Το αγρίμι για να το εξημερώσεις, πρέπει να το θέλεις πολύ!

Γράφει η Λίνα Παυλοπούλου

Άγρια άλογα τα συναισθήματα…
Αγρίμια του έρωτα. Αδάμαστες ψυχές. Μια στο καρφί και μια στο πέταλο.
Με το Θεό μονοιάζουν μα και κρυφτό μαζί Του παίζουν.
Σαν κρύβονται από Εκείνον, ξανά τον αναζητούν.
Φωτιά ο έρωτας μα σαν θα ανάψεις τη φωτιά μη ρίξεις άλλο λάδι.
Φτάνει μια ματιά, στάχτη να κάνει ότι έχει χτιστεί.
Ό,τι πιέσεις, σαν ελατήριο μια μέρα θα τιναχτεί.
Ό,τι ξεχάσεις, θα ‘ρθει ο καιρός να σου θυμίσει αυτό που είσαι.
Τίποτα δεν αλλάζει στην ουσία του. Όλα ίδια μένουν βαθιά μες στην ψυχή.

Γίνεται ο τσιγκούνης, να γίνει ανοιχτοχέρης;
Γίνεται ο αισθηματίας να γίνει λογικός;
Το άλογο το άγριο μη θες να το ελέγξεις.
Δεν είναι γι’ αυτή την στράτα.

Το αγρίμι εξημερώνεται μονάχα αν το θελήσεις πολύ.
Στο λίγο δεν πιάνεται, στα άκρα δυσφορεί.
Μα σαν του δείξεις αφοσίωση και τ’ αγαπήσεις έτσι άγριο που είναι… σε σένα την καρδιά του θα δώσει.

Θα σ’ αφήσει το αδάμαστο για λίγο να δαμάσεις, τη γλύκα να γευτείς.
Μα μην περιμένεις ησυχία να βρεις απ’ τ’ αγρίμι.
Την φύση του την προσκυνά. Έτσι έχει μάθει να πορεύεται και έτσι θα συνεχίσει.

Μόνο που όποιον μέσα του, αφήσει να κοιτάξει, εκείνον με έρωτα ατίθασο και στρόβιλο θα σεργιανίσει.
Άστο τ’ αγρίμι ελεύθερο να περπατά μαζί σου, άστο να παίζει με τη φύση του, να σαγηνεύει μ’ έρωτα, να έρχεται και να φεύγει.

Όσο λουρί θες να του βάλεις, τόσο θα σε γκρεμοτσακίζει.
Μα όσο στον άνεμο, ελεύθερο το έχεις, τόσο κοντύτερα σου, θα νιώθεις την ανάσα.

Μη ξεγελιέσαι ποτέ. Τ’ αγρίμι δεν ζει δίχως έρωτα, δεν παίρνει την ανάσα!

Πηγή
http://www.loveletters.gr