Δεν είναι εύκολο να ξεχάσεις. Όποιος είπε πως ξέχασε εύκολα είτε δεν ένιωσε ποτέ, είτε ένιωσε τόσο πολύ που από τον πόνο κατέληξε ο πιο μεγάλος ψεύτης. Μη και τυχόν δούμε τα σημάδια που αφήνει το συναίσθημα. Μη και τυχόν τον πονέσουμε πάλι κατά λάθος.
Και πες μου σε παρακαλώ πώς ξεχνάμε; Με μίσος ή με αγάπη ;
Πώς ξεφεύγεις από στιγμές ευτυχίας ;
Από χιλιάδες στιγμές που χάραξαν την χαρά στο πρόσωπό σου, την λάμψη στα μάτια σου και έκαναν εκείνα τα «μακάρι» σε «επιτέλους». Πες μου πως διάλεξες άλλο δρόμο. Πώς γίνεται να αντιμετωπίσεις με σθένος το βάρος των αναμνήσεων; Πώς το όνομα να διαγραφεί; Πώς η θέση να αδειάσει και το κενό να την πάρει; Πώς σε σπασμένους ουρανούς πλέον ονειροβατείς; Και πώς τα χείλη να μιλήσουν σε άλλα χείλη; Και τα όσα είπαν που κρύφτηκαν; Πότε κάηκαν έτσι βιαστικά, όπως τελειώνει μια ανάσα και παίρνεις την επόμενη.
Δεν είναι εύκολο να ξεχάσεις! Μα το να κρατιέσαι από στιγμές που μένουν παγωμένες σε υποσχέσεις του χθες ολέθριο λάθος. Ξέρεις ποιο δρόμο να πάρεις; Της αγάπης! Να τις αγαπήσεις τόσο αυτές τις στιγμές, να τις αποδεχθείς ως το μεδούλι και έπειτα από μόνες τους θα ξεθωριάσουν. Μόνο έτσι θα ξεχάσεις. Και όταν λέω θα ξεχάσεις εννοώ πως δεν θα πονάς στη θύμηση! Γιατί δεν ξεχνάς ποτέ κάτι που το έζησες και ήταν η πραγματοποίηση εκείνου του μεγάλου θέλω σου!
Πηγή
http://www.loveletters.gr
Πηγή
http://www.loveletters.gr
