Θέλω μία αγκαλιά. Από εκείνες τις σφιχτές.
Μία από εκείνες που θα αγκαλιάσει τα λάθη και τις αδυναμίες μου, που θα ζεστάνει το κορμί και την ψυχή μου. Μία αγκαλιά δώσε μου, όσο αδιάφορη και αν σου είμαι.
Μία αγκαλιά μόνο και τρέξε να χαθείς μέσα στη φασαρία του κόσμου.
Θέλω μόνο μία αγκαλιά να γιατρέψει την πονεμένη μου καρδιά που πλημμύρισε με δάκρυα τα μάτια μου. Μία αγκαλιά απροσπέλαστη, που δε θα μπορεί να τη διαπεράσει κανείς για να με πληγώσει. Και μέσα εκεί θα ήθελα να χαθώ, να μη δει κανείς άλλος τη θλίψη μου.
Κόσμος περπατάει γύρω μου. Βιαστικός, αδιάφορος, αμείλικτος. Δεν τον ενδιαφέρει για μένα- θα έπρεπε- δε με ξέρει έτσι και αλλιώς.
Είμαι ένας άνθρωπος μέσα στους πολλούς που αποζητά μία αγκαλιά. Θέλω να σπάσω τα πάντα γύρω μου τώρα που νοιώθω μόνη και απέραντα πικραμένη.
Μία αγκαλιά μόνο και τρέξε να χαθείς μέσα στη φασαρία του κόσμου.
Θέλω μόνο μία αγκαλιά να γιατρέψει την πονεμένη μου καρδιά που πλημμύρισε με δάκρυα τα μάτια μου. Μία αγκαλιά απροσπέλαστη, που δε θα μπορεί να τη διαπεράσει κανείς για να με πληγώσει. Και μέσα εκεί θα ήθελα να χαθώ, να μη δει κανείς άλλος τη θλίψη μου.
Κόσμος περπατάει γύρω μου. Βιαστικός, αδιάφορος, αμείλικτος. Δεν τον ενδιαφέρει για μένα- θα έπρεπε- δε με ξέρει έτσι και αλλιώς.
Είμαι ένας άνθρωπος μέσα στους πολλούς που αποζητά μία αγκαλιά. Θέλω να σπάσω τα πάντα γύρω μου τώρα που νοιώθω μόνη και απέραντα πικραμένη.
Πριν κάνεις το τσιγάρο σου, αγκάλιασε με. Δυνατά.
Έστω για λίγο κλείσε με μέσα στο κορμί σου με τα χέρια σου και χάιδεψε για λίγο τα μαλλιά μου.
Θέλω μία αγκαλιά που να με χωρέσει με όλα τα καλά και τα στραβά μου, μία αγκαλιά που θα με κλείσει όταν το χρειάζομαι λιγότερο, γιατί τότε θα είναι η στιγμή που θα τη χρειάζομαι περισσότερο.
Μία αγκαλιά που θα αγκαλιάσει το κορμί, αλλά θα στεγνώσει τα δάκρυα της ψυχής.
Μία αγκαλιά που μόνο εσύ θα μπορούσες να μου δώσεις για να μη φοβάμαι πια. Θέλω από εκείνη την αγκαλιά που κρύβει μέσα στη σιωπή της όλες τις λέξεις και εξηγήσεις του κόσμου.
Έστω για λίγο κλείσε με μέσα στο κορμί σου με τα χέρια σου και χάιδεψε για λίγο τα μαλλιά μου.
Θέλω μία αγκαλιά που να με χωρέσει με όλα τα καλά και τα στραβά μου, μία αγκαλιά που θα με κλείσει όταν το χρειάζομαι λιγότερο, γιατί τότε θα είναι η στιγμή που θα τη χρειάζομαι περισσότερο.
Μία αγκαλιά που θα αγκαλιάσει το κορμί, αλλά θα στεγνώσει τα δάκρυα της ψυχής.
Μία αγκαλιά που μόνο εσύ θα μπορούσες να μου δώσεις για να μη φοβάμαι πια. Θέλω από εκείνη την αγκαλιά που κρύβει μέσα στη σιωπή της όλες τις λέξεις και εξηγήσεις του κόσμου.
Αυτή που φωνάζει το ‘’σε αγαπώ’’ χωρίς να το πεις.
Αυτή που θα σβήσει από μέσα σου την αμφιβολία για την ασχήμια σου και την πληγή σου. Που θα κλείσει τις πληγές μου.
Στις πληγές μου συνέχεια αλάτι ρίχνουν , δε θέλω άλλο, δε μπορώ.
Αυτή που θα σβήσει από μέσα σου την αμφιβολία για την ασχήμια σου και την πληγή σου. Που θα κλείσει τις πληγές μου.
Στις πληγές μου συνέχεια αλάτι ρίχνουν , δε θέλω άλλο, δε μπορώ.
Μία αγκαλιά θέλω. Μόνο. Και μετά προσπέρνα με αδιάφορα και χάσου στο πλήθος.
Πηγή
http://www.healingeffect.gr/2016/11/ta-kratame-ola-mesa-mas-sti-psychi-mas-ke-erchete-stigmi-pou-vgenoun-apo-ta-matia-mas.html
