Οι άνθρωποι που μου αποπνέουν σεβασμό δεν έχουν ανάγκη από κύκλο αυλικών και χειροκρότημα.
Δεν έχουν ανάγκη ν’ αποδείξουν τίποτα ούτε σε σένα, ούτε σε μένα.
Δεν τους ενδιαφέρει ν’ αρέσουν σε όλους παρά μόνο σε αυτούς που θέλουν, διότι αν ο σκοπός σου είναι να συλλέγεις ανθρώπους ή που θα είσαι τρομερά ανασφαλής ή που θα είσαι διπρόσωπος και θα προσαρμόζεσαι με τεράστια υποκριτική ευκολία σε κάθε γκάμα γνωριμιών.
Τους ηθοποιούς τους προτιμώ στο θέατρο και στις ταινίες, στο μονοπάτι μου πάει καιρός πια, που δεν τους γουστάρω!
Κανένα είδος ανθρώπων δε με εντυπωσιάζει μέχρι σήμερα περισσότερο, όσο εκείνο που περιλαμβάνει τα λεγόμενα «ταλαιπωράκια της ζωής».
Οι μαχητές αυτού του δρόμου που ποτέ δεν ήταν σπαρμένος με δάφνες, αλλά κάθε λογής αγκάθια που στο πέρασμα τους τσιμπούσαν και μάτωναν.
Γιατί αν δε γδαρθείς, αν δε μετρήσεις τις πληγές σου στο διάβα σου, αν δε χαθείς και δε φτάσεις στον πάτο καμιά δεκαριά φορές και δε ξανασηκωθείς νικητής δεν έχεις ιδέα από πραγματική πάλη, από αδιάκοπο αγώνα για ζωή.
Αν δε θαυμάσω αυτούς τότε ποιους;
Τους δήθεν, τους μεγαλομανείς, τους εκμεταλλευτές, τα τσιμπούρια;
Ποιους ;
Πες μου!
Το θέμα είναι να επιλέγεις τα δύσκολα ακόμη κι αν ξέρεις απ’ των προτέρων πως θα τα λουστείς, πως θα τα φας στη μάπα αλλά γούστο σου και καπέλο σου, γιατί τα προτιμάς απ’ το να χειρίζεσαι ανθρώπους με τη δεξιοτεχνία ενός χειριστή μαριονέτας!
Τα «ταλαιπωράκια» που λες, τρώνε πολλές φορές τα μούτρα τους , αλλά μόνο τα δικά τους, δε παίζουν με ξένες ψυχές, δε σχεδιάζουν υποχθόνιες πλεκτάνες, δε μετρούν τις κινήσεις τους από πριν και αν σταθείς πλάι τους δε σε πουλάνε για κανέναν και για τίποτα.
Δεν προσκυνάνε πορτοφόλια, δεν τρέχουν πίσω από κανένα χέρι που τους κουνάει πενηντάρικο, δεν εξαγοράζονται γιατί είναι πολύ ακριβοί φίλε μου. Η αξία και το μεγαλείο των ανθρώπων αυτών δεν αποκτιέται ούτε μ’ όλα τα πλούτη του κόσμου.
Στο πέρασμα τους σκορπούν μαθήματα, που αν είσαι τυχερός και τα κρατήσεις ενδόμυχα κερδισμένος θα σαι.
Να σε γλείψουν γιατί;
Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα για εκείνους.
Για πιο συμφέρον μου μιλάς; Άγνωστη λέξη στο λεξιλόγιο τους. Δεν τους αφορά, περνάει από δίπλα τους και δεν τους αγγίζει. Αν σ’ επιλέξουν θα το κάνουν γιατί σ’ εκτιμούν και όχι γιατί αποσκοπούν σε προσωπικά οφέλη.
Σε θέλουν στη ζωή τους τόσο απλά, τόσο γνήσια και ντόμπρα φίλε μου γιατί νιώθουν όμορφα μαζί σου, γιατί αποζητούν την παρέα σου και δε σ’ αντιμετωπίζουν σαν το φτωχό συγγενή ή την τριτοδεύτερη καβάντζα!
Τους αφορά μοναχά ποιος είσαι και τι κουβαλάς μέσα σου και όχι στις τσέπες σου.
Να σαι μ’ εκείνους που σε σέβονται γι αυτό που είσαι, που δε σου προκαλούν δεύτερες σκέψεις, που μπαίνουν στη θέση σου και δεν κάνουν ότι μπορούν να σου την επιβαρύνουν περισσότερο απ’ ότι ήδη είναι.
Να μένεις εκεί που ξεκουράζεται η ψυχή σου, σ’ αυτούς που γίνονται κουβέρτα και σου την σκεπάζουνε όταν αυτή κρυώνει, σ’ αυτούς που γίνονται φάροι μέσα στην άγρια θάλασσα και σου την φωτίζουνε, όταν τη βλέπουνε να σκοτεινιάζει…
Πηγή
http://www.loveletters.gr/%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CF%80%CF%89%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B6%CF%89%CE%AE%CF%82-%CE%B4%CE%B5-%CE%B8%CE%B1-%CF%83%CE%B5-%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AE/
