Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2018

Κάθε “αντίο” κι ένας ξεριζωμός...

Γράφει ο Σάκης Χαλβαντζής

Τα μισώ τα «αντίο».
Αποχωρισμοί, αποχαιρετισμοί και μαλακίες.
Τα αποφεύγω όπως ο διάβολος το λιβάνι, όλα αυτά.

Τα αποφεύγω γιατί κάθε φορά νιώθω σ’ όλο μου το κορμί εκείνο το ίδιο, αφόρητο μίγμα αντιδράσεων και συναισθημάτων.
Λίγο αμηχανία, λίγο θλίψη, λίγο περισσότερο θυμό και στο τέλος πολύ ανακούφιση.
Δεν ξέρω αλλά… κάθε αποχωρισμός, είναι περισσότερο διαδικασία παρά γεγονός. Έτσι νομίζω.
Όταν μάλιστα πρόκειται για ερωτικό αποχωρισμό η διαδικασία αυτή είναι επίπονη και σε συντροφεύει για καιρό.
Καθιστάς τον εαυτό σου πρωταγωνιστή σ’ ένα φαύλο κύκλο εκτροχιασμένων ονείρων.
Έρχεσαι αντιμέτωπος μ’ όλα εκείνα τα μεγαλεπήβολα που δεν κατάφεραν να πάρουν υπόσταση και να σου χαρίσουν την πολυπόθητη ευτυχία.
Να σου χαρίσουν εκείνες τις λιγοστές «κουταλιές ευτυχίας», όπως τις λέω.
Έρχεσαι αντιμέτωπος με το μαρτύριο της απόστασης, το μαρτύριο του ξεριζωμού.
Γιατί όλα ξεριζωμός είναι…
Έρωτες που ξεριζώνονται βίαια.
Άντρες και γυναίκες που αθέλητα ξεριζώνονται ο ένας από τον άλλον.
Ξεριζωμένες υποσχέσεις αιώνιας αγάπης κι αφοσίωσης..
Χέρια που ξεριζώνονται από χέρια.
Όλα ξεριζωμός είναι…


Πηγή
http://www.loveletters.gr/%CE%9A%CE%AC%CE%B8%CE%B5-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BF-%CE%BA%CE%B9-%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%BE%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B6%CF%89%CE%BC%CF%8C%CF%82/