Οι μέρες περνούν. Η μία μετά την άλλη περνούν. Μοιάζουν ίδιες. Σαν να έρχεται μια ίδια μέρα, φεύγει, κι ύστερα έρχεται πάλι ξανά.
Κι εσύ λείπεις. Οι μέρες έρχονται και φεύγουν κι εσύ λείπεις. Είσαι κάπου. Κάπου μακρυά. Ή και πουθενά.
Όλες οι μέρες είναι ίδιες μακρυά σου.
Οι συνήθειες μεγαλώνουν. Γίνονται πιο έντονες. Ολοένα και πιο βαρύ το κεφάλι μου. Δεν ξέρω τι έγινε, μα ξαφνικά σε σκέφτομαι έντονα. Ούτε ξέρω γιατί, ούτε πώς. Απλώς σε σκέφτομαι. Και δεν σκέφτομαι ούτε τα φιλιά σου, ούτε την αγκαλιά σου. Απλώς, σε σκέφτομαι.
Κι εσύ είσαι μακρυά, κάπου αλλού, κάπου πετάς. Γυρνάω το κεφάλι μου, κάνω να σε δω, κι εσύ δεν είσαι πουθενά. Δεν σκέφτομαι πια. Το κεφάλι μου κενό. Η σκέψη μου μόνο εσύ. Εσύ κι όλα όσα κάνουν εσένα..
Ξαφνικά βαρύ το κεφάλι μου. Νιώθω πως δεν μπορώ να κουνηθώ. Σε σκέφτομαι όμως, κι αυτό αρκεί.
Κάτι νύχτες σαν κι αυτή, μου αρκεί. Μου αρκεί να κλείνω τα μάτια μου και να σε βλέπω κοντά μου. Μου αρκεί να υπάρχεις στο μυαλό μου.
Υπάρχεις κάπου. Υπάρχεις κι εγώ σε βλέπω. Βλέπω ξανά τα μάτια σου για λίγο.
Κι η σκέψη σου γίνεται συνήθεια σιγά σιγά. Κι έρχεται πάντα αυτή η ώρα της μέρας που σε σκέφτομαι. Κι ούτε μου περνάει απ’ το νου αν με σκέφτεσαι κι εσύ.
Ύστερα κλείνω τα μάτια μου. Συνήθως σε βλέπω ξανά στα όνειρα μου. Μη ρωτάς γιατί. Ούτε γω ξέρω.
Ξαφνικά βαρύ το κεφάλι μου. Νιώθω πως δεν μπορώ να κουνηθώ. Σε σκέφτομαι όμως, κι αυτό αρκεί.
Κάτι νύχτες σαν κι αυτή, μου αρκεί. Μου αρκεί να κλείνω τα μάτια μου και να σε βλέπω κοντά μου. Μου αρκεί να υπάρχεις στο μυαλό μου.
Υπάρχεις κάπου. Υπάρχεις κι εγώ σε βλέπω. Βλέπω ξανά τα μάτια σου για λίγο.
Κι η σκέψη σου γίνεται συνήθεια σιγά σιγά. Κι έρχεται πάντα αυτή η ώρα της μέρας που σε σκέφτομαι. Κι ούτε μου περνάει απ’ το νου αν με σκέφτεσαι κι εσύ.
Ύστερα κλείνω τα μάτια μου. Συνήθως σε βλέπω ξανά στα όνειρα μου. Μη ρωτάς γιατί. Ούτε γω ξέρω.
Θα έπρεπε να λείπεις, αλλά είσαι πάντα εκεί…
Πηγή
http://www.loveletters.gr
Πηγή
http://www.loveletters.gr
