Αν κλείσω τα μάτια μου...

Γράφει η Γωγώ Αδαμοπούλου

Τα κύματα της θάλασσας παφλάζουν. Μακριά σου νομίζω ότι χάνομαι.
Ένα σημείο παραμένει σταθερό, ο ορίζοντας μας. Κάτι κοινό, κάτι που μπορώ να βλέπω εγώ εδώ και εσύ αντίστοιχα εκεί.

Αυτή η έλξη είναι μαγική και παράλληλα μοναδική. Λίγοι την αισθάνονται και ακόμα λιγότεροι την βιώνουν. Κάθε φορά που φεύγω είσαι το νησί μου, η όασή μου ο κρυφός μου παράδεισος, και ένα κομμάτι μου, που πρέπει να αφήσω πίσω. Είσαι το εκεί μου, το μέρος που θέλω να ανήκω για πάντα.

Δεν με βοήθησε το μακριά για να σε ξεχάσω. Πολλές οι στιγμές μακριά σου. Ελάχιστες στιγμές ευτυχίας κοντά σου. Η αγάπη μου μεγάλωσε τόσο, όση η απόσταση μεταξύ μας. Πειραματίστηκα, αλλά δεν τα κατάφερα. Είσαι εδώ. Νομίζω θα σε δω στα στενά που βαδίζω, στη θάλασσα που κολυμπώ, στα κάστρα που ανεβαίνω.

Δεν μπορώ να εξηγήσω αυτή την έλξη, αλλά μπορώ να την περιγράψω με κάθε λεπτομέρεια. Μπορώ να ζήσω μαζί σου παντού, είτε μας χωρίζουν χιλιόμετρα είτε όχι. 

Αν κλείσω τα μάτια μου, ξέρω ότι θα σε δω. Τα χιλιόμετρα και οι θάλασσες δεν εμποδίζουν αυτή την έλξη, το ξέρω τώρα καλά…

Πηγή
http://www.loveletters.gr