Πριν χρόνια σε μια όμορφη γειτονιά της πόλης, ανάμεσα σε ουρανοξύστες και κτίσματα πραγματικά αρχιτεκτονικά αριστουργήματα, ήταν χτισμένη και μια μικρή, με μόλις τρεις ορόφους, πολυκατοικία.
Δεν ήταν τόσο άσχημη εξωτερικά αλλά δεν μπορούσε να συγκριθεί με κανένα γειτονικό κτίσμα. Για τον λόγο αυτό, τα διαμερίσματα της παρέμεναν συνεχώς ξενοίκιαστα εκτός από αυτό του τρίτου ορόφου. Σε αυτό, από τότε που χτίστηκε η πολυκατοικία, κατοικούσε μόνη της μια κυρία ονόματι Λογική.
Επίθετο δεν έχει. Έλεγε πως δεν υπάρχει κανένας λόγος κάποιος να έχει δύο ονόματα. Φίλους δεν είχε πολλούς. Είναι χάσιμο χρόνου οι επαναλαμβανόμενες κουβέντες με τους ίδιους και τους ίδιους ανθρώπους, έλεγε συνέχεια.
Εγώ στηρίζομαι σε εμένα. Ποιος άλλος σκέφτεται τόσο λογικά όσο εγώ; Κανονικά οι άλλοι θα έπρεπε να με επισκέπτονται πιο συχνά για να τους συμβουλεύω, πίστευε. Χαμογελαστή δεν την έβλεπες συχνά, γιατί έβρισκε προβλήματα να απασχολεί το μυαλό της συνεχώς.
Βέβαια, από την άλλη μεριά, ήταν πάντα ευγενική και καλοσυνάτη. Δεν ήταν κακόψυχη και στην γειτονιά κανείς δεν είχε να πει άσχημη κουβέντα για αυτήν. Απλά την έβρισκαν λίγο μονότονη και βαρετή. Την παρακαλούσαν να την βοηθήσουν και να βάψουν όλοι μαζί την όψη της πολυκατοικίας της για να ομορφύνει.
Λίγη περιποίηση χρειάζονταν μόνο.
Δεν ήταν τόσο άσχημη εξωτερικά αλλά δεν μπορούσε να συγκριθεί με κανένα γειτονικό κτίσμα. Για τον λόγο αυτό, τα διαμερίσματα της παρέμεναν συνεχώς ξενοίκιαστα εκτός από αυτό του τρίτου ορόφου. Σε αυτό, από τότε που χτίστηκε η πολυκατοικία, κατοικούσε μόνη της μια κυρία ονόματι Λογική.
Επίθετο δεν έχει. Έλεγε πως δεν υπάρχει κανένας λόγος κάποιος να έχει δύο ονόματα. Φίλους δεν είχε πολλούς. Είναι χάσιμο χρόνου οι επαναλαμβανόμενες κουβέντες με τους ίδιους και τους ίδιους ανθρώπους, έλεγε συνέχεια.
Εγώ στηρίζομαι σε εμένα. Ποιος άλλος σκέφτεται τόσο λογικά όσο εγώ; Κανονικά οι άλλοι θα έπρεπε να με επισκέπτονται πιο συχνά για να τους συμβουλεύω, πίστευε. Χαμογελαστή δεν την έβλεπες συχνά, γιατί έβρισκε προβλήματα να απασχολεί το μυαλό της συνεχώς.
Βέβαια, από την άλλη μεριά, ήταν πάντα ευγενική και καλοσυνάτη. Δεν ήταν κακόψυχη και στην γειτονιά κανείς δεν είχε να πει άσχημη κουβέντα για αυτήν. Απλά την έβρισκαν λίγο μονότονη και βαρετή. Την παρακαλούσαν να την βοηθήσουν και να βάψουν όλοι μαζί την όψη της πολυκατοικίας της για να ομορφύνει.
Λίγη περιποίηση χρειάζονταν μόνο.
Η Λογική όμως, τους έδιωχνε. Δεν ήθελε χρώμα στην ζωή της, έτσι γεννήθηκε η πολυκατοικία της και έτσι έπρεπε να μείνει…
Σε ένα διπλανό ουρανοξύστη ζούσε μια άλλη κυρία, καμία σχέση με την Λογική. Αυτή ήταν άλλης πάστας, που λέμε. Καλόκαρδη και δεχτική. Την ένοιαζε τόσο πολύ να μην πληγώσει τους άλλους που συχνά, αν όχι τις περισσότερες φορές, πιανόταν κορόιδο.
Το όνομα της ήταν Καρδιά. Ούτε αυτή είχε επίθετο, αλλά ποτέ κανείς δεν την ρώτησε αν ήθελε ή όχι. Της το ανακοίνωσαν μια μέρα και το δέχτηκε απλά.
Η Καρδιά ζούσε λίγα μόλις χρόνια στη γειτονιά. Είχε έρθει σε αυτό το διαμέρισμα, καθώς ο μεσίτης την είχε πείσει πως θα το λατρέψει. Ευάερο το ανέβαζε, ευήλιο το κατέβαζε. Ωραία θέα, με μεγάλα μπαλκόνια, ήρεμο και ασφαλές, το κυριότερο. Τι άλλο να ζητήσει η Καρδιά; Αν και στην αρχή είχε κάποιες αμφιβολίες, μη θέλοντας και να κακοκαρδίσει τον μεσίτη, δέχτηκε την προσφορά του.
Γρήγορα όμως κουράστηκε από την λαμπρότητα του ουρανοξύστη. Θαμπώθηκε από το πολύ φως. Δεν το λάτρεψε από την αρχή, για να λέμε και την αλήθεια, το διαμέρισμα αυτό. Περίμενε κάτι πολύ διαφορετικό, αλλά από φόβο και ανασφάλεια δεν έφυγε για άλλου. Καθόταν μελαγχολική τις περισσότερες ώρες μπροστά στο παράθυρο και κοιτούσε την μικρή πολυκατοικία απέναντι της. Με το ζόρι διέκρινε μια κυρία να βγαίνει στο μπαλκόνι και να απλώνει ρούχα.
Αναρωτιόταν γιατί τα πάντα σε εκείνο το κουκλίστικο, μικρό και αγαπησιάρικο σπίτι ήταν τόσο μουντά και άχρωμα.
Ο καιρός πέρασε και η Καρδιά προς έκπληξη όλων των φίλων της, ανακοίνωσε ότι θέλει να μετακομίσει σε ένα από τα διαμερίσματα της μικρής πολυκατοικίας. Κάτι την τραβούσε σε αυτήν, κάτι έβρισκε ελκυστικό.
Γρήγορα όμως κουράστηκε από την λαμπρότητα του ουρανοξύστη. Θαμπώθηκε από το πολύ φως. Δεν το λάτρεψε από την αρχή, για να λέμε και την αλήθεια, το διαμέρισμα αυτό. Περίμενε κάτι πολύ διαφορετικό, αλλά από φόβο και ανασφάλεια δεν έφυγε για άλλου. Καθόταν μελαγχολική τις περισσότερες ώρες μπροστά στο παράθυρο και κοιτούσε την μικρή πολυκατοικία απέναντι της. Με το ζόρι διέκρινε μια κυρία να βγαίνει στο μπαλκόνι και να απλώνει ρούχα.
Αναρωτιόταν γιατί τα πάντα σε εκείνο το κουκλίστικο, μικρό και αγαπησιάρικο σπίτι ήταν τόσο μουντά και άχρωμα.
Ο καιρός πέρασε και η Καρδιά προς έκπληξη όλων των φίλων της, ανακοίνωσε ότι θέλει να μετακομίσει σε ένα από τα διαμερίσματα της μικρής πολυκατοικίας. Κάτι την τραβούσε σε αυτήν, κάτι έβρισκε ελκυστικό.
Ίσως ένιωσε την ανάγκη να δείξει στην κυρία Λογική και την άλλη πλευρά του νομίσματος που λέγεται ζωή, την πολύχρωμη και τη χαρούμενη. Ίσως πάλι, να ήθελε να νιώσει αυτήν την ζεστασιά και την ασφάλεια του μικρού και απλού…
Η Λογική στην αρχή, δεν ενθουσιάστηκε καθόλου με την ιδέα ότι μια κυρία με πολύχρωμα ρούχα και ένα συνεχές εκνευριστικό χαμόγελο συνοδευόμενο από απεριόριστη αισιοδοξία, θα έμενε μαζί της. Γρήγορα όμως, σκέφτηκε πως έτσι θα μειώνονταν τα έξοδα της και δέχτηκε την πρόταση της Καρδιάς.
Και ενώ πίστευε πως θα της κάνει τη ζωή δύσκολη, τελικά η Καρδιά αποδείχτηκε καλή συγκάτοικος. Καθόταν ήρεμη σε μια γωνία. Δεν έφερνε και πολλές αντιρρήσεις, άλλωστε σε όλα έβλεπε κάτι θετικό και έβρισκε πάντα κάτι να αγαπήσει. Υπήρχαν βέβαια και μέρες, που η Καρδιά επαναστατούσε και αποστόμωνε την Λογική. Όσο ήρεμη και αγαθή και αν φαίνονταν, έκρυβε μεγάλη δύναμη μέσα της.
Και σιγά σιγά, η Καρδιά πέτυχε το ακατόρθωτο. Η Λογική άρχισε να χαμογελάει, ήθελε να έχει φίλους και παρέες, έκανε πράξη τα θέλω της και περιόριζε τα πρέπει.
Στην απλώστρα της εντόπιζες πολλά χρωματιστά ρούχα και η πολυκατοικία άλλαξε όψη, ομόρφυνε και αν και μικροσκοπική ξεπρόβαλλε ανάμεσα στα άλλα κτίρια. Ήταν χαρούμενη η Λογική πια και αυτό δεν μπορούσε να κρυφτεί…
Οι δυο τους έμειναν αχώριστες μέχρι τα βαθιά γεράματα, με την Καρδιά να περιποιείται την πολυαγαπημένη της φίλη που άλλοτε την αναγνώριζε και άλλοτε όχι…
Οι δυο τους έμειναν αχώριστες μέχρι τα βαθιά γεράματα, με την Καρδιά να περιποιείται την πολυαγαπημένη της φίλη που άλλοτε την αναγνώριζε και άλλοτε όχι…
Καρδιά και λογική… κάτι σκάλες δρόμος! Μόνες τους… αφόρητες και δύστροπες! Μαζί… τέλειος συνδυασμός! Μην κουραστείς ποτέ να ψάξεις ποια από τις δύο σε κυβερνάει, γιατί δεν θα το βρεις. Αυτές ξέρουν πριν από εσένα για εσένα! Και όταν κάποια επαναστατεί ή αντίθετα σωπαίνει, να την εμπιστεύεσαι και να την ακολουθείς… αυτή ξέρει!
Πηγή
http://www.loveletters.gr/%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%B9%CE%AC-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%AC%CF%84%CE%B9-%CF%83%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CF%82-%CE%B4%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%82/
http://www.loveletters.gr/%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%B9%CE%AC-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%AC%CF%84%CE%B9-%CF%83%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CF%82-%CE%B4%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%82/
