Μέσα στο πέρασμα του χρόνου, τόσα έχουν ειπωθεί κι άλλα τόσα έχουν γραφτεί για την αγάπη. Όμως, τι είναι αγάπη; Σύμφωνα με τον Νίκο Καζαντζάκη στο έργο του «Ο φτωχούλης του Θεού» :
«Δεν είναι συμπόνια, μήτε καλοσύνη.
Στη συμπόνια είναι δύο, αυτός που πονάει κι αυτός που συμπονάει.
Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται.
Μα στην αγάπη είναι ένας.
Σμίγουν οι δύο και γίνονται ένα. Δεν ξεχωρίζουν.
Το εγώ κι εσύ αφανίζονται.
Αγαπώ θα πει χάνομαι.»
Η πραγματική αγάπη δεν περιμένει ανταλλάγματα, είναι ανιδιοτελής. Έχει πραγματική υπόσταση όταν κι οι δυο πλευρές έχουν καταφέρει να κοιτάζουν προς την ίδια κατεύθυνση, έχοντας καταρρίψει το προσωπικό τους «εγώ». Διότι πραγματική αγάπη σημαίνει να θες το καλό του ανθρώπου σου, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως μπορεί να είναι καλύτερο από το δικό σου.
Αγαπώ σημαίνει αποδέχομαι. Δέχομαι τον διπλανό μου με τα προτερήματα και τα ελαττώματά του, διότι μέσα από αυτά τον αγάπησα. Προσπαθώ να τον κατανοήσω, μα και να του δείξω τον σωστό δρόμο, όταν διαπιστώσω πως βαδίζει στο λάθος. Αγάπη σημαίνει πως είμαι ευτυχισμένος με αυτό που κάνει και τον ίδιο ευτυχισμένο, χωρίς να βάζω τον εγωισμό μου ή το προσωπικό μου συμφέρον πάνω απ’ όλα.
Η αγάπη αν το καλοσκεφτείς είναι μια λέξη ήσυχη, που κρύβεται μέσα στις πιο απλές και πιο αυθόρμητες κινήσεις. Όπως για παράδειγμα ένα μήνυμα του τύπου « στείλε μου, όταν φτάσεις». Ή ακόμα και στην τρέλα μιας στιγμής ̇»ήρθα για λίγο να σε δω», ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως έχω ελάχιστο χρόνο στη διάθεσή μου. Η αγάπη δε θέλει μόνο λόγια, μα αποδεικνύεται καθημερινά με μικρές πράξεις!
Η αγάπη δε γνωρίζει όρια. Ή αγαπάς ή όχι, μέση κατάσταση δεν υπάρχει. Αν στην αρχή κάθε σχέσης κυριαρχεί ο έρωτας, αυτή που σίγουρα με το πέρασμα του χρόνου θα μείνει είναι η αγάπη. Η αγάπη δεν απαιτείται, μήτε κι εκβιάζεται. Αποτελεί κίνητρο ώστε να αγωνίζεσαι για την καθημερινότητα κι όποιος πραγματικά την έχει νιώσει μόνο χαρά κι ηρεμία του έχει χαρίσει.
Αν τελικά κάτσεις και το σκεφτείς, θα διαπιστώσεις πως δεν υπάρχει τίποτα σημαντικότερο που μπορείς να επιτύχεις στη ζωή σου, παρά μόνο να μάθεις ν’ αγαπάς ουσιαστικά.
Πηγή
http://metaximas.org
