Πάντα ήμουν ριψοκίνδυνη στη ζωή μου. Άλλες φορές πέτυχα, άλλες όχι. Ναι, τα μούτρα μου τα έφαγα, αλλά δεν το έβαλα ποτέ κάτω. Βλέπεις, μαχήτρια από μικρή, έπεφτα αλλά σηκωνόμουν. Δεν μάσαγα που λέμε. Ναι, υπήρχαν στιγμές που λύγιζα και πονούσα. Ε, και; Κλεινόμουν στον εαυτό μου, έκλαιγα, αλλά ήταν μαθήματα τα στραπάτσα μου. Μετά σηκωνόμουν πιο δυνατή. Και ξέρετε γιατί;
Γιατί είχα τα όνειρα μου σύμμαχο και δεν τα εγκατέλειπα ποτέ, παρόλες τις απογοητεύσεις και τα χαστούκια που με κέρασαν. Δεν επέτρεπα στο εαυτό μου να πέσει αμαχητί. Απογοητευόμουν από ανθρώπους, από συμπεριφορές. Αλλά έφτανε η στιγμή, αυτή η γαμημένη στιγμή που συνειδητοποιούσα ότι εγώ και μόνο εγώ έφταιγα. Γιατί υπερεκτιμούσα ανθρώπους και καταστάσεις. Εγώ ήμουν για παραπάνω και συμβιβαζόμουν στα λίγα. Τα όνειρα δεν ήθελα να μείνουν όνειρα, πάλευα και ακόμα παλεύω να τα πραγματοποιήσω. Τρικλοποδιές πολλές, αλλά είπαμε, δεν μασάω!
Εγώ θα βγω νικήτρια, σας λέω. Σέβομαι τις ικανότητες των άλλων. Τόσα μπορείς, τόσα κάνεις. Τα παραπάνω είναι για τους παραπάνω. Κι εγώ είμαι για παραπάνω, γιατί δεν φοβάμαι, γιατί ξέρω τι θέλω και δεν παρατάω τα όνειρα μου. Παλευω με πείσμα κόντρα σε όλους και όλα!
Εγώ θα πετύχω!
Εσύ;
Πηγή
http://www.loveletters.gr/%CE%95%CE%B3%CF%8E-%CE%B8%CE%B1-%CF%80%CE%B5%CF%84%CF%8D%CF%87%CF%89-%CE%95%CF%83%CF%8D/
