Απ’ όλες τις ηθικές αξίες, ανέκαθεν πίστευα ότι ο σεβασμός είναι η μεγαλύτερη. Η πιο σημαντική, και η πιο απαραίτητη για κάθε σχέση. Θεωρούσα πάντα ότι είναι η βάση κάθε ανθρώπινης σχέσης, είτε ερωτικής, είτε φιλικής, είτε οικογενειακής. Το Α και το Ω, για κάθε ισορροπημένη σχέση, είναι ο σεβασμός, και ύστερα ακολουθούν και διάφορες άλλες αξίες, όπως εμπιστοσύνη, εκτίμηση, κλπ.
Όμως δυστυχώς σήμερα, πολλές φορές μπερδεύουμε τις λέξεις. Τις σημασίες των λέξεων και το νόημα τους.
Κάποιοι, μπερδεύουν τον σεβασμό, με τον φόβο.
Υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές όμως, οι οποίες τα διαχωρίζουν απόλυτα αυτά τα δύο.
Το να σέβεσαι έναν άνθρωπο, ιδίως αν είναι συγγενικό ή οικογενειακό σου πρόσωπο, είναι μέρος μια υγιούς οικογενειακής σχέσης. Το να φτάνεις στο σημείο να τον φοβάσαι όμως, π.χ. να μην μιλάς για τα δικαιώματά σου, τα θέλω σου, τις ανάγκες σου, είναι η αρχή μιας σχέσης η οποία θα καταλήξει αρρωστημένη και σε σπάσιμο με το πέρασμα του χρόνου.
Το να σέβεσαι τον φίλο σου, και ο φίλος σου εσένα, είναι η μεγαλύτερη ένδειξη ότι η φιλία σας έχει το σημαντικότερο στοιχείο, που μπορεί να την κάνει να διαρκέσει εφ όρου ζωής.
Το να σέβεσαι τον άνθρωπό σου, και εκείνος εσένα, είναι το μεγαλύτερο πάτημα που δημιουργεί εμπιστοσύνη και αγάπη στη σχέση σας. Γιατί ο σεβασμός είναι ένα χαρακτηριστικό, το οποίο εκτιμάς σε έναν άνθρωπο, είτε είστε μαζί, είτε και αν πάψετε να είστε κάποια στιγμή.
Ο σεβασμός για να λειτουργήσει η οποιαδήποτε σχέση απ’ τις παραπάνω, πρέπει να είναι αμοιβαίος. Αν σέβεσαι, και δεν σε σέβονται εξίσου, τότε γίνεσαι κορόιδο.
Τι διαχωρίζει όμως τον σεβασμό απ’ τον φόβο;
Το να σέβεσαι έναν άνθρωπο, σε σημείο που να φοβάσαι να διεκδικήσεις τα δικά σου θέλω, προκειμένου να μην στεναχωρήσεις εκείνον, πλέον μετονομάζεται φόβος και όχι σεβασμός. Και ο φόβος στο πέρασμα του χρόνου γίνεται πίεση, η οποία όταν εκραγεί, αφήνει μόνο αποκαΐδια.
Όμως δυστυχώς σήμερα, πολλές φορές μπερδεύουμε τις λέξεις. Τις σημασίες των λέξεων και το νόημα τους.
Κάποιοι, μπερδεύουν τον σεβασμό, με τον φόβο.
Υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές όμως, οι οποίες τα διαχωρίζουν απόλυτα αυτά τα δύο.
Το να σέβεσαι έναν άνθρωπο, ιδίως αν είναι συγγενικό ή οικογενειακό σου πρόσωπο, είναι μέρος μια υγιούς οικογενειακής σχέσης. Το να φτάνεις στο σημείο να τον φοβάσαι όμως, π.χ. να μην μιλάς για τα δικαιώματά σου, τα θέλω σου, τις ανάγκες σου, είναι η αρχή μιας σχέσης η οποία θα καταλήξει αρρωστημένη και σε σπάσιμο με το πέρασμα του χρόνου.
Το να σέβεσαι τον φίλο σου, και ο φίλος σου εσένα, είναι η μεγαλύτερη ένδειξη ότι η φιλία σας έχει το σημαντικότερο στοιχείο, που μπορεί να την κάνει να διαρκέσει εφ όρου ζωής.
Το να σέβεσαι τον άνθρωπό σου, και εκείνος εσένα, είναι το μεγαλύτερο πάτημα που δημιουργεί εμπιστοσύνη και αγάπη στη σχέση σας. Γιατί ο σεβασμός είναι ένα χαρακτηριστικό, το οποίο εκτιμάς σε έναν άνθρωπο, είτε είστε μαζί, είτε και αν πάψετε να είστε κάποια στιγμή.
Ο σεβασμός για να λειτουργήσει η οποιαδήποτε σχέση απ’ τις παραπάνω, πρέπει να είναι αμοιβαίος. Αν σέβεσαι, και δεν σε σέβονται εξίσου, τότε γίνεσαι κορόιδο.
Τι διαχωρίζει όμως τον σεβασμό απ’ τον φόβο;
Το να σέβεσαι έναν άνθρωπο, σε σημείο που να φοβάσαι να διεκδικήσεις τα δικά σου θέλω, προκειμένου να μην στεναχωρήσεις εκείνον, πλέον μετονομάζεται φόβος και όχι σεβασμός. Και ο φόβος στο πέρασμα του χρόνου γίνεται πίεση, η οποία όταν εκραγεί, αφήνει μόνο αποκαΐδια.
Ο σεβασμός αντίθετα, όταν είναι αμοιβαίος, επιφέρει μόνο θετικά αποτελέσματα και είναι η πιο δυνατή βάση για μια καλή και μακροχρόνια συνέχεια. Για αυτό, να σέβεστε.
Την οικογένεια σας, τους φίλους σας, τον άνθρωπο σας.
Την οικογένεια σας, τους φίλους σας, τον άνθρωπο σας.
Να μην φοβάστε όμως. Να τους μιλάτε. Για ό,τι σας χαλάει, σας ενοχλεί, σας στεναχωρεί ή σας αδικεί.
Να μην θεωρείτε ότι με το να πνίγετε σκέψεις και συναισθήματα, προκειμένου να μην στραβώσουν εκείνοι, υποδηλώνετε τον σεβασμό σας.
Να μην θεωρείτε ότι με το να πνίγετε σκέψεις και συναισθήματα, προκειμένου να μην στραβώσουν εκείνοι, υποδηλώνετε τον σεβασμό σας.
Το μόνο που πραγματικά καταφέρνετε, είναι να κάνετε τον σεβασμό, φόβο, και να πνίγεστε οι ίδιοι, μέχρι να κάνετε μπαμ.
Να σέβεστε, αλλά μέχρι εκεί που σας σέβεται ο καθένας.
Να σέβεστε, αλλά μέχρι εκεί που σας σέβεται ο καθένας.
