτηκα απ’ την πρώτη στιγμή που – προσποιήθηκα και καλά πως δε- σε είδα να στέκεσαι ακριβώς απέναντί μου.
Παραδέχομαι πως είχα υποτιμήσει τα καφέ μάτια και τη ζημιά που μπορούν να προκαλέσουν σ’ ανυποψίαστες ψυχές σαν τη δικιά μου. Την υπνωτική λάμψη που κρύβει στα βάθη του κι αυτή την ιδιότητα που έχει να μη σ’ αφήνει να κοιτάξεις αλλού. Όπως και το βλέμμα σου λοιπόν, κι εσύ ο ίδιος απαιτούσες ολόκληρη την προσοχή μου.
Κι όχι για τα μεγάλα, τα φανερά. Αυτά που μπορεί να μάθει ο οποιοσδήποτε με την πρώτη κοιτάζοντάς σε. Είναι τ’ άλλα, τα ξεχωριστά που έκαναν τα πάντα για μένα τόσο εύκολα. Αυτά που δεν μπορεί να δει κανείς με γυμνό μάτι. Τα μοναδικά, που πρέπει να ζήσεις από πρώτο χέρι για να μάθεις πως υπάρχουν και μπορούν όντως να κάνουν ολόκληρο τον κόσμο σου άνω-κάτω.
Τα παραδείγματα που θα μπορούσα να σου δώσω είναι άπειρα. Μικρές στιγμές που χαράχθηκαν στο μυαλό μου κι αποτελούν κομμάτια αναμνήσεων που ανήκουν αποκλειστικά σ’ εμάς. Σ’ εσένα που τους έδωσες ζωή και σ’ εμένα που είχα την τύχη να τα ζήσω μαζί σου.
Όνειρα που έγιναν πραγματικότητα κι αποτυπώθηκαν στο πιο βαθύ κομμάτι της ψυχής μου γιατί τους το επέτρεψες. Δεν έχουν πολλοί -θέλω να ξέρεις- την ικανότητα να αγγίζουν τις καρδιές των ανθρώπων, όπως άγγιξες εσύ τη δικιά μου.
Ένα άγγιγμα σου λοιπόν. Τόσο εύκολο μου ήταν να ερωτευτώ εσένα κι όλα όσα αντιπροσωπεύεις. Ένα βλέμμα σου. Τόσο εύκολο ήταν να λατρέψω τα μάτια σου και το μυστήριο που κρύβουν. Αυτή την αυτοπεποίθηση που αποκαλύπτει πολλά για το ποιος είσαι κάτω απ’ την επιφάνειά της. Αυτή την άγρια ομορφιά σου που σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσα ποτέ ν’ αντισταθώ.
Σε κοίταξα, με κοίταξες κι έτσι απλά ξεκίνησε να φαίνεται στον ορίζοντα το μονοπάτι που θα με οδηγούσε στην αγκαλιά σου. Με συνάντησες στα μισά κι άρχισε το κοινό μας ταξίδι προς την ευτυχία που μόνο η αγάπη θα μπορούσε να μας χαρίσει.
Ένα άγγιγμα σου λοιπόν. Τόσο εύκολο μου ήταν να ερωτευτώ εσένα κι όλα όσα αντιπροσωπεύεις. Ένα βλέμμα σου. Τόσο εύκολο ήταν να λατρέψω τα μάτια σου και το μυστήριο που κρύβουν. Αυτή την αυτοπεποίθηση που αποκαλύπτει πολλά για το ποιος είσαι κάτω απ’ την επιφάνειά της. Αυτή την άγρια ομορφιά σου που σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσα ποτέ ν’ αντισταθώ.
Σε κοίταξα, με κοίταξες κι έτσι απλά ξεκίνησε να φαίνεται στον ορίζοντα το μονοπάτι που θα με οδηγούσε στην αγκαλιά σου. Με συνάντησες στα μισά κι άρχισε το κοινό μας ταξίδι προς την ευτυχία που μόνο η αγάπη θα μπορούσε να μας χαρίσει.
Κι όχι, δεν υπερβάλλω. Μπορείς να νιώσεις αυτά που γράφω για σένα στο άγγιγμά μου. Στον τρόπο που σε κοιτάζω όταν το βλέμμα σου είναι απασχολημένο με ό,τι σου έχει τραβήξει την προσοχή τη συγκεκριμένη στιγμή. Στα χείλη μου, που διαγράφουν χωρίς δισταγμό τις λέξεις που προσπαθούν απεγνωσμένα να βγουν απ’ το στόμα μου, στο κορμί σου.
Κι είμαι σίγουρη πως το ίδιο ισχύει και για σένα. Κάτι που κάνει τον έρωτα που κατακλύζει ολόκληρο το είναι μου κάθε φορά που σ’ αντικρίζω, ακόμη πιο μοναδικό. Ήταν τόσο εύκολη η διαδικασία του να σ’ ερωτευτώ. Τόσο εύκολη και ταυτόχρονα τόσο εθιστικά περίπλοκη, που δε θα την άλλαζα για τίποτα και για κανέναν.
Σ’ ερωτεύτηκα σε κλάσματα δευτερολέπτων λοιπόν. Το γέλιο σου, το βλέμμα σου, ολόκληρη την ύπαρξή σου. Ερωτεύτηκα τις στιγμές που προσπαθείς να το παίξεις σοβαρός, αλλά σε προδίδει αυτό το χαμόγελο που θα μπορούσα να χαζεύω για ώρες ολόκληρες. Για μια αιωνιότητα.
Ερωτεύτηκα τον τρόπο που με κάνει να νιώθω η παρουσία σου, το άγγιγμα σου. Ερωτεύτηκα ακόμη και τον άνθρωπο που γίνομαι όταν είμαι μαζί σου. Το έξω σου, το μέσα σου, κάθε λάθος και κάθε σωστό σου. Κι είμαι σίγουρη πως, τίποτα στη ζωή μου δε θα ‘ναι τόσο εύκολο, όσο ήταν η αρχή του έρωτα μου για εσένα.
Πηγή
https://www.pillowfights.gr
Κι είμαι σίγουρη πως το ίδιο ισχύει και για σένα. Κάτι που κάνει τον έρωτα που κατακλύζει ολόκληρο το είναι μου κάθε φορά που σ’ αντικρίζω, ακόμη πιο μοναδικό. Ήταν τόσο εύκολη η διαδικασία του να σ’ ερωτευτώ. Τόσο εύκολη και ταυτόχρονα τόσο εθιστικά περίπλοκη, που δε θα την άλλαζα για τίποτα και για κανέναν.
Σ’ ερωτεύτηκα σε κλάσματα δευτερολέπτων λοιπόν. Το γέλιο σου, το βλέμμα σου, ολόκληρη την ύπαρξή σου. Ερωτεύτηκα τις στιγμές που προσπαθείς να το παίξεις σοβαρός, αλλά σε προδίδει αυτό το χαμόγελο που θα μπορούσα να χαζεύω για ώρες ολόκληρες. Για μια αιωνιότητα.
Ερωτεύτηκα τον τρόπο που με κάνει να νιώθω η παρουσία σου, το άγγιγμα σου. Ερωτεύτηκα ακόμη και τον άνθρωπο που γίνομαι όταν είμαι μαζί σου. Το έξω σου, το μέσα σου, κάθε λάθος και κάθε σωστό σου. Κι είμαι σίγουρη πως, τίποτα στη ζωή μου δε θα ‘ναι τόσο εύκολο, όσο ήταν η αρχή του έρωτα μου για εσένα.
Πηγή
https://www.pillowfights.gr
