Ανάμεσα σε εκατομμύρια ανθρώπους, ανάμεσα σε τόσες προσωπικότητες, υπάρχει ένα δικό σου κομμάτι χαμένο κάπου στο άπειρο. Αυτό το κομμάτι, που πάντα λείπει, σε κάνει ανολοκλήρωτο, η έλλειψη και η διαρκής αναζήτησή του πολλές φορές σε καθιστούν δυστυχή. Αναρωτιέσαι μέρες και νύχτες τι είναι αυτό το απροσδιόριστο συναίσθημα που σε διακατέχει ορισμένες φορές, που ενώ όλα είναι τακτοποιημένα στη ζωή σου νιώθεις ένα κενό, που δεν μπορείς να το αναπληρώσεις.
Τι γίνεται όμως όταν η αόρατη κόκκινη κλωστή σε κρατά σφιχτά δεμένο με μια άλλη οντότητα, μια άλλη ψυχή; Ακούς τους γύρω σου να ισχυρίζονται, πως όλοι έχουν ένα μισό κάπου στη γη και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία όταν το συναντήσεις. Μα η μοίρα ξέρει, ξέρει που και πως να ρίξει το βλέμμα της, γνωρίζει πότε θα χαράξει το μονοπάτι για αυτές τις δυο ανεμοδαρμένες ψυχές.
Λένε πως τα πιο όμορφα πράγματα έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις, όταν πια έχεις παραιτηθεί και δεν έχεις τίποτα να επιθυμείς πια, όταν χάσεις την πίστη σου στα πάντα. Έτσι όταν το πλήρωμα του χρόνου ήρθε, όταν η Ιέρεια του πεπρωμένου έπραξε, δυο άνθρωποι βρήκαν το δικό τους χαμένο κομμάτι.
Στάθηκαν εκεί, κάπου σε κάποιο σημείο της γης ο ένας απέναντι στον άλλον, κοιτάχτηκαν στα μάτια και ψιθύρισαν σιγανά “εσύ είσαι” ! Πέρασαν με τρυφερότητα τα ακροδάχτυλα, ο ένας στο χέρι του άλλου και ένωσαν επιτέλους τις γραμμές τις ζωής τους. Εκείνες τις γραμμές που μέχρι τώρα κουβαλούσαν μια απροσδιόριστη μοναξιά υπό τη σκιά της έλλειψης, αυτές οι γραμμές που έκρυψαν μέσα τους, στο πέρασμα του χρόνου πόνο, αγώνα, μάχες, όνειρα και επιθυμίες.
Εκείνες οι γραμμές που ήταν υπεύθυνες για το μαζί που άρχισε να χτίζεται, αυτές οι γραμμές που έφεραν το όνομα τους. Μαζί στο μαζί, του είπε και προχώρησε, προχώρησε γνωρίζοντας πως πια δεν ήταν μόνη. Έγειρε στον ώμο του νιώθοντας ασφάλεια για πρώτη φορά στη ζωή της.
Ύστερα ήρθε η ένωση, μια ένωση ισχυρή κλόνισε το μέσα τους ολοκληρωτικά. Εγένετο φως. Φως εκ φωτός. Το βίωσαν και οι δύο βαθιά στα έγκατα των ψυχών τους, ένιωσαν την ολοκλήρωση, έκαναν κτήμα τους την ευλογία και τη λάμψη, που εκπέμπει ο έρωτας της ζωής. Κατάλαβαν πως βρήκαν την Ιθάκη, που με τόση αγωνία έψαχναν για χρόνια, ένιωσαν πως βρέθηκε εκείνο το κομμάτι τους, εκείνη η αγκαλιά για να κουμπώσουν αιώνια και να μην επιστρέψουν ποτέ στον έξω κόσμο. Ένιωσαν πως βρήκαν τον δικό τους άνθρωπο, ο ένας στο πρόσωπο του άλλου και έγιναν ένα.
Κάπου εκεί στο πλάι, μια μοίρα σαν νεράιδα χαμογελούσε παρέα με τον θεό έρωτα!
“Σε ευχαριστώ” του είπε, “τώρα πια δεν είμαι καταραμένη”…γιατί είναι κατάρα να φεύγεις από αυτή την ζωή και να μην γνωρίσεις ποτέ πως είναι να αγαπάς από έρωτα!
Πηγή
http://www.loveletters.gr
Ύστερα ήρθε η ένωση, μια ένωση ισχυρή κλόνισε το μέσα τους ολοκληρωτικά. Εγένετο φως. Φως εκ φωτός. Το βίωσαν και οι δύο βαθιά στα έγκατα των ψυχών τους, ένιωσαν την ολοκλήρωση, έκαναν κτήμα τους την ευλογία και τη λάμψη, που εκπέμπει ο έρωτας της ζωής. Κατάλαβαν πως βρήκαν την Ιθάκη, που με τόση αγωνία έψαχναν για χρόνια, ένιωσαν πως βρέθηκε εκείνο το κομμάτι τους, εκείνη η αγκαλιά για να κουμπώσουν αιώνια και να μην επιστρέψουν ποτέ στον έξω κόσμο. Ένιωσαν πως βρήκαν τον δικό τους άνθρωπο, ο ένας στο πρόσωπο του άλλου και έγιναν ένα.
Κάπου εκεί στο πλάι, μια μοίρα σαν νεράιδα χαμογελούσε παρέα με τον θεό έρωτα!
“Σε ευχαριστώ” του είπε, “τώρα πια δεν είμαι καταραμένη”…γιατί είναι κατάρα να φεύγεις από αυτή την ζωή και να μην γνωρίσεις ποτέ πως είναι να αγαπάς από έρωτα!
Πηγή
http://www.loveletters.gr
