Πάλι ξέχασες πόσο όμορφος είναι ο κόσμος, μάτια μου!

Γράφει η Ελένη Σάββα

Πάλι ξέχασες πόσο όμορφος είναι ο κόσμος! Τίποτα δεν είπες, μα το βλέπω στα μάτια σου. Το βλέπω πως η σπίθα πάει να σβήσει. Το βλέπω πως χάνεις την ελπίδα σου.
Έλα, θα σου κάνω μια αγκαλιά. Μια αγκαλιά απ’ αυτές τις αληθινές που τις νιώθεις και θες να τις κρατήσεις για πάντα στην καρδιά σου. Έλα, να σου κάνω μια αγκαλιά να ζήσεις ξανά τι πάει να πει αγάπη.
Και να ξέρεις, η ελπίδα είναι πάντα μέσα σου. Δε σβήνει, δε χάνεται, δεν κινδυνεύει. Η ελπίδα δεν είναι στο μυαλό! Είναι στην καρδιά. Κι η καρδιά, είναι πάντα ζωντανή. Η ελπίδα θέλει απλώς μερικά χαμόγελα για να ξανάρθει στην επιφάνεια. Θέλει αγάπη!

Κοίταξες καθόλου τον ουρανό τις τελευταίες μέρες; Χθες είχε μια ωραία πανσέληνο. Λαμπερή, μαγική. Πρόσεξες πως το φεγγάρι έμοιαζε τόσο κοντά που μπορούσες σχεδόν να του μιλήσεις; Ίσως και να σε άκουγε, ποτέ δεν ξέρεις.

Ένα “σ’αγαπώ”, είπες σε κάποιον; Έδειξες σε κάποιον την αγάπη σου; Άφησες τον εαυτό σου να νιώσει, να χαμογελάσει, να δακρύσει;
Αν η απάντηση σου ήταν όχι, κοίτα γύρω σου. Ζεις. Ζεις, αναπνέεις, νιώθεις. Και δεν λέω πως αυτό είναι εύκολο. Μα είναι μια ευκαιρία που σου δόθηκε απλόχερα. Άνοιξε τα φτερά σου σαν πεταλούδα, κι άσε τον εαυτό σου να βρει λουλούδια, να πετάξει, να νιώσει, να αγαπήσει!

Θα σε πάρω από το χέρι αν χρειαστεί. Θα σου δείξω εκείνα όλα που για σένα μοιάζουν δύσκολα. Θα σου σφίξω το χέρι και θα σου πω πως σ’αγαπώ. Αν χρειαστεί, θα φυτέψω λουλούδια, θα φέρω κοντά σου αστέρια. Τίποτα δεν είναι τόσο μακρινό όσο φαντάζει. Εκείνο που χρειάζεται, το έχουμε πάντα μέσα μας: Μια καρδιά. Μια καρδιά να χτυπάει και να νιώθει δυνατά. Μια καρδιά, να μας κάνει ανθρώπους! Μια καρδιά που μπορεί κάθε μέρα να βρίσκει ένα καινούριο λόγο να χτυπά…
Πηγή
http://www.loveletters.gr